arkadaşlara kıyafet vermek çok normal bir şey mi?

1. Kimseye Hiçbir şey yapmak zorunda değilsin. En yakın arkadaşın bile olsa ortak gardrop kullanır gibi elbiseni verip kendini kullandırma lüzumsuz iyi niyet hiç sevmem çünkü mutlaka suistimal edilir.

2. Ay böyle görmemişlere çok sinir oluyorum. Hayatında hiç kıyafet görmemiş gibi. Ya valizini falan kaybedersin uçakta, kıyafetine bişey dökülür istersin. Ya da hani bir yere gidilecek uygun kıyafeti yok tamam verilebilir ama onun dışında varoşluk.

Böyle bir tanıdığım vardı görüşmeyi kestim. Ya bikiniden abiyeye herşeyi ister mi bir insan? Kalmaya gelmişti sırf üstünde bir atlet altında bir şort. Kıyafet bile getirmemiş benden giyinmek için. Zırnık vermedim. Ben millet eskitsin diye almıyorum. 

3. hiç sevmem öyle şeyleri, ne başkasının kıyafetini alırım ne de başkasına ödünç veririm

4. Ben de tiksinirim ya. Asla da vermem. Neyse en azından sormuş. Ben yurtta kalırken oda arkadaşım dolabımdan eteğimi alıp giymiş. Aramızda da hemen hemen on kilo vardı. Nasıl girmişse içine bir de patlatmış eteğimi. İyi demişsin bu sondu diye. ben hoşlanmıyorum, iğreniyorum de sen de gerekirse ss.

5. görmemişlik bu ya. Ne zaman gidecekmiş içime fenalık basıyor böyle tipleri duydukça. Çok çok samimi olmadığım birini hem de huyunu suyunu bilmediğim bir tipi yazlığa çağırmam şahsen.

6. Eski bir arkadaş grubumda böyleydi herkes herkesin kıyafetini giyiyordu ben ev kıyafeti dışında (yatılı kalınca alınan verilen kıyafetler) hiç sevmem kıyafet al ver olayını. Beğendiysem de link isterim en fazla

7. Benim yakın arkadaşım vardı üniversitede. Gece çalışmak için bizde kaldıysa ertesi gün benden tişört çorap body hırka vs alır asla geri getirmez, kendi malı gibi giymeye devam ederdi. Başlarda çekinirdim maddi durumu benim aileme göre zor olduğu için, sonradan söylemeye başlayınca da senin çok var bişey olmaz falan diye gülerek üste çıkardı. Ben de aradaki gelir farkından dolayı aşırı utanıyordum. Bunu baya sorun etmiştim neden sınır çizemiyorum diye. Sonralar çok sonraları başardım bunu.

8. a5, a8 sonra ne oldu, nasıl konuştunuz?

normal değil tabii ki ya. kendi malı gibi "yarın şunu giyeceğim" falan demiş bir de. pardon kim giyebilirsin dedi?

9. Zamanla bunun bir maddiyat değil ucuz karakter meselesi olduğuna karar verdim. Maddi durmunun düşük olması başkasının malına sürekli el koymak için bir açıklama olamaz. Kendimdeki ezikliği de yıllar içinde yendim. Laf sokarak ya da açık açık sende şu eşyam vardı diyerek durdurmaya başladım.

10. ay ne maddiyati ya, lisede ve universitenin basinda maddi durumumuz birkac tshirt'umu aksam elde yikayip sabah tekrar giyecek kadar kotuydu, hicbir arkadasimdan zorunlu durum haric (onlarda kalmisimdir, hava birden sogumustur, eve donerken bir sweatshirt rica etmisimdir) asla kiyafet istemedim. onu da yikayip utuleyip ilk gorusmede geri verdim. yuzsuz ve midesiz insan modeli bu.