biliyorum bu bir dert değil ama içime oturuyor. bir süredir konuştuğum ve çok hoşlandığım biri var. kısacası bu kişi tarafından ghostlandım, amasını anlatmıyorum çünkü "ama bu yüzden yapmıştır"lara inanmıyorum. ya başka biri var, ya da gerçekten yaşadığı problemler ağır olduğu için bu noktada birlikte olamayacağız. yalnızca kalbimin attığı, beraber olmak istediğim, hayaller kurduğum biriyle bir şeylerin olmaması beni öyle yaralıyor ki. inanın süslüler bunu aşamıyorum. tüm gece uyuyamadım. fazlasıyla analitik davranmaya çalışan bir insan olsam da bu üzüntü beni derinden yaralıyor. öyle ki bu durum anın tadını çıkarmamı da engelliyor. gerçekten bana değer veren, bir dediğimi iki etmeyecek insan ya da insanların yaptıklarının keyfini süremiyorum. aklım hep benim yoğun bir istek duyduğum kişide çünkü. şımarıkça ve haksızca olduğunun farkındayım, zaten ben de mümkün mertebe artık beni seven adamın yanında mutlu olup birini sevmek istemiyorum. en ufak olumsuzluk beni mahvediyor. kısaca sorum şu, asıl istediğiniz erkekle yaşanmamışlıkları nasıl aşıyorsunuz? nasıl kendinizi telkin ediyorsunuz? yaşayamadıklarınızın acısını nasıl kabulleniyorsunuz?

whatsapp’a geçtik ve baya ortak konuştuğumuz konular var ama ben hemen buluşmak istemiyorum. çünkü başlarda faldılar belli olmuyor. her neyse ben haftasonu yakındaki ilçelere gezmeye gitmiştim konusu açıldı bumbledan konumumu kontrol edip duruyormuş. hani ben mi abartıyorum yoksa itici bir hareket değil mi? bugün de diyor ki uygulamayı silmeseydim bumbledan konumuna bakıp nerde olduğunu kontrol ederdim?

merhabalar süslüler, kendimi inanılmaz kötü hissediyorum. erkek arkadaşımla 7 aydır birlikteyiz. güzel anlaştığımız, eğlendiğimiz ve birbirimizi sevdiğimiz bir ilişkimiz var. her şey benim onun erkek arkadaşlarıyla konuşmalarını göresiye kadar devam ediyordu. erkek arkadaşım benden önce eskortlarla birlikte olmuş, işi ve çevresi dolasıyla hızlı bir hayat yaşamış, ama bundan sıkılıp benden önce ortağıyla bozuşup işini değiştirmiş ve daha sakin bir hayat yaşamaya karar vermiş. ben hayatına bundan sonraki süreçte girmişim ve bana ödül gibi geldin diyor. şu an çok pişman olduğunu söylüyor. beni çok sevdiğini biliyorum ama yine de bunu kabullenemiyorum. böyle ilişkiler yaşamış olması çok kötü hissettirdi bana. beni tanıdığın kişiye bak, geçmişim yüzümden seninle kurmak istediğim geleceğimi kaybetmek istemiyorum diyor ve beni asla aldatmayacağını dile getiriyor. açıkçası sevgisinden şüphem yok. sağlık raporu almayı da kabul etti. sen nasıl istersen öyle olsun diyor. biraz uzun yazdım ama çok çaresiz hissediyorum. durum böyleyken kimseye anlatamadığım için sizlerden bir yorum almak isterim. her şeyi yıkıp ayrılmak mı yoksa güvenip önüme mi bakmalıyım bilmiyorum.

bir süredir birisiyle görüşüyorum. ikimiz de 28 yaşındayız. eleman feci düşünceli biri. söylediğim sıradan şeyleri bile unutmuyor. mesela konuşurken evde su bitti diyorum. eve dönmeme yakın su al diye hatırlatıyor ve o hatırlatmasa ben gerçekten almayı unutmuş oluyorum. ya da mesela haftanın iki günü d vitamini almam gerekiyor. o günler geldiğinde hapını içtin mi diye soruyor. işe giderken ve işten dönerken her ama her gün yolda bulduğu papatya veya mart çiçeğinin fotoğrafını çekip bana atıyor. çalıştığım okula çiçek yolluyor.

bunlar bana kendimi çok garip hissettiriyor. bir şeyler çok hızlı gidiyormuş gibi geliyor ve endişelenmiş bir halde buluyorum kendimi. bilmiyorum belki normal şeylerdir ama neden böyle hissediyorum çözemiyorum. ya mesela sesi beni inanılmaz etkiliyor. allah affetsin ama sadece sesini duymak bile ıslatabilir -ki sesinin güzel olduğu konusunda arkadaşlarla hemfikir olduk. dublaj sanatçısı gibi diyebilirim. bazen fiziksel olarak da aşırı çekici buluyorum ama bazen de istediğimin bu olup olmadığından emin olamıyorum. ben allahtan belamı mı istiyorum bilmiyorum. yoğun ilgiden mi bunalıyorum ben acaba? yani şu anlattıklarım doğrultusunda gelecek yorumları çok merak ediyorum. o kadar iyi biri ki kendime alıştırıp da kırmak üzmek istemiyorum. öyle bir his alıyorum ondan. zaten bir önceki ilişkisinde aldatılmış. 1,5 sene önceki bir mevzuymuş bu ama bunun etkilerini hala taşıyor mudur bilmiyorum. 

benimki bana bir limit koydu ve üstünü kendin tamamlarsın dedi. orta halliyiz ikimiz de. gelinlik 45.000 lira. max 35 verebilecegini soyledi. zaten yuzugum de istedigim gibi degil, bari gelinlige laf etmesin istiyordum. uzuldum. normal bir talep mi sizce? 45 bin cok biliyorum ama ucuz gelinlikler de 25 bin 30 bin zaten. her turlu bir suru para gidecekse bari istedigim olsun.  her seyi makul sinirlar icerisinde yapmaya calisiyorum ama bizden daha az kazananlar cok daha iyisini yapiyor nasil oluyor anlamadim. haksiz miyim sizce?

mesela arkadaslarim balikciya gidiyorum diyor icimde bir suphe kaliyor gercekten emin olmak istiyorum. daha onceki eski sevgilim icin oldukca iyi bir secenektim acikcasi benden iyisini bulamaz zaten dusuncem vardi, o yuzden sanirim icim daha rahatti ama bu kisi icin aynisini diyemiyorum ve bu guvenimi etkiliyor. sagliksiz bir dusunce oldugunun farkindayim ama ya guven duymama konusunda hakliysam diye dusunmeden edemiyorum. guven kazanmak icin ne yapmam gerek icimdeki o supheyi nasil susturabilirim. benimle benzer durumu yasayan susluler oldu mu? bunu onunla konusmali miyim?

birlikte yemek yapıyoduk cok taze olmayan sarımsakları doğradı bunları kullanmayalım yemekte tad gelir falan dedi ben de birsey olmaz bunlar fırının icinde kaybolur dedim niye inat ediyosun bi seyi söylüyosam dinle falan bağırmaya başladı sonra yardım falan istiyo bıraktım yardım etmedim soğan doğramayı unuttuk dedi 1 tane getirdim bi kaç tane daha getir dedi ben cok sevmiyorum dedim tartışmadan sonra biraz daha soğan doğramış ben cok sevmiyorum dediğim halde yemek yapmaktan soğudum onunla birlikteyken bi de biz nişanlıyız evlenince hayat nasıl geçicek bilmiyorum