anneniz kendini seven birisi mi ve siz de öyle misiniz ?

tam tersi olarak da düşünülebilir. annem kendine değer vermez kendini sevmez ben de öyleyim. psikolojiden anlayan süslüler bu nasıl olabiliyor? yani annem bana ne yaptı da ben de öyle oldum?

3. Annem kendine değer vermeyişiyle değer kazanmaya çalışan bir kadın - misal, yüzüme arko krem bile sürmem der, dişi çürür dökülür doktora gitmez - sonra bunları sağda solda anlatır o kadar cefakar, fedakar bir kadınım ki kendime bir şey yapmam her şey çocuklarım için der. Biri maşallah çocuğun ne akıllı ne başarılı desin, ah ben onu ne fedakarlıklarla okuttum, çalışmaktan bacaklarım varis gözlerim torba oldu der. Gerçeklikse gayet devlet memuru, babasından kalmış evinde yaşayan bir kadın - okuttum dediği çocuk da 5. Sınıfta anadolu lisesi kazanıp üniversite dahil tüm eğitimini devlet okullarında ve burs bulup yurtdışında yaptığı master'la tamamlamış, çektiği kyk kredisiyle geçinip geri ödemiş bir çocuk. Çektiği maddi zorluğun kendisini dövüp (literally) pavyon kadınlarıyla aldatan, eve zırt pırt icra getiren babamı boşamayıp borçlarını ödediği için olduğunu asla kabul etmez çünkü fedakar, kendini sevmeyen anne olmak ezik, kocasından vaz geçemeyen bir kadın olmaktan daha evla. Ama o ölüp bittiği çocuğuna senede bir görmesine rağmen aylarca whatsapp'tan mesaj atmayı bile düşünemez.

Bu hikayedeki çocuk olarak ben fiziksel konularda çok bakımlı oldum, annem de hep beni kınar hiç bana çekmemişsin sen kendini seviyorsun, bencilsin diye. Gizli gizli kıyafetlerimin markalarına bakıp internetten fiyatlarını araştırır, sonra laf sokar. Dışarıdan özgüvenli görünsem de asla öz değerim ve öz sevgim yok.