çok aşık olduğunuz kişiyi kaç ayda unuttunuz ?

1. Çok aşık olduğum kişiyi 1 yılda tamamen unuttum.

Ama bana yaptıklarını benim kabul etmemi/göz yummamı ve bana yaptıklarına rağmen onunla olmaya çabaladığım için kendime yaptığım haksızlık ve saygısızlığı hala yıllardır unutamadım.

2. Aklımdan 2. Ve 3. Ayda çıkmaya başladı. Bazen çok düşündüğüm bazen de hiç düşünmediğim noktalar oldu ama süslü iki kez deneyimlemiş biri olarak net şekilde 1 sene sonra unuttum. Şimdi aklıma bile gelmiyor ve gözümde inanamadığım kadar basitler 

3. Kendine yaptığın haksızlığı da unutacaksın ayrıca. A2 biraz romantize etmiş. Evet büyük bi yıkım oluyor belki sağlıklı ilişki bile yürütemiyorsun bu travmadan sonra fakat bilinçli olduğunda yaşadıklarını ders olarak kabul edip, seni büyüttüğünü anlayıp güzel bi enerjiyle hayatına devam edebiliyorsun

4. a2 aynı durumdayız kalbim kırık bitik durumdayım ona 1 kere kötü bir şey yapmadım hep destek oldum çok sevdim. bunu hak etmedim. ama zaten bizim durumumuzda çok insan var ne yaparsak yapalım iyi insan olalım emek verelim sonuç iyi olacak kıymet bilinecek anlamına gelmiyor ki böyle bir denge yok of

5. a3 biz değer verdiğimiz için kıymetliler zaten dışardan bakan bir göz için çok sıradan hatta kötüler zamanla ben de anlarım inşallah 

6. A3 romantize mi etmişim? Siz hiç fiziksel ve psikolojik şiddete uğrayıp mesleğinizden iftira sebebiyle men edilme tehditiyle karşı karşıya kalıp sırf kendinizi güçsüz hissettiğiniz için (korku, yalnızlık, utanç) sebebiyle mecburen ilişkinize devam etmek zorunda kalmamışsınız. Dilerim kimse kalmaz. Romantize evet.

7. 2 yıl. Aslında ilk yıl hisler acı duygusu bitti ikinci yılda da bir şey hissetmesem de aklıma gelme durumu bitti. Açıkçası ben oldukça Takıntılı bir insanım. Sen muhtemelen benden daha hızlı atlatırsın. Zaman her şeyin ilacı. Spor yap doğayla iç içe ol kendine güzel ilgi alanları edin.

8. a6 çok sağol canım atlatmana çok sevindim bir şekilde. 2 yıl da çok kayıp değil. güzel günlerin olsun inşallah. ben zaten böyle bir insanı düşünüp durmayı kendime yakıştıramıyorum valla 

9. 1 senelik iletişimsizliğin ardırdan beraber olmaya başlamıştık ve kısa sürdü. meğer bana sürekli yalanlar söylemiş, planları bambaşkaymış. 3 ay oldu ayrılalı unutamıyorum, bana çok büyük bir yara bıraktı gitti.

ne zaman unutacağım bilmiyorum. ama canım çok acıyor.

10. İlk aşkımı baya takıntı haline getirmişim, 11 yaşındaydım swh müthiş aşıktım yoğun duygular falan ilk aşk işte. Yıllarca kimseyi sevemedim öyle yoğun duygular hissedemedim ve hep dünyanın en sağlıksız şeyini yapıp duygularımı karşılaştırdım. Lisede falan hoşlandığım insanları bile "hayır yeterince aşık değilim no bu da gol değil" falan gibi gerekçelerle bıraktım. Üniversiteye başladığım yıl bile Belki denk geliriz diye gözlerim onu aradı (arada benim şehrime geliyormuş sadece bunu biliyordum). Hep yıllar sonra karşılaşırız ve birbirimizi yeniden severiz çünkü the one'ımı buldum ve asla başkasını onun kadar sevemem, kimse onun kafar mükemmel olmaz ve bana uymaz diye düşünüyordum. Üniversitede instagramdan ekledim zamanının geldiğini??? Düşünüp. (Yeterince olgunlaşmamızı bekliyordum çünkü arkaplanda hep). Bir iki konuştuk baktım ki ilgilenmiyor yani dümdüz. Hatta gelirsen seni gezdiririm görüşürüz falan gibi bir teklifte bile bulundum, ona bile yarım ağız okey falan yaptı. O an balon patladı benim için. O an anladım bunun yıllaaar önce karşılıksız bir şey haline geldiğini, onun benim gibi büyüyünce tekrar aşık oluruz gibi bir hayalinin olmadığını, hatta yıllarca aklına bile gelmediğimi (tabii ki, çünkü herkes hayatını yaşıyor...) 

Bunu idrak ettikten sonra kafam çok daha rahat bir şekilde başkalarını sevebilmeye başladım. Tabii yaş itibariyle denkleme cinsellik gibi dev bir şey girdi (tabii ki lisede de hormonlar tavan oluyor ama hiç yaşamadan tam anlayamıyor insan hayatı değiştiren müthiş bir şey olduğunu) ki bu aşkı kafamda baya değiştirdi, sanki aşka upgrade gelmiş gibi oldu hahaha. Birkaç sene sonra da baya aşık oldum. 

Yani demem o ki takıntılıysanız bunun ayı yılı yok, özellikle benim gibi baba travmalarıyla büyüyen çok mutsuz bir çocuk için bir çocuğa aşık olmak o dönem bir ilaçtı. Ona olan duygularım ve kendi içimde keşfettiğim muhteşem hisler sayesinde çok daha hafif atlattım travma dolu dönemlerimi. Ama o dönem tutunduğum tek dal o olduğu için de onu bırakabilmem çok uzun zaman aldı. Biraz da romantik biriydim her zaman zaten, aşka bakışım bambaşkaydı, dünyadaki en önemli şeydi sanki, kolay bulunmazdı bir kez yaşanırdı falan, böyle inançlarım vardı tecrübesizlikten tabii.

Neyse tavsiye olarak da çivi çiviyi söker mantığıyla yeni birileriyle tanışmak ve takılmak her zaman iyi bir fikir olmasa da her zaman işe yarar.