şu saatten sonra istanbul'a taşınmak mantıklı mı sizce ?

1. lütfen artık gelmeyin

2. ben bu saatten sonra tasinmazdim. deprem riski varken sifirdan bir sehirde hayat kurmak ve tüm bu hayatimin yok olma ihtimali beni fazla geriyor. ben üniversite icin gelmistim, mezun oldum burada calisiyordum, gerginlige daha fazla katlanamadigim icin yurtdisina yerlesmeye karar verdim. evet aktivite olarak sonsuz ama trafigi, kalabaligi vs varken bunlari ne kadar degerlendireceksiniz o da bilinmez. durumunuz iyiymis, iyi, merkezi konumlu bir evde kalirsaniz belki degerlendirilebilir

3. Süslü benim zamanımda da terör vardı sürekli bombalar patlıyordu. Hatta besiktas stadının önünden geçtikten bir saat sonra saldırı olmustu. Cok korktugum icin şehrime geri döndüm, kardesim umursamadı kaldı. Ben de hayatı kacırdıgımı düşünüyorum, 30u geçtim ben artık bir seyleri oturttum ama sen mutlaka taşın. Her bölge aynı sekilde etkilenmeyecek ki. Ailenin durumu iyiymis yeni binalardan alırsın depeem dayanıklılık testi yaptırırsın. Maddi sorunun yoksa, ankarada durulmaz. Baskentte okudum ben de seni cok iyi anlıyorum. Atamın tek hatası ankarayı baskent secmek, cok kötü bir yer. 

4. Ben istanbul dan Ankara'ya gitmiştim üniversiteye. İstanbul bana çok güzel geliyordu. Çünkü burada hiç işe gidiş ya da dönüş saatlerinde bir yerlere gitmeye calismiyordum. Kira fatura gibi dertlerle de kendi sorumluluğum olarak karsilasmamistim falan. Sonra okul bitti İstanbul'a geri döndüm. Ise başladım klasik saatlerde toplu taşımayı kullanmak zorunda kaldım ya da arabayla bile gitsem zaten o da aynı trafiğe giriyor.

Şu an geri dönsem kesinlikle Ankara'dan ayrılmam kendime orada bir hayat kurmaya çalışırdım. Zaten en çok etkinlik istanbul'da ve İstanbul'a hızlı trene atlayıp gelirdim.

Zaten İstanbul'dayken o kadar yoruluyor ki insan şehir yüzünden ve yollar o kadar gözünde büyüyor ki etkinlik falan öyle yapamıyorsun.

5. yani ortada kabak gibi bir deprem riski varken hala gelmeye çalışanlara hayret ediyorum. Ben zorunluluktan buradayım çok şükür seneye taşınıp kurtulacağım. gerçekten alemsiniz 6 şubat depremlerinden hiç mi ders çıkarmadınız anlamıyorum ki can veya psikoloji gittikten sonra diğer hiçbir şeyin önemi kalmıyor

6. SS bunu deneyimlemiş biri olarak yazmak istedim ki benim de hala muallakta kaldığım bir konu sayılır. ben mezun olduktan sonra Ankara'da kaldım yaklaşık 3 yıl kadar ki Ankara'dan hep gitme planları yapardım. 2021'de Ayrancı'da bir düzen kurdum ve inanılmaz mutluydum. İlk kez Ankara'yı sevmeye başladığımı hissetmiştim hatta. bir buçuk sene önce bir iş dolayısıyla istanbul'a gittim, nispeten iyi kazanmama rağmen Ankara'daki hayat standardımı asla yakalayamadım. ev arama sürecinde arkadaşlarıma Ankara'daki hayat düzenimden bahsettiğimde bunu bulamazsın diyip şımarık muamelesi yaptılar ki cidden de bulmak için çooook iyi kazanmak gerekiyormuş. Tunalı'ya Seğmenler'e yürüme mesafesinde yeşillikler içinde uygun fiyatlı evim, işten çıkıyordum trafik derdi yok. hiçbir programım yoksa dahi köpeğimi alıp park, bahçe takılıp bir bira içip eve dönüyordum. eğlendiğim yerler bile evime yürüme mesafesinde. her neyse İstanbul gerçekten güzel ama bazı anlar nefret ettirdi. bir gün leventte işten çıktım, beşiktaşa inecektim ki trafik yoksa araba ile 10 dakika. bir çıktım araçlar hareket etmiyor, taksi zaten konu dışı bulmak imkansız. yürüyeyim zincirlikuyu tarafında açılır belki dedim yok, hiçbir türlü açılmıyor ki dünyanın en sıcak günü müydü neydi bu yaz olan. yolun ortasında bayılacaktım gerçekten, alt geçide attım kendime metro falan ne bulursam kendimi atayım oradan bir çıkayım diye görenler olmuştur gayrettepe metrobüs çıkışını adım atacak yer olmuyor. o gün istanbul benim için bitti ki zaten istifa etmeyi düşünüyordum. davulun sesi bazen uzaktan hoş geliyor gerçekten. bunun yanı eğlence hayatını seven biriysen iyi mekanlara referansla alınma meselesi var. bir gün yurtdışından arkadaşım geldi, güzel bir yerlere götürmek istedim resmen hiçbir yere rezervasyon yaptıramadım, bir iki kez de kapıda alınmamayı yaşadım hayatımda ilk kez. Ankara'da ise her şey elimin altındaydı. neyse bu konuda çoook doluyum hala karşılaştırmalarımla arkadaşlarımı boğuyorum. istanbul'un güzel yönleri de saymakla bitmez, müthiş zamanlar geçirdiğim, iyi ki buradayım dediğim de çok an oldu. eğer maddi durumunuz istanbul'da gerçekten iyi yerlerde eve çıkmaya yetiyorsa cadde, teşvikiye, bebek tarafları gibi o başka. şayet benim bu yerlerde yeni ve az katlı bir yapıda yaşama imkanım olsaydı istanbul'u seçerdim.

7. 2013-2018 arasında ankaradaydım. Beytepe'de. Hayatımda geçirdiğim en güzel yıllardı. Hiçbir şey yok diyen insanlar aklına girip daha da aşağıya çekmiş seni. Para sıkıntın yoksa etkinlik de çeşit çeşittir.

Ankara birçok şehre yakın, kyk paramla gitmediğim, gezmediğim yer kalmadı benim.

Tiyatro, spor, konser seçeneği de çok fazla. İstanbul ile karşılaşacak olursan 2.gelişmiş şehir, bu kadar gömmek realist değil.

Şu anda İstanbul'da yaşıyorum, denize uzak bir yerde. Evin sahilde olmazsa yine denizden uzak yaşayacaksın ve her dk deniz kenarında yürüyemeyeceksin.

Kendi başına da bir şeyler yapabilirsin ama belirli etkinliklerde arkadaş grubun iyiyse daha çok zevk alırsın ve yeni insanlarla tanışırsın. Benim üniversite arkadaşlarım çok iyiydi, tam birbirimizi bulmuştuk, Ankara o yüzden çok güzel olmuştu. Yani aynı sorunları İstanbulda da yaşayabilirsin. Denizi var diye taşınmak saçma bir düşünce.

8. a10'a da katılıyorum ayrıca. ankara dediğiniz kadar yobaz bir yer değil, ben istanbul'dan çok daha güvende ve özgür hissediyordum ki beşiktaş çarşıda yaşadım. belki yaşadığın yeri değiştirebilirsin.

9. Ben istanbulda doğup büyüdüm 6 yıldır edirne'de yaşıyorum hala sık sık istanbula gidiyorum ve adım attığım an korkunç geliyor o kadar büyük bir kalabalık ve o kadar iğrenç, cahil insan var ki akıl alır gibi değil. İnanılmaz bir göçmen yoğunluğu var vs. Hiçbir yeri de öyle aşırı rahat, güvenli değil zaten günlük hayatta da. Deprem de öyle yeni evde oturunca biten bir şey değil tabii ki. Deprem sonrası ne gıda ne yardım gelmeyecek uzun süre istanbul a. Ben düşünemiyorum döndüğümü açıkçası.

10. ankara'da odtü'de okudum, çayyolu'nda yaşıyordum. arabam vardı ve arkadaşlarımla güzel üniversite yılları geçirdim. iş için istanbul'a geldim. ailemle senelerce burada yaşadık ve burada doğdum, hatta 2014'te üni tercihimi itü yapıp istiklal'de günlerimi geçirmek gibi hayallerim varken şimdi buradan nefret ediyorum. üniversitede çalışıyorum, kampüste yaşıyorum. gerçekten istanbul gibi bir şehirde aşırı uygun fiyata yeşillikler içerisinde bir yerdeyim, işyerim de zira gayet üst düzey insanlardan oluşuyor ama arkadaşım yok. her şey çok pahalı, bakın çalışan biri olarak söylüyorum bunu. evet çok event var ama yetişemiyorsunuz, elbette sorumluluklarınız oluyor ve araya sıkıştırarak haftada maksimum 3 evente gidebiliyorsunuz ve o da paranız yeterse. ailenizden para gelirse gidin ama arkadaşlarınız yoksa tadı olmuyor, arkadaşınız varsa da onların o kadar event için parası olmayabiliyor. ankara'da arabayla geçirdiğim bir üni hayatı olmasına, o kadar event ve topluluk olan bir okulda olmama rağmen gerçekten lisans eğitimimden zaman bulup hepsine gidemiyordum. sizin hem okuyup hem de "çok sınırlı etkinlik var yea" demeniz bana ya etkinliklerin size hitap etmediğini ya da sizin oraya okumak için gitmeyip üni hayatını ütopik bir şekilde deneyimlemeyi beklediğinizi düşündürtüyor. ben part time çalışan ve asgari ücretin 3 katını kazanan, burada tek yaşayan biri olarak bile istanbuldaki etkinliklere yetişemiyorum. zamanım bol ama deniz görmeden geçirdiğim haftalar oluyor. biraz gerçekçi yaklaşın olaya.

üstelik istanbulda daha beter taciz, yankesicilik ve çirkeflik olayları oluyor, bilginize.