babasını sevmeyen nefret eden var mı?

1. Süslü kendine yatırım yap, terapi al. Böylelikle etrafındaki olayları insanları anlıyorsun. Var böyle babalar kendini tek zannedip üzüntü yapma.

2. Süslü yanılmıyorsam bir daha sormuştun bu soruyu. Anladığım kadarıyla babana çok kırgınsın. İçinden gelmiyorsa hiçbir şekilde iyi davranmak zorunda değilsin ona ama onun yaşlandığını dünyanın çok kısa süren bir yer olduğunu. Ölümün ne zaman geleceğini bilmediğimizden keşke diyecek bir şey yapmamanı öneriyorum. En azından kötü değil de nötr davranırsın belki. Ben öyleyim. Çok fazla sorunumuz vardı bizim de çok çok fazla yani az çekmedim ama artık evlendim kendi hayatım var ve dünya babamın bana davrandığından çok kötü şeyler yaşamaya müsait bir yer payıma bu düşmüş deyip kabullendim ve yok saydım. İyi davranamıyorum ama kötü de davranmıyorum. Baba kız değil iki tanıdık gibiyiz. Yalnız şunu da söylemek isterim senin saldırgan tavırlar sergilemen babana duyduğun sevginin yansıması. Böyle davranmasaydı çok iyi olabileceğiniz düşüncesi. Bende o yok. Kabullenmem gerekiyordu kabullenip geçtim. Affetmek zaten mesele bile olamaz. Bunları bir düşün derim. 

3. Çok daha kötü şeyler*

4. Ss babamla son üç seneye kadar kötü bir ilişkim vardı artık o da bana iyi davranıyor arıyor soruyor özlüyor beni. Ama giden gidiyor dimi zamanında çocukluğumda, genç kızlığımda oturan karakterimde yer alması lazımdı ama yoktu. Sorumsuzdu para kazanmayı sevmezdi işten kaçardı bir sürü borç yapardı. Evde tantana asla eksik olmazdı annem de ondan sebepli anneliğini potansiyeli kadar yapamadı çünkü kafası hep babamdaydı. Ne yaptı acaba yine ne borca battı peşinden gezilmesi gereken üç yaşında bir çocuk gibi babamı izledi durdu. Annemi ağlarken hatırlatırım çok kez falan falan anlatmayla bitmez ben geldim 30uma. Bir süre tepkili davrandım babama hala da tam olarak kendimi bırakıp açabildiğim bir insan değil sarılmayız bile doğru düzgün anca eve gelince ve giderken. Ben bunları kabullendim ve şunu fark ettim 55 yaşına geldi giderek yaşlanıyor o öldükten sonra kendime keşkeler pişmanlıklar bırakmak istemiyorum. Küs kalsam bağırsam çağırsam ne olacak? Giden çocukluk yıllarım geri gelecek mi hayır ee o zaman bundan sonrasını zehir etmemek için iyi davranıyorum en azından kötü davranmıyorum.

Size tavsiyem şu nişanlınıza sakın aile ilişkilerinizi özellikle anne babaya olan kırgınlıkları yansıtmayın. Bir gün öyle bir anda önünüze gelir ki tepenize on katlı bina yıkılmış gibi hissedersiniz. Ben böyle birkaç hata yaptım şimdi eşimle tartışınca baban da borç yapmış falan diye söyleme haddini buluyor kendinde. 

Ya bir uzmandan yardım alın ya da nişanlınız dahi olsa aile meselelerinizi anlatmayın kendi içinizde halletmeye çalışın. 

5. Evet ss kesinlikle nişanlına anlatma

6. Nişanlınıza anlatmayın demişsiniz de babayla anneyle olan sorunlar hissediliyor ya. Karşıdaki anlıyor yani anne ve babası ile sorunu olan ikisini de sevmeyen biriyim. Beni bu hale onlar getirdiler. Mutlu aile ortamı gibi anlatamıyorsunuz yani. Bir yerde yüzlerini görmek istemediğiniz ortaya çıkıyor. Son anonim yani ne bileyim ya o anlarda eşinizden buz gibi soğumuyor musunuz? Benim bir erkek arkadaşım annen baban bile seni kendi haline bırakmış, sevmemiş dediğinde ayrılığa gitmiştim. İnsanın değiştiremeyeceği gerçekleri eleştiren insanlar bana çok çirkef geliyor. Buz gibi soğuyorum. 

7. yani tabii ki oturup terapiste anlatir gibi travmalarimi anlatmayayim da hayat arkadasi olacak insanla da bu kadar benim icin onemli bir konuyu konusabileyim yani. ben babamin prensesiydim yalanini ne kadar surdurebilirsiniz ki.