29 yaşındayım ve hayatımda aldığım her karar yanlışmış gibi hissediyorum artık toparlaması çok zor geliyor ve en güzel yıllarım da geçti?

gerçekten toparlamaya da hevesim yok ne yazsam buraya bilemiyorum neresinden tutsam başlasam hiç bilmiyorum ama önemli de değil, sadece umutsuzum, 25 yaşındayken de bir eşikte gibi hissediyorum ama o zaman bir umut görüyordum durumumda, genç hissediyordum geç mezun olacak olmama rağmen umutluydum ama şimdi arada çok da zaman olmamasına rağmen aşırı yaşlanmış tükenmiş durumdayım hayatımı nasıl toparlayacağım bilmiyorum gücüm yok, sadece bunları yazmak istedim çözüm de aramıyorum

2. Süslü bikaç haftaya 30 olacağım, ben de son bikaç senedir benzer düşüncelerle boğuşuyordum. Özellikle kariyerimin kötü gidişi, başarısızlık hissi, geçmişteki yanlış seçimlerim, kendimi derin bir hayal kırıklığı olarak görüyordum.

Terapiye erteleme alışkanlığım ve mesleki bazı sıkıntılar sebebiyle başladım. Son aylarda kafam daha rahat. Öncelikle benim kendim için alternatif doğru olabileceğini düşündüğüm kariyer ihtimallerinde de o kadar mutlu olamayabileceğimi fark etmemi sağlayan birkaç durum oldu. Kendime daha az eleştirel, daha anlayışlı olmayı öğrendim.

Her şeyin tamamen benim seçimlerimle ilgili olmadığını fark ettim. Kendi çocuğum olsaydı, başarılı olmasını değil mutlu olmasını isteyeceğimi biliyorum, o sayede kendime yönelik başarı baskısını hafiflettim. İnsanın bakış açısının hayatını ne kadar etkilediğini fark ettim. Bunlar bi günde bi ayda olmadı tabii, zamanla oldu. Belki terapi gibi bir seçenek size de iyi gelir.