biseksüel

13. kendimi bu yönelimde kabul etmem ortalama 5 yılımı aldı. aslında her şey ilkokulda bile belliydi (youtube kadın kadına öpüşme izle enter hahhshs) fakat bunun sadece bir merak, fantezi olduğunu; daha ilerisi olmadığını, erkeklerin daha "sahiplenici" ve bu sahipleniciliği kadınlarda bulamayacağımı ciddiye alamayacağımı düşündüğümden de öteledim. kabul etmek istemedim. ama öyle olmuyor. bu his tamamen doğduğumuzdan beri bize dayatılan bir düşünceymiş. hiç kadın sevgilim olmadı, sevgililiğe çok yaklaştığım oldu ve onların o tatlı, saf sahiplenmesini hiçbir erkekte bulamadım. cinsellik konusunda da kadınlarda daha rahatım, daha zevk alıyorum. birbirimizin vücudunu daha iyi tanıyıp, biliyoruz. eğer benim gibi kendini kabul etme evresinde olanlar, kendini kabul etmek istemeyenler; sadece akışa bıraksınlar ve yine de bir kadınla muhabbet ettiğinde kendinin nasıl davrandığını incelesin. hayat kızlarla daha güzel. daha keyifli. bizi seviyorum <3

12. Benim için kabul etmesi çok zor ama artık biseksüel bile olmadığımı direkt olarak lezbiyen olduğumu düşünmeye başladım. Çocukluğumdan beri kadınlara inanılmaz bir ilgim var. Yakın arkadaşlarımla ilişkimin normal normlardan farklı olduğunu fark etmeye başladım. Ailem sanki onlar olmazsa ölüp bitecekmişim kadar abarttığım arkadaşlıklarımın yine bitmesinin sebebinin "çok değer" vermem sanki "kendi kanımdanmış" gibi davrandığım için olduğunu söylüyordu.  Medyanın yansıttığı heteroseksüellik yüzünden sürekli kendimi erkeklerden hoşlandırmaya çalıştığımı hatırlıyorum. Anaokulunda,ilkokulda,ortaokulda,lisede. Ama bu hoşlanmalar en fazla birkaç gün sürüyor ve anında soğuyordum. Bir erkekten hoşlanabilmem için olması gereken şey kafamda kurduğum platonik aşk serüvenine devam edebilmekti. Karşımdaki kişi de benden hoşlanıyorsa sebebini bilmediğim bir şekilde anında soğuyordum. Ve sevdiğim insanları takıntı haline getiriyordum. Karşı cinsi sevebileceksem en fazla böyle sevebiliyordum. Evlenmek,çocuk yapmak gibi hayallerim hiç olmadı. Çok iyi hatırlıyorum artık 11 yaşımdayken yaşıtlarım birbiriyle çıkmaya başlamıştı bense onlara ayak uyduramadığım için ''sınıfın sessiz çocuğu" gibi hissediyordum.. "büyüyünce geçecek bu his" diyordum. Saçma buluyordum daha çocuktuk ne ilişkisi değil mi? ama bu büyüyünce geçecek dediğim hislerin geçmesi için adımlar attığım da söylenemezdi. Genel anlamda erkeklerden ve ilişkilerden uzak duruyordum. Ortaokuldaydım. O zamanki " en yakın kız arkadaşımın" sevgilisi vardı ve çift buluşması yapmamızı istiyordu. sürekli bana "neden sevgilin yok?" "Hayır yani asla çirkin de değilsin seninle olmak isteyen kişiler var biriyle çıksan olmaz mı? Çok eğlenceli olurdu." gibi şeyler söylüyordu ama bana hâlâ bu "ilişkiler" saçma geliyordu. afedersiniz götü boklu çocuktuk. napalım ''en yakın kız arkadaşımı'' kıramazdım. En sonunda erkek arkadaşının yakın arkadaşıyla aramı yaptılar. şimdi düşününce bile gülmemek zor oluyor. Sırf o gün içindi. İçimden çığlıklar atıyor istemiyorum laaaaaaaaağn diyordum. bi bakıma da istiyodum. herkes gibi olabilmeye, bende ait hissedebilmek istiyodum işin açığı bu. Buluşma oldu ve ertesi günü ayrıldım. 1-2 sevgilim daha oldu ama hepsinden 3-4 gün içinde ayrıldım gelelim liseye. sonunda sevgilim olmuştu 2.ayında artık her şeyin ittirmemle devam ettiğini hissediyordum. hayır yani yanlış anlaşılmasın erkek arkadaşım ilgisiz değildi. ilgisiz olan bendim.devam ettirmek bitirmemek için sürekli kız arkadaşımla konuştuğumu hatırlıyorum. bir gün okuldaki güzel kızlardan biriyle merdivende çarpıştık. Kalbim deli gibi atıyordu ve etkisinden uzunca bir süre çıkamadım. Zaten bu kızı 13 gibi yaşlarımdan beri beğeniyordum ve ona karşı çekiliyordum ama sebebini hayranlık olarak yorumluyordum. erkek arkadaşım da var bu olay olurken belirtmek istedim. Bir noktadan sonra kırılma durumunuz oluyor ve ne olduğunuz hakkında bazı şeylerle yüzleşmiş oluyorsunuz. o kalp çarpıntım yüzünden artık bir şeylerin benim sandığım gibi olmadığını anlamaya başladım. Diziler izliyor oradaki bazı kadınlara karşı büyük bi çekim yaşıyordum. Gülümselerinde bile mal gibi ekrana bakıp gülümsediğim oluyordu.  18 yaşında ilk defa kız bir flörtüm oldu ve hayatımda ilk defa o kadar mutlu olduğumu hatırlıyorum. Kadınlarla konuşurken erkeklerle konuştuğumdan daha rahattım daha istekliydim.  bunları da artık yavaş yavaş kabulleniyordum o sıralar. Ama içimden beni yiyip bitiren bir şey vardı. Numara yaptığımı,aslında kendimi tanımadığımı ve ergenlik yüzünden böyle olduğunu düşünüp, kendimi konuştuğum kızdan uzak tutmaya başladım. Hem onlara yakınken kendimi tam hissediyordum hem de sanki iğrenç ve doğaya aykırı bir şey yapıyormuşum gibi hissedip kendi kendime cehennemimi yaratıyordum. Benim korkum dışlanmaktı(gizlinot: alla alla bak sen şu işe) bunu da sonradan kabul ettim. Kendim olursam dışlanacağımı bildiğimden kafayı sıyırıyordum. İki ucu boklu değnek gibiydi. Kendim olursam da cehennemi yaşayacaktım şu anda olduğum konumda durursam da cehennemi yaşayacaktım ama bazı duyguları içinizde artık durduramazsınız, benim ilk açılmam en yakın arkadaşlarıma oldu. En çok söylemeye korktuğum insanlardan bazılarına... çünkü bazı heteroseksüel insanlar o kadar kafayı sıyırmış ki karşısındaki insanın eşcinsel olduğunu duyunca sanki etrafındaki bütün hemcinsleriyle yatıp kalkmak istiyor gibi düşüncelere bürünüyorlar... yalnız kalmaktan korktum. korktuğum gibi olmadı. O kadar destekleyicilerdi ki yaşadığım gerçekliğe inanamadım. ailemi karşıma alıp farklı bi şehre arkadaşımla taşındığımda 10 yıldır tanıdığım arkadaşımı aslında arkadaş olarak görmediğimi fark ettim.Onu uyarmama rağmen sevmediğim bir erkekle yakınlaşmaya başladığında kafayı sıyıracak kadar sinirlendiğimi hatırlıyorum ondan uzaklaştığım da oluyordu sırf bu sebepten ötürü. Çünkü artık bana ne söylerse söylesin eskisi kadar benimle,arkadaş grubumuzla ilgilenmediğini görebiliyordum.sevgilinizle ilgilenmek kadar doğal bir şey yok yanlış anlaşılmasın ama herkesi salak yerine koyup ilişkinize bir ad vermemek,arkadaşız biz diye geçiştirip herkesin aynı ortamda bulunmasını istemek sonrasında da o ortamda bir kişi dışında herkesi görmezden gelmek ayıp. Onun için ailemi karşıma alıp ankaraya taşınmama rağmen o, hayatına giren her erkek için beni ve diğer yakın arkadaşlarını ikinci plana atıyordu ve bu beni gerçek anlamda deli ediyordu. Kendi aileminde bir çok toksik özelliği olmasına rağmen ne olursa olsun sabahları kafam rahat uyanıyordum. Çünkü dediklerine ve yaptıklarına alışmıştım ama beraber taşındığımız evde her gün yorgun ve üzgün uyanıyordum. İçimdeki hissin ne olduğunu bilmiyordum ve kabul etmekte zorlanıyordum. Bir gün o arkadaşım beni boynumdan öptüğünde midemde kelebeklerin uçtuğunu hissettim. İnanılmaz güzel bir histi ve bu his aniden yanlış bir şey yaptığım hissine kapılmama neden oldu. Yanlış olan bendim. O ikisinin arasındaki ilişkiye, beni görmezden gelmesine ve değişmesine tahammül edemiyordum.ben de eskisi gibi değildim bi noktadan sonra.bana nasıl hissettiriyorsa öyle davrandığım için kendisi eskisi gibi davranmadığımı söyleceyecek kadar da haddini aşmıştı.

kendisi yapınca sıkıntı olmuyor ama benzer davranışlara mazur kalınca her gün ağlıyor,beni sevdiğini söylüyor ve değişeceği konusunda yemin ediyordu. En sonunda yaşadığım şehre ailemin evine geri döndüm:) Arkadaşımın bana yaptığı hatalar ve beni görmezden gelmesinden çok aslında ona farklı duygular beslediğim için bende bazı şeyler bitmişti. bu yazıyı özellikle biseksüellik başlığına yazmak istedim çünkü birçok insan benimle aynı durumu yaşıyor toplumsal baskıdan dolayı.

11. niyeyse kadınlarının rahatça kendini gösterirken, erkeklerin kendini ortaya çıkarmadığını fark ettiğim yönelim. niye ki acaba

10. cinsel yönelimlerimizi dışa vurduğumuz bir akış görüyor elf gözlerim. 100 kişiye söylediysem 100 seferde de ilk duyduğum soru nasıl fark ettin oluyor. heteroseksüeller nasıl fark ediyor ya da eşcinseller nasıl biliyorsa ben de kendimi keşfetmeye başladığım ilk günden beri biliyorum hatta herkesin böyle olduğuna inanıyordum. heteroseksüeller nasıl her erkeğe aşık olmuyorsa ben de tabi ki gördüğüm her kadına ve erkeğe aşık olmuyorum öyle saçma şey mi olur asfgdhfjg

aa bi de şey duydum ben kadınlara ilgi duymuyorum sadece seni çekici buluyorum(gizlinot: ama ben kadınım:() ve bence bir kadın bir kadının kalbini kıramaz diye düşünen aşkı bu şekilde tanımlayan tanışlarım oldu.

konusu açılmadıkça kimseye söylediğim bi şey değil bu. durup dururken kan grubumu nasıl söylemiyorsam bunu da söylemiyorum ama arkadaşlarım falan yadırgamadılar sanırım toplumun gözünde eşcinselden iyidir olarak görülüyor ya da geçici bir heves, arayış gibi görüyor olabilirler. ama her şeyden çok off biseksüellik şımarıklık ve açgözlülük işte seç birini diyen koca koca insanlar onlar benim gözümde direkt gerizekalı.

9. biseksüellerin "biz aşkta cinsiyete takılı kalmıyoruz, bizim için cinsiyetin önemi yok, kendimizi cinsiyetle sınırlandırmıyoruz" triplerine hastayım. biseksüelsen biseksüelsin de arkadaş, şu yanlış tanımı yapmak neden?

öncelikle duygusal ve cinsel yönelim birbirinden farklı iki kavramdır. (gizlinot: ve her insanda bu ikisi, birbiriyle paralellik göstermeyebilir) dolayısıyla "xseksüel" şeklindeki bir terimi "çünkü aşk rererö" savıyla anlatmaya çalışmak saçmalıktır. bunun için "xromantik" şeklindeki tanımlamalar kullanılır.

bu bilgiyle, cinsiyetin önemli olmadığı duygusal yönelim panromantizm, cinsel yönelim ise panseksüelliktir.

tanım: kadın ve erkek cinsiyetine mensup insanlara cinsel çekim duyan kadın veya erkek.

8. ortaokulda arkadaşımın dershane arkadaşına görür görmez vurulduktan sonra anladım ki ben biseksüelim. Sadece 2 tane kız arkadaşım oldu. Erkeklere oranla kızlarda daha seçiciyim bir kızdan hoşlanmam milyonda bir falan gerçekleşiyor ama fiziksel olarak düşündüğümde kızları daha ilgi çekici buluyorum,estetik canlılar vesselam, Hayatımın sonuna kadar tek bir cinsiyetle takılacak olsam erkeği seçerim ama kızlarda da gözüm kalır gibime geliyor :d

edit : tanım;

her iki cinse de cinsel veya duygusal anlamda ilgi duyan kimse.

not: he bir de bunu birine açtığınızda, özellikle bir kıza bana yavşamazsın di mi falan diye soruyor ya ağzına kürekle vurmak istiyorum. Ne alaka yani? heterosun diye gördüğün her erkeğe yazıyorsun o zaman sen de. Cahil kimselerin pek anlamlandıramadığı, çok da dillendirmemek gereken hadise.

not2: bu arada tinder biseksüel kaynıyor eğer tanışmak isteyen vs varsa diye önereyim. türkiye'de kızlara ilgi duyan biriyle tanışmak cidden zor biliyorum. hele de dışarda görüp tanışmaya gitmek falan. totosu kalkıp siktir git ya dendiği bile oldu bana. bilsem yazar mıydım sana be kezo?

7. içinde bulunduğum grup. öncelikle erkek olduğumu söylemekte fayda var. hiç bir kızla bir cinsel ilişkim olmadı. erkekler ile de olmadı. ama her iki cinsten cinsel olarak haz aldığımı düşünüyorum. ve içinden çıkmak istiyorum. ve yeni fark etmeye başladım.

6. Uzun yıllardır dahil olduğumdur. Fiziksel olarak kadınlar daha çekici gelmiştir bana küçük yaşlardan beri. İnsanların biseksüel olduğumu duyunca asılacakmışım gibi düşünmeleri de üzer. O yüzden artık herkese açmıyorum kendimi.

edit: Biseksüeller iki cinsten de hoşlanır diye mesaj gelmiş, düzelteyim. Sadece kadınlar çekici geliyor demedim. Kadınların küçük yaşlardan beri daha çekici geldiğini söyledim. Yani çok küçük yaşlarda farkettim bu durumu.:)

5. Benim de dahil olduğum grup. Her iki cinsten de hoşlanabiliyor olmak aşkın ve cinselliğin cinsiyete takılı kalıp sınırlandırılmadan yaşanabilmesi bir avantaj.

4. yaklaşık 16 sene kadar içinde bulunduğumu sandığım grup. artık daha çok omniseksüel olduğumu fark ediyorum. yeni yeni keşfediyor gibiyim kendimi. yine de omniseksüel ya da panseksüel terimleri gündelik literatüre girene kadar belli bir kesime biseksüel olarak tanıtacağım kendimi sanırım. hoş, tecrübelerim henüz sadece kadınlara ve erkeklere dayanıyor zaten. yeni keşfettiğim yönelimlerimi tecrübe etme imkanım olmadı hiç. bu da itiaf gibi oldu biraz ama napalım artık...