1.
Bunun bilincinde olarak kendimizi geliştirebileceğimize inanıyorum.
Babam eğer elinde para yoksa inanılmaz öfkeli oluyor. Bunu bazen kendimde fark ediyorum, işler istediğim gibi gitmediğinde kendime çok öfkeleniyorum. En azından babam gibi etrafa terör estirmiyorum. Sinirlendiğimde asla karşımdaki insana belli etmiyorum, sakinleşene kadar bekliyorum. Bu beni cidden daha iyi bir insan yaptı.
Annem hayatımda tanıdığım en kırılgan, en endişeli, en panik insanlardan birisi. Maalesef bu konuda onun kopyasına dönüştüm. Kendisini savunması gereken yerlerde asla savunmaz, içine atar. Başkasına gelince elinden ne geliyorsa yapar. Ben de böyle birine dönüştüm, önüne geçmeye çalışıyorum. Başıma bir şey geldiğinde, "bunu başkası yaşıyor olsa onu savunmak veya ona yardım etmek için ne yapardım" diye düşünüp ona göre davranmaya çalışıyorum.
Anneanneme karakter olarak ne kadar benzediğimi de büyüdüğümde anladım. Kendisi çok iyi bir arkadaş, çok iyi bir anneanneydi ama iyi bir anne olduğunu söyleyemem. Anne olmak onun karakterine uymuyordu bence, o kendisi için yaşamakla mutlu olabilirdi. Bu konuda aynı olduğumuzu bildiğim için çocuk yapmayacağım. Yine alışveriş bağımlılığımız da çok benziyor, o an konforumuzu artırmak, yaşam kalitemizi yükseltmek için ne gereksiz harcama varsa yapıyor sonra pişman oluyoruz ikimiz de.
ay özür dilerim çok konuştum, ama benim de ne zamandır aklımda olan bir konuydu
2.
Benim annem ak partili amk bundan daha kötü ne olabilir
3.
Anon 2 benim de babam maalesef, utanmadan "napiim kabadayiligini seviyorum" filan diyor bir de, elle tutulacak bir durusu icraati olmadigini bildigi halde. Ulkenin anasinin bellenmesinde birinci derece akrabanin dogrudan eli olmasi cok aci. Soruya gelirsek bazen annem gibi baska bir seye bozulup hincimi nazimi cekenlerden cikardigimi fark ediyorum ya da babamin maddi olarak sorumsuzlugunu. Ama aktif olarak caba harciyorum bu davranislari fark ettiğim an durdurmak icin. Cevremdekilere de soyledim, fark ederseniz uyarin beni cekinmeyin diye.
4.
yoo ailenize benzemek zorunda değilsiniz.
ailenizden ayrışırsanız bambaşka biri olabilirsiniz.
benim ailemde önceki kuşak da tahsilli ve hepsi okul okumak için çocuk yaşlarda başka şehirlere ülkelere gitmişler (kızlar da dahil)
haliyle hepsinin bambaşka hayatları, bambaşka görüşleri var. kimi solcu, kimi dinci, kimi lberal vs vs çeşit, çeşit. aileleriyle de alakası yok.
ailemde en şikayet ettiğim şey tutuculukları.
tutuculuğu koruma yöntemi sanıyorlar ve gelişime değişime çok kapalılar.
ben de mesela ailemden bambaşka biriyim.
agnostikim ve onların hiç bir değeri benim için bir doktrin değil.
bambaşka hayatlar yaşıyoruz. ama ailem önceki kuşaktan buna maruz kaldığı için hayatımı başka yönde geliştirirken bir yaştan sonra özgür bırakmak zorunda kaldı.
5.
kiloya meyilli ailem çok korkuyorum ileride öyle olursam diye. hep çok dikkat ediyorum ama genetik ileride bana göz kırpar mı diye düşünüyorum.
