iş yerindeki zorunlu samimiyet ve sevmediğin insanlara iyi davranma mecburiyeti?

çalıştığım yerde kafa yapıma zerre uymayan, hatta konuşma tarzını tavırlarını varoş bulduğum bazı insanlar var. normal hayatta asla dönüp bakmayacağım muhatap olmayacağım tipler. ama iş ortamı işte mecburen aynı masada yemek yiyor aynı ortamda bulunuyoruz. içimden hiç gelmese de o profesyonel maskeyi takıp onlarla konuşuyorum gülümsüyorum. çünkü bu zorunlu muhabbete katılmazsam mesafemi koysam hemen kibirli soğuk kendini beğenmiş damgası yiyeceğimi biliyorum. bu sahte samimiyet beni inanılmaz yoruyor. iş yerinde kötü görünmemek için sevmediğimiz insanlarla iyi geçinmek zorunda mıyız? siz bu dengeyi nasıl kuruyorsunuz?

1. Evet denk geldigimiz muddetce guler yuzlu konuskan olmak zorundayiz, obur turlu olmuyor.

Ben de bu konuda cok zorlaniyordum. Arkamdan cokca kez de soguk, bizden uzak duruyor vs demisler. Sonradan rol yapa yapa acildim biraz.