annem hiç becerikli bir kadın değil ve ben bundan çok utanıyorum artık. böyle düşünmekten nasıl kurtulabilirim?

1. Sen yapıyorsun nasılsa diye salmış

2. annen ev hanımı mı? baban hiç mi bir şey yapmıyor?

3. Ben yapmadan önce de böyleydi. Ergenlik yıllarımda artık yeter diye kendim yapmaya başlayıp sonra sonu olmayacağını anladım.

Annem emekli öğretmen. Babamla ayrılar 7 yaşımdan beri

4. Enteresandır babam beceriksiz diye soru hiç açılmaz elimi hiçbir halta sürmeyenbabalarla alakalı. Ama anne böyle itin bilmemneresine sokulur utandırıyor beni falan denilerek üstelik. Düzen istiyorsan oturun ailecek iş bökümü yapın, herkes payına düşeni yapsın, sen dahil? Ama olmaz öyle, her şeyi hizmetçi gibi annenin yapması lazım. 

5. erkekler de beceremiyorum ayağına hiçbir şey yapmazlar ya, anneniz de öyle. beceriksiz değil bence. sadece yapmak istemediği için beceriksizmiş gibi davranıyor.

her şeyi ben üstlenmem evde. yemek yaptıysam o gün sofrayı ben toplamam. ya da temizlik yaptıysam yemek yapmam. eksiksiz hizmete ailem de olsa alıştırmak istemiyorum. herkes bir işin ucundan tutmak zorunda. siz alıştırmışsınız biraz, gerçi anneniz herhangi bir noktada dur der mi acaba? dayanamayıp kendi girişir mi ki işe?

6. ben sana hak verdim bu yastan sonra duzelmez kendi evine kendi duzenine kavusursun umarim

7. Yapacak bir şey yok süslü. Artık düzeltmezsin. Benim annem de önceden bunun tam tersiydi. Ben çocukken haftada bir cam silinir. Ev her gün baştan aşağı silinip süpürülür, tuvalet banyo yıkanır. Mutfaktan zaten hic çıkamaz. elinden bez düşmezdi. Kendisi yapardı çünkü asla kimseyi begenmezdi. Ben de kuzenimin ailesine özenirdim o konuda. Yengem de temizdir ama annem gibi abartmaz. Mesela uzun uzun kahvaltı yaparlar, sonra çay içerler. Sabahtan öğleye kadar neredeyse keyif yapılır. Aynı şekilde ikindi, akşam çayları. Sohbet, muhabbet. Biz bir gün bile oturup da uzun uzun kahvaltı keyfi yapmadık. Çünkü acele yiyip bir iş yapmak için koşardı. İşin kötüsü hala öyle ama şimdi nasıl oluyor bilmiyorum evi bayağı dağınık, üstelik çok temiz de değil eskisi gibi. Ama hâlâ işi bitmiyor. Bence birlikte geçirilen zaman bunlardan daha önemli.

Eşimin annesi de aynı senin annen gibi düzensizlik konusunda. O da asla bir şey yapmaz. Ev hanımı ama eşimin babası çoğunlukla bir şeyler yapar. O bir düzen sağlıyor ama temizlik olayı hiç yok. Yemekleri de birlikte yaparlar çünkü kadın ben yapamam, bilmiyorum, sen daha iyi yaparsın diyip çıkıyor. Önceden temizliği eşim yaparmış. İlk evlendigimizde bize artık birlikte gelir yaparsınız demişti hatta. Bir şansını denedi :p O işin öyle olmayacağını anladı şimdi.

8. benim de teyzemin evi fecaat valla. yaşı ilerledikçe daha da kötü oldu. her şey her yerde üst üste ve tam bir istifçi. kuzenimin 30 senelik oyuncakları bile duruyor. teyzemi çok sevmeme rağmen evine gidesim geliyor. kuzenim de annesine zıt aşırı titiz oldu o yüzden. yapacak bir şey yok kendi evinde kendi  düzenini kurmaya çalış 

9. Babanız sifonu çekmese de böyle temizlik yapmazsa yapmasın pislikten ölmemiş diyebiliyor musunuz acaba

İnsanın evi pis kirli dağınık olunca utanır yani gayet normal. Ev arkadaşı değil aile hadi ben gidiyorum seni bir daha görmücem nasılsa diye çekip gidecek.

Ultra ötesi düzenden bahsedilmiyor öz bakımını yapmayan, kirli yağlı evden bahsediliyor. İnsan arkadaşını da çağırmak istemez.

Evde sifonu çekmeyen aile bireyi olunca kuzenleriniz, akrabalar arasında annenizi babanızı pis olarak anılırsa üzülürsünüz. Aman annem babam öyle işte sifonu çekmiyor diye kafanız dik konuşmazsınız utanırsınız.

Her şey aile evinden taşınınca çözülmüyor.

10. Anon 8 hiç doğmamış çocuğunuzu lütfen asla ama asla doğurmayin. Çünkü çocuğunuz sizin için anladığım kadarı ile büyüdü ve ayrıldı, tamamdır şeklinde olacak galiba. Bı evlat olarak annemle yaşamak, arkadaşlarımla tanıştırmak, bı hayat paylaşmak istiyorum. Hangi anne buna hayır der? Ama maalesef ki mevcut durumda bunları yapmak zor. Arkadaşlarım beni sürekli evlerine, yazdıklarına davet ettiler/ediyorlar ama ben onları çağırmayacagim için hiç bir davete icab etmiyorum mesela. Bu sağlıklı bir şey mi?? Okul sonrası arkadaşlarım sık sık birbirilerine uğrar ödev yaparlardı, ben bı günden bı güne evimiz çok güzel ve yakın bı konumda olmasına rağmen yapamadım. Estetik algım yok. Yıllar sonra bunu zor bela edindim. Hijyen konusunda eksiğim, kendim her şeyi dışardan öğrenmek zorunda kaldım. Ev yemeği kavramım yok, hep dışardan ve ya kahvaltı tarzı yemekler yedim. Kilo problemi yaşadım bu yzuden. Tencere yemeklerini yemediğim için hiç sevemiyorum. Normal mi bu?