anneme dediğim şey olması gereken mi yoksa fazla mı abarttım?
önce bir detay vereyim. ben büyürken sürekli beni kendisi ile kıyasladı. üniversitede arkadaşlarımla tatile giderken, konsere, partiye falan giderkrn sürekli ben senin yaşındayken bunları yapmazdım, bizim gibi bir annen baban olduğu için çok şanslısın derdi. bunun dışında onun yanında biri benim için ne kadar güzel bir kız dediğinde hemen yüzü düşerdi surat asardı. beni çocukken jimnasyiğe yazdırmışlardı ben de çok sevdiğim için devam ettim. bir gün bir arkadaşı annemin yanında bana dedi ki gerçekten çok güzel bir vücudun var bayılıyorum sana. annem de çocukluğundan beri jimnastiğe gidiyor, biz de gitseydik biz de öyle olurduk demişti. bunun dışınd annem 160 babam 188. ben 157yim. sürekli bunu söyleyip uzun boylu adamla evlendik kızımız bizden bile kısa oldu diye her ortamda bunu bir kere söyler. 29 yaşındayım hala söyler. bunun gibi bir sürü şey daha var da uzatmayayım. yılda bir kere ziyaret ediyorum annemle babamı(başka ülkede yaşıyorum). dün geleli daha 4 gün olmuştu. dışarı çıktık çok sıcaktı. ben bir bayılmışım. hastaneye getirdiler, susuz kalmışım bir şey yokmuş. serum takıldı. neyse hastaneden çıkacağız bana bakan doktor gelip x hanım çıkıyor musunuz, nasıl hissediyorsunuz dedi. sonra da aman çok sevindim bu kadar çabuk iyileşmenize dedi bu kadar. adam gidince annem bir anda sinirli bir şekilde, işte sen basit duruyorsun o yüzden erkekler bundan iş çıkar mı diye sana yaklaşıyor dedi. ya adam doktor bana o bakıyordu dediğinde ne var dedim. dediğinde bir şey yok ama ben halinden anlarım senin gibi basit havası veren kadınlarla erkekler hep çok ilgilenir dedi. ben senin kızınım artık beni kıskanma, lütfen buna bir son verdim. nasıl ağlamaya başladı bir anda. babam bahçedeydi geldi ne oldu diyor annem de ben çok kötü bir anneymişim falan böyle şeyler işte. şimdi otel bakıyorum dünden beri konuşmuyor. onlar uyurken ya da markete falan gittiklerinde çıkacağım ama bunu da yaparsam artık tamamen iletişin kesilir mi bilemiyorum
