ailenize en çok neden kızıyorsunuz ?

1. Anneme babamdan boşanmadığı için, çocukluğumdaki tüm o mutsuzluğu için, babamın ailesinin saçmalıkları için, babamın ailesi ile annem arasındaki dengeyi asla bulamadığı için, tam ben üniversite sınavına girdiğim yaz boşanmaya çalışıp yine boşanamadıkları ve tüm hayatımı etkileyecek boktan kararlar almama sebep aldıkları için 15 yıl sonra bile kızgınım.

2. Abla sen misin?

3. Tavşan gibi üredikleri için.

4. Bu soru benim sinirlerimi bozdu gerçekten. Aslında o kadar çok şey var ki şuraya sıralayacağım. Beni en başta en çok sinirlendiren ve hayatım boyunca da kin gütmeye devam edeceğim bir şey var. Teyzemlerin durumları kötüydü ama tabii ki milletle sidik yarışı için lisede oğullarını özel okula yazdırdılar. E parasını da ödeyemediler, o okuldan alıp devlet okuluna vermek olur mu tabii ki olmaz! Annem ne yaptı etti kendi biriktirdiklerini verdi, 4 yıllık özel okul parasını ödediler. Asgari ücretin 750-800 tl falan olduğu zamanlarda o okulun yıllık ücreti 15 bin liraydı. O sırada ben devlet okulundaydım. Devlet okulunda okumak mesele değil ben kendi zekamla iyi bir liseye gittim yine olsa yine devlete giderim. Ama o paranın geri dönüşü olmadı, işsiz kaldığım kısa bir dönemde ücretli bir kursa gitmek istedim ve annem ücretsiz olana git dedi... bunun gibi millete akıtıp benden esirgediği çok şey var annemin de babamın da...

5. Çok yalnızdım

Hayatımdaki her şeyi internetten öğrendim 

Hiç oturup anne babamla konuştuğumu akıl aldığımı hatırlamıyorum 

Beni hayata karşı hiç hazırlamadılar

Üniversite, bölüm, meslek konusunda hiç akıl vermediler 

6. Mutsuz bir evlilikte çocuk sizin neyinize diye. Babam aşırı geniş evli bir erkek gibi değil de bana ne ua dünya yansa umrumda değil ben hayatımı yaşarım diyen 20 lik delikanlı kafasında annemin tam tersi. ben bugün anneme annelik yapmak onun takıntı panik atak krizleriyle depresyonuyla uğraşmak zorunda değildim. Hayır ya insan sırf kısır bu demesinler diye çocuk yapar mı?

7. Ya dert yarıştırmak gibi olmasın ama ben ailemin bana yaptığı şeyleri buraya yazmaya utanıyorum ya, babam şeytanın ta kendisi. Okuyorum bu soruları denk gelince ama daha babamın şeytanlığına yaklaşan bir ebeveyne rastlamadım. Demek ki üst düzey bir manyağa denk gelmişim, milyonda birmiş ve bana denk gelmiş diye iyice üzülüyorum.

8. bu soruya istenilen cevap yazmak beni yaralar, yazamayacagim. suslucugum bende senin gibi düşünüyordum bu konuları, ama eğer bu konuya çok odaklaniyorsan (ben bir zamanlar öyleydim ve bu beni daha karamsar yaptı) bir söz var ama öylece oturup sonsuza kadar yaralarimiza bakamayiz 🤍

gönlüne ferahlik diliyorum, kendimize iyi gelenler hakkında daha çok çabalayalim, sevgiler💐

9. zamanında durumları çok iyiyken hiçbir yatırım yapmamaları, geleceği düşünmemeleri, biz çocuklarının rızkını başkalarına yedirmeleri. sonrasında muhtaç duruma düşüp bunu benimsemeleri. mantıklı hiçbir işlerinin olmaması. küçük yaşta büyümek zorunda kalmam. babamın doğru dürüst bir anımız bile yokken ölmesi. sabah bunu düşünüyordum keşke birkaç anım olsaydı ablalarımı kıskanıyorum bu yüzden.

10. beni koşullu sevdikleri için kızıyorum.

bir de küçükken böyle yaparsan kimse seni çekmez, kimse seni sevmez, yalnız kalırsın dedikleri için benim nezdimde kıymetli insanlarla aram bozulduğunda hep bu sözlerini hatırlıyorum. ne kadar aksini düşünmeye calışsam da kadam da hep bir ses sevilebilecek biri olduğuma inanmıyor,yalnız kalacağımı düşünüyor.

en son annem benden istemediği bir tepki aldığı için onu hasta etme tesebbüsü ile suçlamıştı, bunu unutamayacağım mesela.