arkadaşım beni kıskanıyor mu? ?
kızlar ben ve bir arkadaşım yaklaşık 2 sene önce yurtdışına taşındık. biz türkiye'de lisansta aynı üniversitedeydik. o benim 1 üst dönemimdi ama ortak arkadaşımız çok vardı, birlikte vakit geçirirdik. sonra ikimiz de aynı mesleği yapıyorduk zaten, ben mezun olduktan 1-2 sene sonra yurtdışında yüksek lisans yapmaya karar verdim. bu arkadaşım da benimle konuştuktan sonra benim okulumu ve bölümümü çok beğendi, ve benle aynı yüksek lisansa geldi. bu süreçleri birlikte yürüttüğümüz ve birlikte geldiğimiz için daha da yakınlaştık. ben araştırmayı seven, her işini kendi halleden biriyim. arkadaşıma okul ve vize başvurusundan tutun okul dönemindeki ödevlere kadar her konuda yardımcı oldum, yani o soruyordu ben de her şeye ayrıntısıyla cevap veriyordum. ben yapı olarak da hırslı ve girişken biriyim, okul döneminde staj kovaladım ve buldum. okul ve stajı aylarca birlikte yürüttüm, canım çıktı ama ikisini de hallettim. ve staj yaptığım yerden tam zamanlı iş teklifi aldım, mezun olur olmaz güzel bir maaşla işe başladım. arkadaşım ise staj başvurularından olumlu bir dönüş alamadı, başvurular yaptı ama olmadı. neyse o da okulu benle aynı dönemde bitirdi ama 6-7 aydır iş aramasına rağmen iş bulamadı. ben bu süreçte de ona çok destek oldum, cv'sini inceleyip fikir vermekten tutun girdiği mülakatlar için hazırlık yapmasına kadar. ama arkadaşımın özgüveni çok düşük, reddedildiğinde dünyanın sonu gelmiş gibi davranıyor. ben de staj ararken defalarca reddedildim örneğin, ama denemeye devam ettim ve kendime bir kapı buldum oradan ilerledim. arkadaşım ise aynı okullardan mezun olmamıza ve benden 1 yıl fazla olan tecrübesine rağmen maalesef staj ve iş bulamadı. bu süreçte etrafımızdaki diğer insanlar da iyi kötü bir şeyler buldu. arkadaşımın bunlara sinirlenip ağladığını bile gördüm, herkes yapıyor ben niye yapamıyorum diye. hatta onun çok yakın bir arkadaşı da mezun olur olmaz çok iyi bir şirkette işe başladı, ona bile bozuldu birkaç gün kendine gelemedi. neyse ben arkadaşımın bu konuda hassas olduğunu bildiğim için bu konulardan yanında hiç bahsetmemeye çalışıyorum. yani gidip "x de iş bulmuş, ben de işyerinde şunu yaşadım" falan hayatta demem, onu üzmek istemiyorum. ama fark ettim ki arkadaşım iş bulamayacağını anlayıp türkiye'ye döneceği kesinleştiğinden beri bana çok soğuk davranıyor. sanki iş bulamamasının sorumlusu benmişim gibi. başka insanlarım linkedin'deki iş güncelemmelerini beğenirken benimkini beğenmedi mesela. sürekli linkedin'de yani görmemiş olma ihtimali yok. ya da ben iş bulduktan sonra öğrenci evinden yeni güzel bir daireye çıktım, housewarming için onu da davet ettim ama ben davet ettikten sonra o tarihe şehirdışı planı yaptı ve gelmedi. aynı şehirde 15 dakika mesafede yaşamamıza rağmen ben mesaj atmazsam asla atmıyor, haftalarca konuşup görüşmediğimiz oluyor. bir yandan diyorum ki benle ilgisi yok, kendi hayatıyla ilgili depresif hissediyor o yüzden kendini soyutladı. buradaki başka arkadaşlarımızla da görüşmüyor, sadece türkiye'deki birkaç arkadaşıyla konuşuyor. ama bir yandan da eskiden her gün konuşurken, özellikle desteğime ihtiyaç duyduğu zamanlarda sürekli yazarken şimdi asla sesinin çıkmaması, sürekli sosyal medyada olduğu halde hiçbir şeyimi beğenmemesi kasten yapıyor gibi geliyor. acaba benzer özgeçmişlerimiz olduğu halde benim burada işlerimin yolunda gitmesi ama onun tutunamaması mı sinirini bozdu diye düşünüyorum. sizce konuşmaya, derdini anlamaya çalışmalı mıyım? yoksa kendi haline mi bırakmak gerek?
