çok yalnızım?dertleşelim mi kızlar?

1. Ben İstanbul. Sözlük arkadaş duyurulari vardı oraya bakar misin sanki orada Samsun'da birileri vardi

2. 36 yaşla ben de katılayım mı? Uzun zaman homeoffice çalıştım ben de, depresyondan başka bi şey getirmedi. Övenleri de hala anlamıyorum, hiç insani bir şey değil. Şimdi ofisteyim ama insanlar çoluk çocuk muhabbetinden başka bir şey paylaşmıyor, hayır çocuklarıyla zaman geçiriyorum bazen onlar daha eğlenceli:). Ben de kendimi konsere götürdüm dün, bir sürü insanı davet ettim hepsinin bi işi vardı... neyse işte, öyle.

3. yalnizlikla ilgili soru acmaya gelmiske bu soruyu gordum. yalniz olmanin yaninda bir de sevgisiz, basarisiz hissediyorum ve maddi olarak sikintidayim. evlenmek hayatimdaki bircok sorunu cozebilirmis gibi geliyor. yani insanlar bosverr hayatini yasa diyor ama yalnizken hayat bu kadar işte. zengin degilim ki her gun ayri yere gidip geleyim. kariyerime odaklanip napayim mesela gunde 12 saat calisiyorum zaten, 15 saat calisip milleti zengin etmeye ugrasayim bunun adina da kariyer mi diyeyim? spontan bir kahve dateinde hayatla ilgili konusmak bile oyle zor oluyor ki. hayatinda biri varken ustelik bu kisiyle ayni evdeyken istedigin zaman birlikte kahve icecek ve sohbet edecek ortami ayarlayabiliyorsunuz. arkadaslarimla daha cok zaman gecirmek isterim ama ayri sehirlere dagiliyorlar ve azicik bos zamanlarini kendi ailelerine/eşlerine ayirmak istiyorlar. bazen de herkesin esiyle sevgilisiyle oldugu ortamlara yalniz gitmek kotu hissettiriyor. yetiskinlik gercekten muthis yalniz bir sey.

4.  Süslü sozluk arkadaş ilanlari

5. Aranıza 24 yaşla katılıyorum. Yeni mezunum 1 ay sonra atanacağım ve gitmekten deli gibi korkuyorum. Yorganın altına girip ordan hiç çıkmak istemiyorum. Daha yeni bir arkadaşımla tatilden döndüm ama tatilde yanımda o varken bile yalnız hissettim. Hiç kimseyle konuşmak, görüşmek istemiyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Çok Mutsuzum. Bu soruyu görmesem ben de bir soru açacaktım

6. ben de aynı durumdayım 32 yaşındayım. En yakın arkadaşlarım uzak şehirlerde. Bir tanesiyle bikaç ayda bir görüşüyoruz. Ama insan hadi gel bi kahve içelim diyecek birini arıyor. Ofiste çok insan yok olanlarla da frekanslarımız farklı. Kardeşimle sık vakit geçiyoruz ama o da haftasonu boş olsa nişanlıysa vakit geçirmek istiyor. Beraber de etkinlik yapıyoruz sıksık ama bazen başbaşa kalmak istiyolar doğal olarak. Bahsettiğim arkadaşlarım da evli. Hadi bi tatil planı yapalım desem öncelikleri eşleri oluyor. Ben de çözümü evlenmekte buluyorum diğer anonimin bahsettiği gibi. Sanki evlensem hayatımdaki her şey yoluna girecekmiş , şuan her şey eksikmiş gibi. Aslında tam olarak evlenmek de değil mesele sevip sevildiğin önceliği olduğun birinin olması. Dating applerle uğraşmıyorum artık. Oradan sevgililerim de oldu ama appler ilk zamanlarında güzeldi. E internetten tanışmayınca, ofis ortamı da belli olunca bu sefer arkadaş çevresine kalıyor iş. E arkadaş da yok o zaman birikeriyle tanışma da yok. Böyle dönüp duruyor işte. 

7. Ben de 32 yaşında gene başarısız bir ilk buluşma sonrasında yazıyorum. Kariyer ne kadar tamam olsa da Çevre kısıtlı. aile akraba tanıştırmak istiyor ısrar kıyamet. ne zararı olur ki diye tanışıyorsun sonra da tanışmasaydım daha iyiydi diye oturuyorsun aşağı. Ne muhabbet açabiliyorlar ne bir şey. Arkadaş bile olamıyorsun ki ciddi düşünesin. Kimse beni heyecanlandırmıyor. Kimseye karşı bir şey hissedemiyorum. Bir bebiş büyüteyim istiyorum artık ama o bebişi de mıymıntı bir adamla değil aklı başında, oturmasını kalkmasını bilen biriyle büyütmek istiyorum. Benim karşıma çıkanlar muhabbet bile açamıyor. Kaldı ki birlikte bir hayat kurasın.

8. Selamm, yaşım 34 trakyadan katılıyorum, başarılar dilerim jkhjh süslüler benim günüm yetmiyor, evden çalışıyorum, düzenim dağınıklığım kendime ama yine de istediğim çoğu şeye vakit ayıramıyorum, ha isterim yapabildiklerim esnasında biri olsun ama sosyal çevrem giderek daralıyor insanlar evlendi, çocukları var kendi hayatına bakıyor.. ben çok şikayetçi değilim yalnızlıktan, evlenmeyi düşünmüyorum bu şekilde flört kısmı biraz keyifsiz geçiyor ya da bana hep ciddi tipler denk geliyor bilmiyorum, çok yakın arkadaşlarımla bile ayda 1 bazen 2-3ayda 1 görüşebiliyoruz, evet yalnızım ama iyice alıştım buna bazen kırmak istiyorum bu döngüyü sonra bakıyorum birileriyle tanışıp kaynaşacak ortam bile yok ki diyorum. İki türlü de zor geliyor.. Yakın olsanız içerdik Bi kahve :/

9. 28 yaş çok yalnızım geberecem yalnızlıktan, ailemle iliskiler zayıf arkadaşlarım yok öyle bomboş tiplerle de konuşup zaman kaybetmek istemiyorum küçük bir yerdeyim yıllarca yalnız olduğum için artık epeyce uzaklaştım insanlardan günümüz ilişkileri zaten sığ derin dostluklar arkadaşlıklar sevgililik vs yapılamıyor ya da ben denk gelmedim yoruldum kısacası yalnızlıktan yoruldum

10. Avukat mısınız süslü?