yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    9 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    çocukken tacize uğramış olanlar var mı?

    çocukken yaşadığım, çocukluğumu öldüren o anı zihnimin derinliklerine gömdüm sanıyodum ama sanırım travmam tetiklendi. durmadan aklıma geliyor. aynı durumu yaşayanlar var mı? aşmak için neler yaptınız, yardın aldınız mı? hikayelerimizi paylaşıp birbirimize destek olabiliriz belki

    tarih
    oy (güzelinden)

    1. daha ilkokuldaydım, yolda geçen yaşlı adam yolun ortasında kalçamı sıkmıştı. o kadar şaşırmıştım ki bağıramadım bile, dediğim gibi çok ufaktım. (muhafazakar!) bir şehir olan sivasta yaşandı bu arada. 

    23 mart 2021 22:42

    2. Çocukluk sayılmaz ama onuncu sınıfta, sabahın beşinde servis beklerken yaşlı bi adam 60 yaşlarında direkt özel bölgemi avuçlayıp hiç bir şey olmamış gibi yürümüştü. Bu sadece bi anım tabi. Babam yüzünden zaten en küçük yaşlarımdan beri görmediğim bir şey kalmadığı için bu konuda çok da etkilendiğimi düşünmüyorum . trajikomik evet.

    23 mart 2021 22:42

    3. kaç yaşında olduğumu tam hatırlamıyorum, 10 falan olabilirim ama çocuktum yani, burada da yazdım daha önce. halamın kocası boynumu öptü ben kucağımda küçük kardeşimle sandalyede otururken arkadan yaklaşıp, o an o katta sadece biz varken, kuzenim tuvaletteydi annemler falan da üst kattaydı. donup kaldım, sonra da üst kata çıktım. gidip oturdum, sonra bir anda ablama ''eniştem sarhoş galiba'' gibi bir şey dedim sonra istemeden ağlamaya başladım zaten. halam falan da oradaydı. inandılar yani ama geçiştirdiler, halam hala beraber onunla. o pislikse parkinson hastası, ama o zamanlar da vardı daha az olsa da, pek karma değil gibi.

    belki küçük bir şey başka insanların yaşadığına göre ama çok etkiledi beni, bir de onu görmek zorunda olmak falan. o gün direkt annemlere söylemiştim zaten çok kötü hissetmiştim, o kadar küçük değildim yani o yüzden sanırım. ama hiç kimse bir şey yapmadı, en azından babam bir dövse, bağırsa bir şey yapsa daha iyi hissederdim büyük ihtimalle. o gün de, ondan sonraki günlerde de hep ablam destek oldu, annemler hala görüşüyor konuşuyor o adamla zaten. ablam da hep ayrı bir yerdedir bende, iyi ki var. o olmasa o günler çok daha zor olurdu benim için. mesela halamın oğlunun nişanında onu görmek zorunda kaldığımda (yani açık havada aynı ortamda diyeyim) ağlamıştım falan istemeden yani direkt her gördüğümde çok kötü hissediyordum, ablam yanımdaydı hep. anne babamı tabii aile ama çok da içten bir sevgiyle sevemiyorum ve bazı şeylerine çok gıcık oluyorum, belki de bu günlerin kalıntısıdır.

    öyle işte. onu göreceğim diye kaç yıldır çok az gittim babaannemlere. (üst kat alt kat dedim ya, üst katta babaannemler, alt katta halamlar oturuyordu yani, hala öyle.) olaydan sonraki birkaç yıl hala çocuk olduğum için gitmek zorunda kalıyordum, ama kendim bir odaya kapanıyordum onu görmemek için, hem de buz gibi oluyordu genelde o oda. yemeğimi herkesle birlikte değil ayrı yiyordum onunla aynı sofraya oturmamak için. bunların çoğunda ablam yoktu ne yazık ki, üniversitede olduğu için aynı şehirde değildik. işte o zamanlarda da annem de pek destek olmadı yani. öyle. hala içimde bir yara, hala kazayla onun olduğu bir fotoğrafı görürsem kötü oluyorum. 3-4 sene önce falan otobüs durağının orada (ikimizin evine de yakın değil yani ama merkezi bir yer diyeyim) görünce yine kötü olup ağlamıştım, ablamı arayıp ona gitmiştim hemen. bu küçük olay bile bende bu kadar yara bıraktıysa benden daha şanssızları düşünemiyorum bile.

    çok uzun oldu, ben psikiyatr ya da psikoloğa gidemedim, aslında şimdi isterim terapi falan ama maddi açıdan zor, aslında durumumuz baya iyi ama işte, yoruldum artık siz anlayın. yani babam gereksiz görür ve karşılamaz büyük ihtimalle. bir kere bu olaydan sonra ablamla gitmiştik çocuk/ergen psikoloğuna ama sonra gitmedik bir daha, niye bilmiyorum. ki ablam benim ebeveynim mi, niye o götürmüş? bu da ayrı bir saçmalık ve annemlerin ilgisizliğini ve duyarsızlığını gösteren bir başka şey. neyse. babamla aram ergenliğimde baya kötüydü, şimdi 21 yaşındayım, birkaç yıldır daha iyiyiz. ama bir ara hep babamın söylediklerine/yaptıklarına ağlıyordum. aslında hala ona karşı ayrı bir hassasiyetim var ve hala aynı evdeyiz ama artık daha ılımlı gibi aramız. tabii bunda benim yemekleri onlarla yemememin, akşamları salona bile neredeyse hiç uğramayışımın da etkisi vardır. böyle diyince acımasızca oldu ama o kadar da sıfır değil aslında iletişimimiz, sadece minimumda gibi bir şey ve böyle daha mutluyum ben. annemle iyiyiz ama bunları yazınca bile onlara karşı tekrar kinle doluyorum sanki, yani dolmuyorum ama sinirleniyorum sanki içten içe, belki de içimdeki çocuğun yansımaları bunlar.

    aşırı uzun oldu, okuyan olacak mı bilmiyorum. hepinizin acıyan yerlerinden öperim süslüler. umarım hepimiz çok güçlü kadınlar oluruz, ki biliyorum ki şimdi de öyleyiz. sizi çok çok seviyorum, tanımasam da. bilin ki gözlerim dolu dolu bu cümleyi yazarken. iyi ki varız, iyi ki.

    24 mart 2021 00:06


    4. Ben de yaşadım bu iğrenç şeyi. 27 yaşındayım ara ara hala ağlıyorum. Gerçekten hiç yaşamamak isterdim. Bir sürü travmatik anım var. Ama geçmişimi düşünmeme çalışıyorum. Boşlukta olduğumu hissedersem o iğrenç anılar tekrar beynimde canlanıyor.. Çok üzücü bir şey

    24 mart 2021 10:38

    5. anonim 8 özür dilenecek bir şey çok haklısın, zate içten içe ben de senin gibi düşünüyorum, ama aile sonuçta diyerek bir şekilde bilinç onları temize çıkartıyor sanırım, yoksa nasıl katlanabilirim ki kaç yıldır aynı evde anne baba. yani onlar da o olayın taciz olduğunun farkındalar ama dediğiniz gibi bir şey yapmaları gerekirdi tabii. tamam halama karışamazlardı belki ama hadi annem yabancı diyelim, babam kendi kardeşine tepki verip sen boşanmayacaksan boşanma ama biz anneme geldiğimizde o yukarı çıkmasın en azından falan diyebilirdi, ki bu yapabileceği en minimum şey. kuzenimle (halamın kızıyla yani) küçükken çok yakındık mesela ama o olaydan sonra koptuk gibi, o da küçüktü ve babası sonuçta, zaten o da babasını çok seven birisi değil, katlanıyor sadece. ama halam istese boşanırdı yani, babamlar falan da destek olurdu, ev zaten kendi babasının evi yani. teşekkür ederim süslü desteğin için. senin yaşadıkların için de üzgünüm, sanırım bu coğrafyada tacize uğramayan kadın yok gibi bir şey zaten ne yazık ki, ama biz biliyoruz bu çokluğun basitlik getirmediğini, çok zor ve acı bir şey olduğunu. umarım ben de senin gibi bir psikiyatrist bulurum kendime uygun. okulumun psikolojik danışmanına gittiğimde ilk görüşmede (bu konuyu falan açmadım yani daha) saçlarımı koparttığım için gitmiştim daha çok, psikiyatriste yönlendirmişti. bir yıldan fazla oldu ama hala gidemedim, ama gitmem gerekiyor farkındayım, bunu hatırlattığın için de sağ ol süslü.

    24 mart 2021 16:57

    6. Arada atak halinde geliyor. Antidepresan kullanıyorum. Biraz daha rahatım.

    24 mart 2021 20:02

    7.  üni yıllarında okulun psikolog ile görüşmüştüm. ücretsiz olduğu için okulu tercih ettim. tacizin nasıl olduğunu sordu. anlattım. ağladım da biraz. bu senin şimdiki hayatını etkilememiş o kadar, dedi. nasıl aştım, kendimi geliştire geliştire...tüm yazanlar gibi...kendimi severek hem de çok severek. ücretsiz psikolog yardımı için şehrinizde kadın derneklerinin imkanlarını araştırabilirsiniz...bir de gülebilirsiniz ama. çocukken başıma gelen bu durumun atalarımdan veya soyumdan birinin yaptığı kötü karmadan geldiğini düşünüyorum. bu inanç beni rahatlattı açıkçası. canım süslülerim sarılalım.

    24 mart 2021 21:25


    8. 8 ve 11 yasinda uğradım. Su an 20 yaşındayım. Ben de çok tetiklenmeye başlamıştım kasim aralik gibi. Aralıktan beri profesyonel destek alıyorum. Onca sene kendimi bosuna hırpalamışım resmen. Psikologumla başladıktan sonra her sey daha rahat olmaya başladı. Emdr terapi görüyorum ben. Emdr terapi uygulayicilari var emdr ın sitesinde kendi sehrimdeki doktorları arayıp fiyat sorarak butceme uygun olan doktorla basladim. Doktorumu seviyorum gayet ilgili bana karsi.

    24 mart 2021 22:24

    9. Lütfen destek alın suslulerim. Ben aileme anlattiktan sonra profesyonel destege yoneldim. Almasam muhtemelen kendime zarar verirdim. Yazın tacizcim olacak serefsiz pedofili kuzenimi aileye ifsalayacagim hatta. Ben bu gücü doktorumla basladiktan sonra edindim.

    24 mart 2021 22:27

    içerik sonu