ailesinde her birey ayrı ayrı toksik olan var mı?

1. Merhaba, maalesef benim ailem var. Annem, babam, kardeşim, anneannem, babaannem, dedelerim, halam hepsi birer akıl hastalığından muzdarip. Saydıklarımdan hayatta olanların hiçbiri tedaviyi kabul etmiyor. Bu ailede sadece ben tedavi oldum.

Herkes o kadar toksik ve tuhaf ki bir arada olabilmek asla mümkün değil. Mümkün olduğunda yüzeysel ilişkiler kurarak hayatımı sürdürmeye çalışıyorum. Ben belli bir yere kadar düzelebildim. Hala daha iyi olabilmek için çabalıyorum.

2. Onlarla mı yaşıyorsun süslü? Sürekli herkesin senden beklentisi oluyor mu? Kendi sınırlarını korkutabiliyor musun ben bitik durumdayım da 

3. Hayır onlarla yaşamıyorum. Altı yıldır sevgilimle yaşıyoruz. Bu saydığım kişilerden sadece annemle aynı şehirdeyiz. Babam, halam diğerleri farklı şehirdeler, kardeşim de yurtdışında, yılda bir iki ay geliyor buraya, o zamanda da annemle kalıyor.

Sürekli beklentileri var. Maddi, manevi fark etmiyor. Ama özellikle annem resmen bir bebek gibi bakıma muhtaç. Sürekli ilgi göstermenizi, deliliğine tolerans göstermenizi, her şeyin kendi istediği gibi olmasını istiyor. Gerçekten ilişkilerinizi çok minimal tutmak zorundasınız böyle insanlarla. Bu arada bahsettiğim insanlar asla cahil, görgüsüz, eğitimsiz insanlar değil. Babaannem dahi üniversite mezunu. Ama bu meziyetler maalesef akıl sağlığını yerinde tutmaya yetmiyor.

Ben bu insanlarla büyüdüğüm yetiştiğim için haliyle ben de hasta bir yetişkindim. O hastalıklı ortamdan çıkmadan, dışarıdan bakmayı öğrenmeden bir şeyler düzelmiyor. Kimseyi çöpe atmadım iyileşme sürecimde, aksine çok uzun yıllardır görüşmediğim ebeveynimle bile sıfırdan bir ilişki inşa ettim. Herkese karşı mesafeli, nazik, olması gerektiği kadar bir yakınlık gösteriyorum.

Örneğin, kardeşimin eşini çok seviyorum. Onlar türkiyeye geldiğinde sık sık anne evine giderim, ilgilenirim. Sağlık sıhhat işlerinde kimseyi yalnız bırakmam. Bayram seyran gibi günlerde yine kısa süreli ve hoş bir zaman dilimi geçirmeye çalışırım. Hep şu motivastondayım, birkaç sonra buradan çıkacağım ve evime gideceğim. Bu da beni güçlü tutar.

Maddi olarak asla bir şey istemem ki bu çok önemli bir noktadır. Mesela bana bir armağan ya da ufak bir para verilmek istenirse karşımdakini kırmam ve kabul ederim ama kendim asla maddi bir şey talep etmem. Çünkü bu toksik insanlar için inanılmaz bir silah. Bunu kullanmalarına izin vermem ve zaten kendim de maddi olarak karşılık vermeye çalışırım.

Çok uzun oldu kusura bakma ama zor bir durum ve belki benim tecrübem biraz yardımcı olur...

4. cinnet geçirmeye bile ortamım yok. ruhum yoruldu.

5. A1 süslüm çok teşekkür ederim detaylı anlatımınız için benim için çok kıymetliydi. Benim annem de aynı şekilde birisi. Kardeşlerimin hepsinin ayrı ayrı problemleri var ben evin kadrolu psikoloğuyum. Ben aynı evde yaşadığım için sınır koruyamıyorum ve bir dönem maddi olarak çok muhtaç olduğum için haliyle başıma kakılıyor. Sizin yorumunuz bana da umut oldu umarım ben de sağlıklı bir sınır çizerim. 

6. A3 süslüm iyileşeceğiz inşallah 

7. Süslü, çok samimi bir şey demek istiyorum. Önce, inan seni anlıyorum. 37 yaşıma girmeme az kaldı. Tahayyül edemeyeceğiniz şeyler yaşadım. Yıllarca üvey babam taciz etti. Aile dostumuz ve annemle ilişkisi ortaya çıkana kadar babamın şirketinde pozisyonu olan biriydi. Annem her şeyi her zaman görmezden geldi. Babam kendi özel hayatına o kadar düşkündü ki, benim dışımda herkes çok kıymetliydi. Yıllar böyle korkunç bir düzende geçti.

Ruhsal sorunlarım yüzünden yıllarca çok iyi eğitim görmeme rağmen üniversite hayatıma devam edemedim. Tahsilimi tamamlayamadım. Hayatımı iyi şekillendiremedim.

Annemin evinden çıkmama neden olan son hadise ise, annemin beni kızgın kızartma yağı ile yakmaya çalışmasıydı. Ki o dönemde ben iki buçuk senedir ölümcül bir hastalıkla mücadele ediyordum. Hastalık dönemimde o kadar istediğini alamıyordu ki benden, hırsından aç bırakırdı beni. Ve ben yatalak olduğum için kalkıp kendime yiyecek hazırlayamazdım. O gün nasıl oldu da ben kendimi koruyabildim, yanmadan o anı atlatabildim hala bilmiyorum. Bu olaydan iki gün sonra o evden çıkıp gidebildiğimde kişisel eşyam olarak bir kazak, bir sivirşört, bir tayt ve bir çift ayakkabımla cebimde 80 liram vardı.

Ama bir şekilde tutundum. Sevgilim çok çabaladı, ben çok çabaladım ve ortaya yeni bir ben çıkardık. Uzun sürdü ama oldu.

Bu kadar açılmamın nedeni, herkes sanıyor ki aile içinde ufak tefek sürtüşmeler yaşanıyor, genç kızlar abartıyor. Hayır. Bazı evlerde gerçekten çok zehirli, çok korkunç şeyler yaşanıyor. Ve bunları anne babalar sevgi kisvesi altında yapıyor.

Lütfen asla vazgeçme. Kendine inan. Ve lütfen para kazan. Ekmeğini kendin kazandığında inan o sınırları kendin çizmeye başlayacaksın. Soruyu da silme lütfen. Ne zaman konuşmak isteresen bu soru altına yazabilirsin, takip edeceğim.

Sevgiler.

8. A1 süslüm size kocaman sarılmak istedim, tanıdığım en güçlü kadınlardan birisiniz hayranlıkla okudum. Umarım hep karşınıza sizin gibi iyi insanlar çıkar. Ben uzun bir işsizlik dönemi yeni yeni para kazanabiliyordum borcumu ödediğim an ipimi koparmak istiyorum. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin çok zor. 

9. Teşekkür ederim süslü.

Her şey düzelmese de bir şeyler düzelecek inan bana.

Allah seni hep iyi insanlarla karşılaştırsın.

:)

10. Anonim 1, gerçekten bende sarılmak istedim sana. Ailenden yana ne kadar şanssızsan sevgilinden yana o kadar şanslı olmışsun. Keşke bu kadar güçlü olmak zorunda kalmasaydın ve bu korkunç şeyleri yaşamasaydın. Umarım hayatın her zaman olduğundan daha iyiye ve mutluluğa doğru gider