çocuklu  arkadaşlarınız ile görüşüyor musunuz?

1. Evde daha rahat oluruz diyor her seferinde, ısrarla şansımı deniyorum :) evet maalesef kocasında iş yok, odaya geçerken bile yanına almıyor siz ikiniz kalın biraz gibi. Ben benden bağımsız biraz çocukla eşin ilgilense sen tek kalmak istersin vs diyorum yok bakamaz o falan diyor sürekli zaten ama. Seviyorum yani arkadaşımı ama ortak noktada buluşturamıyorum bizi. Durumdan rahatsız olduğumu da söyleyemiyorum. Rahatsız değilim aslında da istediğim şey bu değil

2. Birebir aynısı birden fazla arkadaşımla yaşıyorum. Ben buraya daha önce soru da sormuştum.

Artık maalesef arkadaşlarımı sevsem de birlikte kaliteli vakit geçirmek gibi bir durum olmadigi için buluşmaktan kaçınıyorum. Zaten ben de evdeyim hep evde buluşmak da beni ayrıca darlıyor. Yine 5 saat birlikteysek 4 saati çocukla uğraşmakla geçmesi de beni artık çok bunaltıyor.

3. Aynen süslüüm. Ben zaten evdeyim yani neden evde görüşüyoruz illa bir evde oturacaksam kendi evimde otururum. İlla çocuk sevmek istesem kendim doğururum ayrıca 😅 hiç karşı tarafın aklına gelmiyor mu ben onu anlamıyorum 

4. Emin olun arkadaşınızın çocuksuz dışarda birileriyle vakit geçirmeye sizden daha çok ihtiyacı var. Ama kocası bakmıyor ve başka da kimse yoksa ne yapacak çocuğu odaya mı kapatıp çıkacak. O da sizin çocuktan rahatsız olduğunuzu farkediyordur.  Ne yapsın yani ne yapmasını bekliyorsun. Rahatsız oluyosan görüşmeyi kes de o kadıncağız da senden kurtulsun 

5. Arkadaşınıza biraz destek olmak ya da yardımcı olmak moral vermek yerine sadece kendi eğlencenizi düşünüyosun inşallah seninle görüşmeyi keser çok doluyum bu konuda çünkü .

6. Anonim 4 süslü aslında buradaki kritik nokta baba bakımından o bakmıyor napayim denilip kestirip atılması. Babalar bakmaya gönüllü değil ben de görüyorum da bu çocuğu prezervatif falan delip zorla yapmadiysa anne tarafı ki benim olayımda öyle bir durum yok. Babaya bırakamam, o bakamaz, bakmak istemiyor vs. Vs. Gibi Şeylerle anne olarak kendisinin sorumluluğunu arttıran baba tarafına da bedavadan "babalık" yaptıran hiçbir sorumluluk vermeyen anne Yani. Baba ben bakamam diyip çekip gidiyorsa anne de ne kadar ciddi olduğunu gösterip bir gün baba evdeyken çocuğu bırakıp çıkabilir.

Babaya biraksa baba da kendi çocuğunu evde tek bırakıp dışarı çıkacak hali yok kıracak dizini bakacak çocuğa bir yemek de koyar önüne Yani çocuğun. kocaman kaç yaşına gelmiş baba olmuş adam. Ama benim arkadasimlarim mesela çocuğun babasına bırakmayacak da sanki çocuğu bir büyük 8 yaşındaki abisi baksın biz de dışarı gidelim gibi bir olay var gibi yaklaşıyor babanın bakmasına.

Bu arada baba da oo çok güzel arkadaşlarıyla görüşüyor onun ne rahatı ne arkadaşlarıyla ilişkisi bozuluyor.

Yani burada siz de koca bakmıyorsa ne yapsın odaya mi kapatsın yazmışsınız ama koca bakmıyorsa diye kestirip atılacak bir cümleyle geçilecek bir durum değil bu. Asıl destek ve yardımcı olması gereken çocuğu birlikte yapan baba zaten. Ondan almadığı desteği arkadaş nasıl versin yıllarca Yani.

Baba gitsin PlayStation oynasın evden rahat rahat, çıksın gitsin arkadaşlarıyla buluşsun çocukla hiç ilgisi olmasın. ben annenin arkadaşıyım diye onunla ilişkimi sürdürebilmek için babasının bile vakit geçirmek istemediği, bakmadığı çocuğa ben katlanayim sürekli.

Bunları böyle uzun uzun yazma nedenim asıl sıkıntının nerede olduğunu görmeniz bu arada. Benim arkadaşımın çocuklarını 5-6 yaşına geldi durum değişmedi. Ben çocuklar küçükken yillarca dedim hadi arkadaşım da yalniz yine gideyim. Ya da onları evimde ağırladım hep vs. Bu arada işte doğru düzgün oturup bir konuyu 15 dk kesintisiz konusamadik herhalde. Hep bir seyler yaparken arada muhabbet etmeye calistik falan cocuk sıkıldı eğlendir, acıktı mi, sıcakladı mi, üşüdü mü hep baska gündemdeyiz, hep takipteyiz. Ama artık çocuklar kac yaşına geldi hala babaya bırakılmıyor ya da bırakılmak istenmiyor ya da baba kendi çocuğuna bakmak istemiyorsa burada yapcak bir şey yok mesela benim açımdan Ben gerçekten elimden geldiğince destek verdim kendi açımdan ultra tolerans gösterdiğimi düşünüyorum. Bu arada benim gerçekten arada 20 yıllık arkadaşım falan var. Öyle 2-3 sene önce tanıştığım yeni arkadaşlıklar olsaydı bu kadar da tolerans gosteremezdim.

Hala seviyorum onları ama benle buluşmak istediklerinde maalesef bahaneler uydurup erteliyorum artık.

Ben de evliyim yıllardır onların durumu yüzünden bebek yapma fobim oldu resmen hayatım böyle olursa diye.

7. Anonim 4 bu düşünce yapısında benle arkadaşlığı keseceğine, kocasıyla bağını kesmesi gerekmez mi?

Anonim 3 tüm duygularımı çok güzel yazmışsın ya aynı şekilde düşünüyorum ve aynı şekilde yol artık buluşmamaya doğru gidecek. Dediğin gibi 4 5 yaşında çocuk zaten, öncesinde ben de tolerans gösteriyordum tüm bu duruma ama artık bu yaşa gelmiş bir çocuğun 2 saat babasıyla durabileceğini düşünüyorum. Yani aslında arkadaşım nasıl bu sorumluluk devrini yapamıyor ona anlam veremiyorum 

8. Maddiyat durumunu da düşündüm süslü, ama gel avm gezelim, gel parkta oturalım açık havada vs de gelmiyor. Bir de babası gerçekten bakmıyor ya, gittiğimizde de mesela yanına alabilir çocukla vakit geçirebilir ya da yemek ısıtılacaksa çocuğa ısıtabilir vs. İlgilenmek isteyen çocukla tabii ki ilgilenebilir, o yaşta çocuk ilgi oyun bekliyor babası oynasa onunla da ilgilenir ama adamda sıfır sorumluluk. Kendisi yardım talep edebilen biri değil, kocası da işte son derece faydalanıyor durumdan 

9. Annesi de mi yok acaba? Arkadaşımın 2 çok hareketli çocuğu var birini annesine birini eşine bırakıyor çünkü aslında ona zaten iyi geliyor bu buluşmalar. Ben de anneyim bu buluşmalar anneleri çok rahatlatıyor, benim de evime çağırdığım oluyor, babasıyla odaya koyup biraz oynayın diyorum çünkü onların da başbaşa geçirmesi "gereken" bir süre var. Baba yani? Eşim çok yorgunsa bile bir saat oynayın ben sana sonra masaj yaparım diyorum o 1 saat bana aşırı iyi geliyor zaten dinlenmiş oluyorum arkadaşım gidince de eşime masaj yapıyorum o da mutlu olmuş oluyor. ama ben başka bir şey söyleyeceğim. Bazı arkadaşınız gibi insanlar bunu kendisi tercih ediyor. Emin değilim arkadaşınız böyle mi ama benim bir lise arkadaşım vardı, bakın lise diyorum, avmde buluşacağımız vakit 10 yaş civarındaki 2 kardeşini de getirirdi. Ve her yere yani. Mesela cafede buluşucaz onlar da gelir yer içer telefonla oynardı, yada lunaparkta buluşalım mı kardeşlerimle bişeylere bineriz derdi. Bakıcı gibiydi, annesi trip yapıyormuş ben evde iki kardeşinle uğraşıyorum sen geziyosun diye, o da o yüzden getirdiğini söylerdi, bir de birlikte çıkınca çok daha fazla harçlık alıyomuş?! Çok sağlıksız bi ilişkiydi. Ya yazlığımıza tatile davet ettim kardeşleriyle geldi! Ben de başlarda ona üzüldüğüm için kibarca annen ilgilenir merak etme bişey olmaz diyodum ama sonra farkettim ki o gerçekten mutlu, bunu isteyerek yapıyor. Çok tuhaf zamanlardı. Siz de yazmışsınız ya çocuk bişey istiyor yapıyor mutfağı topluyor falan, biraz o da halinden memnun gibi geldi. Çünkü aynı durumda olsam derdim ki mutfağı da gece toplarım çocuk elindekini yerken en azından yarım saat rahat oturayım. Neyse çok uzattım kusura bakmayın arkadaşıma çok doluydum galiba o yüzden hatırladım bi anda

10. Süslüler bu arada benimde 20 yıllık arkadaşım o yüzden peşine düştüm. Çocuğu sevmiyor değilim onu da seviyorum ama önceliğim arkadaşım yani 5 yıldır görmüyorum gibi oldu çünkü. 

Süslücüm galiba içinden geliyor ya, ya da gelmek zorunda. Çünkü kocasına karşı en ufak gir söylemi de kabul etmiyor. Ben tabii ki etmiyorum ama çevresinden ya da ailesinden gelenleri ve tepkilerini anlatıyor, herkes farkında çünkü. Çocuk yetişkin olduğunda anca denk gelcez demek artık kabulleneyim