benim ailemle ayda 1 falan görüşüyor. kendi ailesiyle de öyle. kendi ailesi laf etmiyor da benimkiler “damat çok soğuk hiç gelmiyor gitmiyor görüşmek istemiyor” gibi konuşuyor. yani doğru aslında ona kalsa gitmek aklına gelmez pek. çok anormal bir durum mu böyle olması ne diyorsunuz 

hayatımda tek “en yakın” diyebileceğim bir arkadaşım var. onun da çok arkadaşı yok ama benim ondan başka arkadaşım hiç yok. başka arkadaşlarıyla vakit geçirmesi ya da onlardan bahsetmesi beni inanılmaz kıskandırıyor. içimde sanki onu kaybedecekmişim gibi bir korku oluyor. bu his beni rahatsız etse de engel olamıyorum. böyle hisseden var mı? bu duyguyla nasıl başa çıkabilirim?

eskiden okuldaki en yakın arkadaşım olan ancak bir süre önce sınır çizmeye karar verdiğim ve arama mesafe koyduğum arkadaşım geçenlerde yaptığım kombinin aynısını yapmış. öyle aman aman bir kombin değil ancak kolyeme kadar kopyalamış. hiç önemsemedim görünce gururum okşandı hatta beğenmiş söylememiş ben de alayım bundan dememiş gizli gizli gidip alıp giymiş hoşuma bile gitti yani. ancak rüyamda gördüm bu konu yüzünden ona bağırıp çağırdım beğendiysen söyleseydin öyle giyseydin cart curt. şimdi de merak ediyorum bilinçaltımda sinirlenmişim sanırım siz olsanız ne hissederdiniz ?

düğün sorusunu görünce ben de danışmak istedim. şu ana kadar hep ailem vesilesiyle gittim düğünlere, şu an ilk kez bizzat bir düğüne davet ediliyorum. en son 3 yıl önce gördüğüm, dershane dışında sadece bir kez görüştüğüm bir arkadaşım düğününe davet etti. aslında kendisini severim, düzgün bir çocuktur, beni hatırlayıp düğününe davet etmesine de sevindim ama düğününe gideceğim bir samimiyetimiz yok gibi hissediyorum. bir yandan da hem evlenen ilk arkadaşım, davete icap etmek gerekir diye düşünüyorum. gidersem düğünde damat harici kimseyi tanımıyor olacağım, sanırım yemekli bir düğün ve +1im olarak sevgilim ile gideceğim. siz ne düşünüyorsunuz? sizce gitmeli miyim, gitmeliysem ne kadar takı takmak gerekir? hala öğrenciyim, gelin ve damat da öyle.

susluler lisede yakin oldugum sonrasinda koptugumuz bir arkadasim var. yilda 2 kere max 3 kere gorusuyoruz farkli sehirlerdeyiz. o memlekete geliyor oyle gorusuyoruz bayramda seyranda. aylar oncesinde buraya geldiginde 28 agustosta dugunu oldugunu yazdi. sadece oyle haber verdi. sizce davetiye atar mi? atmazsa gitmeyim diyorum.  gecmisin hatrina gitmis olucam yani. nisana da gitmistim 

kızlar merhaba. kısaca özetleyeceğim, ben 4 yıldır kamuda çalışıyorum. ailem bulunduğum şehirde bana bir ev aldı, 2 yıldır da orda oturuyorum. bu sene evleneceğim için evden çıkacağım ve ev kiraya verilecek. kardeşim de eylül ayında üniversiteye başlayacak, çok kötü bir sıralama yaptı ve özel üniversiteye gidecek. devlet üniversitesine puanı yetmiyor. ailem şu an oturduğum evi kiraya verdiğimde onun kirasıyla kardeşimin üniversite masraflarını karşılamak istiyor. annem bugün ne zaman evden çıkacaksın diye sordu. kızlar çok zoruma gitti, ben çok iyi bir devlet üniversitesinden mezun oldum, çünkü sınava gireceğim sene annem beni asla özel üniversiteye göndermeyeceğini söylemişti ve gerçekten göndermezdi de. daha sonra 23 yaşında atandım. kardeşim bütün sene yattı, bazı derslerden eksi nete düşmüş. hiçbir şey için çaba göstermedi. ben de evleneceğim ve masrafım olacak sonuçta. ailemin bunu da düşünmesi gerekmez mi. en azından kira bir ay bana ay kardeşime kalacak şekilde bir düzen düşünülse daha iyi olmaz mıydı. ev minimum 15-16 bin kira getirir bu arada 

bugün üç kız arkadaş konsere gittik. üçümüz de aynı yerde oturuyoruz. kızlardan biri benim kuzenim, bizden yaşça epey büyük. diğeri de en yakın(???) arkadaşım. sözde tabi :d

en yakın arkadaşım dedi ki, aa kuzenim ayşe de burdaymış. ayşe de bizim oturduğumuz yerde oturuyor, eşiyle gelmişler. 

ilerleyen saatlerde arkadaşım dedi ki, ayşeyle döneriz. arabayla gelmişler. okey dedim döneriz, farketmez onlara uyarız. bu arada benim arabam var, ama konsere evden değil farklı bir noktadan marmarayla geldim.

neyse konser bitti, arkadaşıma diyorum ki çıkış buradan, yok işte ayşe şurdaymış burdaymış 1 saat ayşe aradık. kulağımızı tersten gösterdik. gün sonunda söylediğim yerden gitmemiz gerekliydi. 

neyse ayşeyi sonunda bulduk, yarım saat de arabaya yürüdük, arabalarını zaten metronun oraya bırakmışlar. ayşe direkt arkadaşıma dönüp dedi ki; sen bizle geliyon dimi kanki?? :d ben zaten orda şok oldum. arkadaşım hı hı evet dedi? ayşe de bize dönüp dedi ki "sorry ya bebek koltuğu var da yer yok size" ben de, gerek yok zaten biz metroyla gideceğiz dedim. ve bizi hayvan gibi oyaladıkları için, şansa son metroya yetişmiş olduk. 

madem kuzeninle gideceksin, bizi neden ordan oraya sürüklüyosun, yok sıkışırız ya falan diye zırvalıyorsun. kadın sıkışmak istemiyor ki, bunu sadece sana teklif etmiş? bana orda ben ayşe ile döneceğim de, ben de konser bitmeden siktir olup ya taksiyle döneyim ya da saat geç olmadan metroma rahat rahat binip döneyim. neden bizi de bırakacaklarmış gibi bir algı yaratıyorsun. bu arada biz bu hareketi ona yapsak bizi her yerden siler engellerdi. 

kuzenim de şok oldu gerçekten, yaşı da bizden büyük bir ablamız olduğu için (+35) kendi arkadaşlarımdan asla görmediğim bencillikte bir tavır dedi. 

bir şekilde evimize geldik biz, bu da nabız yoklamak için mesajlar atıyor, işte gerçekten araba küçükmüş bilmemne. sinirlenmekte haksız mıyım sizce abartıyor muyum bilemedim yani. dışardan bir göz bunu nasıl yorumlar merak ettim