İlk kez 8 yaşındayken denemiştim sigarayı. Gizli saklı. Babamı özlediğim için. Çünkü benim gözümde babam eşittir sigara. Bu, bugün bile öyle. O zamanki girişim birkaç gün içinde fark edildi ve yerim değiştirildi. Sigara kullanan son bireyin 8 yıl önce vefat ettiği annemin ailesine gönderildim.

Yıllar yıllar geçti. Üniversiteye başladım. İlk senede sorun yoktu. Ama baba eksikliğini dindiremedim. Yüzünü unuttum, sesini unuttum. Tekli koltuğunda oturmuşken elinde sigara olan bir an kaldı sadece kafamda. Kütüphanede, ders aralarında kim sigara içse aklıma direkt babam geliyordu. Ders çalışamıyordum, hiçbir şey yapamıyordum. Bu durumu da kimseyle paylaşamıyordum. Kimseye de yanımda sigara içmeyin diyecek hâlim de yoktu. Dayanamadım ve ilk paketimi aldım 20 yaşındayken. Okulum kesin 1 sene uzar derken sigara sayesinde kafamı toplayıp çalışmaya başladım ve okulu 4 senede nispeten iyi bir ganoyla bitirdim. Ama sigarayı bırakmak mümkün olmadı.

24 yaşındayken majör bir durum yaşadım. O döneme kadar günde birkaç tane sigara içerken o dönemde günde ortalama 1 pakete çıktı. Bazen daha fazla, bazen birkaç dal daha az. Beni büyüten anne tarafım öğrendi. Babamdan daha çok babalık yapan dayım İlk başta şov için içtiğimi düşünüp kızar gibi oldu ama başlama sebebini söyleyince git babanla görüş, yüzleş dedi. Yüzleşmeden bırakamayacağımı ben de düşünüyordum. Birkaç ay sonra babamın karşısına geçip söyledim de. Karşılıklı içtiğimiz İlk sigaraydı. Babam o gün elindeki sigarayı yere düşürdü ve bir daha içmedi. Ama ben yine içmeye devam ettim.

Bahsettiğim majör durum bitince azaldı sigara kullanımım. Günde yarım pakete indi. Ama bitmiyor. Sigaraya bağımlı olduğumu da babamla Yüzleşleştikten sonra anladım.

Cildimde, dişlerimde bir sıkıntı yok. Ciğerlerim 7 yıldır içmeme rağmen sapasağlam. Kontrole gittiğim doktorlar sigara içtiğime şaşırıyorlar hatta. Tazı gibi her gün defalarca 5 kat merdiven iner çıkarım, öksürük derdim olmaz, yürüyüp koşarım. Fiziksel zararını henüz görmedim ama bunun bir bağımlılık olması kendimden nefret etmeme sebep oluyor.

Birkaç aydır sigarayı gerçekten bırakmak istiyordum ama istemek dışında ciddi bir girişimim yoktu. Bugün ben sigarayı "gerçekten" bırakma kararı aldım. Girişimlere de başlıyorum.

Önceliğin irade olduğunu düşünüyorum. Bu girdiye başlamadan önce bir kahve yaptım. Yazarken 2. sigaramı içiyorum şu an. Psikolojik doyma isteği gibi bir şey diyebiliriz buna belki. Özgürlüğün/iradesizliğin son kısmı. Bu girdiyi gönderdikten sonra bugün en fazla 2 dal içeceğim. Bugünden sonrası için aklıma sigara geldiğinde hayır diye diye günde bir/iki dal sigarayla bitireceğim. Elimdeki paketi dün akşam almıştım. Paket bittikten sonrasını almak yok. Bugün bir de günlük vadeli bir hesap açıp her gün bir paket alıyor gibi 100 lira atacağım oraya. Belki şu an günde 1 paket içmiyorum ama yaklaşık 1 yıl günde bir paket sigara içtim. 7 yıldır paramı çöpe attığım gerçeğiyle daha net yüzleşmek istiyorum.

İradem yetmek zorunda. İradesizliğe tahammülüm yok. Yetmediği yerde sigaraya tekrar başlamak yerine nikotin bandı veya sakızı alacağım.

Az önce soru cevapta sigarayı bırakamayan bir süslünün sorusunu gördüm. Alenen yazmak istedim. O soru sayesinde yalnız olmadığımı anladım. Kendisine çok teşekkür ederim.

Bir süre sonra bu başlıkta olumlu güncellemeler yapacağım umarım

Edit: en son üniversite tercih listesinde böyle ani girişimlerim olmuştu. Kısa sürede doktorla görüşüp nikotin sakızı aldım. Ya hak deyip atacağım az sonra birini ağzıma

benim için inanılmaz zor bir süreçten geçiyorum. önümde seçmesi aslında çok kolay ama düşününce duygusal olarak beni çok zorlayan iki seçenek var. 3 gündür sürekli bir ağlama hali yaşıyorum o yüzden de. yollardan biri benim emeklerimin karşılığını çok üst seviyeye çıkaracak, maddi olarak beni çok rahatlatacak ve insanın hayatında belki bir bilemedin iki kez gelebilecek bir fırsat. ikincisi ise alıştığım düzen. hep aynı şeyleri yaptığım, hep aynı insanlarla uğraşıp çabalamaktan bile vazgeçmeme sebep olan bir düzen. ancak onun avantajı da karışanım görüşenimin olmaması ve aileme daha fazla zaman ayırabilmem. ilerisini düşünüyorum. olduğum yerde haklarım yenmeye devam edecek ve ben şikayet etmeye devam edeceğim aslında. yeni yerde ise daha fazla hesap verirken kendimi geliştirme imkanım çok artacak. üstüne isim yapma imkanı da elde edeceğim. bunun bedeli ise ailemle kısmen daha az vakit geçirmek olacak. türkiye'nin mevcut durumu geleceğimi ve ailemin geleceğini güvence altına almam gerektiği hissini sonuna dek zorluyor içimde. ve ben bu fırsatı kaçırmaktan ve bu yüzden gelecekte pişman olmaktan da çok korkuyorum. anksiyete krizlerim bitmedi kaç gündür. ancak bir yandan da her durumda yanımda destekçim olacağını söyleyen bir eşe sahip olmak çok kıymetli benim için. belki seçtiğim yeni durum için pişman olacağım ama onun için bile hataysa benim hatam deme hakkını elimden almayan bir eşe sahip olmak çok güzel. öyle işte günlük. korku dolu bir karar beni bekliyor. ya tamam ya devam.

yıllar önce siparişim, iddia ettikleri kargo süresinde gelmediği ve çok geciktiği için n11 üzerinden mesaj attığımda "beğenmiyorsanız gelince iade edersiniz" şeklinde bir cevap yazmışlardı. o zamandan beri düzgün bir marka olmadığını bilirim.

bugün anneannemin doğum günü. artık arayıp kutlayamamak ya da işi gücü ayarlayıp yanına gidememek ne kötü. yeni yaşına cennette giriyor çünkü.

bilmeyen için bakın ne kadar da yüksek(?) atama yapıyoruz desinler diye iki yılın atama sayısını aynı anda açıklayan süper zeka yetkilileri düşünüyorum bu gece. size laflar hazırladım. her şeyden önce bizi aptal yerine koyduğunuz için.

emeklerimizin karşılığını alamamaya alıştık nasıl olsa en azından bu sene tarihin en düşük öğretmen atamasını yapacağınızı açıklayabilseydiniz eğip bükmeden. en güçlü muhalif cumhurbaşkanı adayını hapse attıktan sonra ülke ekonomisini çökertmenizle alakalı olduğunu düşünmeyiz hiç, söz. 

neyin var neyin var diye ısrar edip psikiyatra neden gittiğimi anlattırıyorsun sonra da "iyi görünüyorsun" diyorsun. Ne yapayım seni iyi olmadığıma ikna etmek için? Anlamıyorum yani pijamayla mı evden çıkmamı bekliyorsun? Kolumu keseyim kanlar akarak mı geleyim yanına? Benim en kötü halime sen iyi diyorsun. Çıtanın bu kadar aşağıda olduğunu belli etmesen mi acaba? 

atama bekleyen ama artık vazgeçen bir öğretmen olarak o kadar öfkeliyim ki... ülke genelinde 100 bine yakın ücretli öğretmen çalışıyor ve bu da demek oluyor ki ülkemizde büyük bir öğretmen açığı var fakat bu sene sadece 2024 kpss puanıyla 15 bin, temmuz 2025'de yapılacak ags puanıyla da 10 bin öğretmen atanacak . Gelmiş geçmiş en düşük öğretmen ataması bu. atanacak puanı alsanız dahi kontenjandan dolayı atanamıyorsunuz. Birçok insan "Off, sen daha bölüme girmeden önce de atama yapılmıyordu, ona göre bir bölüm okusaydın" gibi yorumlar yapabiliyor lakin bu denli bir ihtiyaç varken böyle eleştiriler yapmak, üzgünüm ama sadece akıl tutulması. Bir de AGS var ki onun, 6 yıl tıp okumuş, üstüne uzmanlığını yapmış bir hekime "Seni 3 yıl tekrar eğiteceğiz" demekten hiçbir farkı yok.

Bu arada, ücretli öğretmenlik tam zamanlı çalışıp yarım sigorta ve asgari maaşa anca tekabül eden ödemeler yüzünden sadece öğretmenleri değil, ayrıca öğrencilerin eğitim hakkını da suistimal eden bir sistem çünkü sürdürülebilir bir yapısı yok. düşünsenize, 1 sene içerisinde sürekli öğretmeni değişen öğrencilerden o derslerde neyi, ne kadar öğrenmesi beklenebilir? Üstüne üstlük, öğretmenlikle alakası olmayan bölümlerden mezun, sıfır metodoloji yeterliliği ve sıfır pedagojik bilgisiyle insanlar kalkıp "Ben bu derste iyiyim ya" diyerek çocuğunuza, kardeşinize, bilmem neyinize haddi olmadan eğitim verebilir ve sonrasında herkes "eğitim sistemi berbat" şeklinde sitem ediyor. Bu, bir veteriner hekimin sırf cerrah yok diye açık kalp ameliyatına girmesi gibi bir şey.

çok pardon sürekli ücretli öğretmenlik demişim DERS ÜCRETİ karşılığı ÖĞRETMENLİK olacaktı...

Yeri zor dolar, hatta hiç bir sevgi dolduramaz yokluğunu...

Sürekli Boyun ağrımı çok şükür Yatsan One By Tempur Support yastığı ile çözdüm ♥

Ben biraz geniş alan isterim :)) O yüzden Large olanını aldım. Medium boyutu da var süslüler.

Pembe aslinda olmemis de buyuk plan dahilinde olmus gibi yapiyor olabilirler mi acaba? Biz ilk kalp krizi planini yaptilar sanirken olme plani mi yaptilar ki?