aile evinde zorbalanmak ve vicdan azabı?

1. icimin yaglarini erittin su soru cevapta ilk defa bir soru sahibi pisip kendini ezdirmemis herkese de gereken cevabi gereken sekilde vermis of ne rahatladim. bu olaylar ozelinde %100 haklisin seni tabii sevmezler cunku kafani ezemiyorlar hakkini arayan hadsizlige goz yummayanlari sevmez senin ailen gibi tipler bosver sevmesinler

2. Ablan ne insan ne de anne olmayı bilmiyor. Çocuğuna terbiye verememiş üstüne üstlük kardeşiyle tartıştı diye şiddet uyguluyor. Allah yardımcın olsun sonuna kadar haklısın

3. Ya ablanın çocuğuna vurması senin suçun değil. Sadece seninle tartışırken gerildiği için gücü yetene şiddet uygulamış. Ablan zor bir süreçten geçiyor evet ama bu onun hayatıyla ilgili. Annen de kızına üzülüyor doğal olarak senden de belli ki ikisi de destek bekliyor.

Bizimki gibi bağların bağımlılık derecesinde olan toplumlarda aileden birinin başına bir şey geliyorsa herkesin onun etrafında pervane olması gerektiği düşünülüyor. Senin uyku talebin falan "naaalaka" yani onların gözünde.

Çocuğun annesi babası değilsin, çocuğa vuran sen değilsin. Vicdani yük neden senin?

4. Benim abimin oğlu da aynı yaşta, yaz döneminde bizde bir ay kaldığı olur ve asla böyle kimseye sataştığını bilmem. Tabiki çocuk çocukluğunu yapacak ama ona sınır kavramını öğretecek olan anne babasıdır. Sizin rahatsız olduğunuzu anladığı an çocuğuna uygun bir şekilde müdahale etseydi siz sakinleşirdiniz, olaylar devam etmez ve ablanız da küçücük çocuğu dayakla terbiye etmek zorunda kalmazdı. O vurma olayının da kendi 'mağduriyetinin' altını çizmek ve size vicdan azabı çektirmek için olduğuna o kadar eminim ki... yeni nesil ebeveynlerden nefret ediyorum.

5. Aynı benim ablam. İyi yapmışsın. Haksız olduğun hiçbir nokta yok vicdan yapma. Çocuğuna şiddet uygulayan vicdan yapmıyor da sen neden yapıyorsun? Yukarıdaki süslünün dediği gibi diş geçiremediği için gıcıklık yapıyorlar sana. Sorunun sende olduğunu söyleyip sindirmeye çalışıyorlar ayyyyynı benim annemle ablam gibi. İkisinin ortak özelliği çenelerinin sadece benim gibi nazlarının geçebileceği insanlara çıkması. Etrafa karşı özellikle de kaynana-koca- görümce vs lere karşı süt dökmüş kedi gibiler. Sen ne yap ne et o evden kurtulmaya bak. Kurtulana kadar da minimum muhatap ol onlarla. Canını da sıkma anormal olan onlar. Saçma manipülasyonlara gelme.

6. Sürekli duygularımla oynandığını hissediyorum. Şu an evlilik sürecindeyim ekim ayında nişanlımla nikah kıyıp aynı evde yaşamaya başlayacağız neyse ki. Seneye yazın da düğünümüz olacak. Ancak ablam yüzünden içimde bir evlilik korkusu oluştu. Bana sürekli, “Sen hiçbir şey bilmiyorsun, kıçını kaldırmıyorsun, seni evlenince göreceğiz” gibi aşağılayıcı, moral bozucu şeyler söylüyor.

Nişanlımın yanında bile, “Bu hiçbir şey yapmayı bilmiyor” demekten çekinmiyor. Geçenlerde mesela annem krep yapmıştı, ben de çok güzel olmuş dedim. Ablam ise “Tabii, sen yapmayı bilmediğin için yemeyi özlemişsindir” diye laf soktu. Bugün de mutfakta anneme benim için, “Hiçbir şey yapmıyor, evlenince ne yapacak? Kıçı zora gelecek, ağlar artık” gibi şeyler söylerken duydum.

Bugün hafta sonu olduğu için evdeyim. Hafta içi zaten çok yoruluyorum, odamda dinleniyordum. Akşam yemeğine yardım etmediğim için surat yaptı, masada da yeğenimi bahane edip bana laf soktu. Oysa üniversite yıllarında yalnız yaşadım ve her şeyimi kendim hallettim. Tabii ki evlenince sorumluluklarımın artacağını ben de biliyorum. Ama şu an aile evindeyim ve annem ev hanımı olduğu için evdeki işlerin çoğunu zaten o yapıyor. Bu yüzden ev işlerine katkım az olabilir ama bu, hiçbir şey yapmayacağım anlamına gelmiyor. Bana kendimi işe yaramaz ve kötü niyetli hissettirmelerinden de çok sıkıldım şu anda dünyanın en kötü teyzesiyim gözlerinde bana bir de teyzesin de ne yaptın sanki vs şeyler söylediler şu an herkes küs ve odasına çekildi gerçekten gerek var mıydı buna akşam akşam sussam he deyio geçsem daha mı iyi olurdu diyorum ama diğer yandan da artık ben çok darlanıyorum içsel olarak nişanlımla telefonda konuşurken bile 10 kez odama giriliyor

7. Bir ayrılığın, büyük ihtimalle kavganın gürültünün içinden çıkmış, babasından ayrılmış ve düzeni değişmiş altı yaşında bir çocuğun hırçınlığını sarkazmla ve şiddetle ele alan bir aile.

Bu hikayede tek üzüldüğüm ve sarılmak istediğim kişi yeğeniniz.

8. A6 aynen öyle zaten benim yüzümden yeğenim dayak yemiş algısı yaratıldı anında. o kadar manipülatifler ki sanki bana canavarmışım gibi davranıyorlar hatta annem ablam yeğenime vurunca bana dönüp  istediğin oldu mu dedi...

9. Üstüne geldikçe gelmişler harbiden. Bütün bu olanlara sorumlu arıyorlar seni bulmuşlar adeta. Sen de küçük veletle muhatap olma gül geç. 

10. Süslü haksız olduğun tek bir konu yok, deccal ablan, bok torbası yeğenin ve cühela anan seninle konuşmayıp küstü diye üzülme bence mental sağlığını koru ve muhattap olmamaya bak. Yeğenin terbiyeden mahrum ki terbiy etmek görevin değil bence direkt siktir et yani hem sen etsen gene çocuğu bozarlar. ablan boşanma sürecini insan olarak geçireceğine kıskançlığın somut formu olarak geçirmeye karar vermiş(gizlinot: Kardeşinin evlilik sürecini kıskanacak kadar allah kimsenin gözünü döndürmesin) o yüzden onu da kaale alma yav he de deme ama yani kaale alınacak birisi değil. Anan da kim hırlarsa ondan korkup pısan herhangi bir adalet terazisi olmayan içgüdüsel bir bireymiş o da bence pek normal değil. Öyle bak sana dışarıdan nasıl gözüktüğünü yazdım buna göre objektif bir şekilde düşün ve kendini koru.