1. Mesala geçen hafta yemek yiyoruz, gittiğimiz yer de bizim yörenin yemeklerini yapan bir yer. Neyse sipariş verdik, yemekler geldi. Ben de anlattım işte bu yemek böyle, bunun busunu severim falan gibisinden. Hevesle anlatıyorum, normalde kendisi de çok sorar, merak eder. Baktım bir tepkisiz, hı hı diyor. Ben de sustum, heralde ilgisini çekmiyor diye. Mekandan çıktık, bana diyor niye streslisin? Dedim stresli değilim, nerden çıktı? Diyor sen stresli olduğunda hep çok konuşursun. Yani zaten tepkini görmüş susmuşum dimi, neden bir de çok konuşuyorsun diye laf sokuyor ki? Sonra işte ben bazen sessizlik ararım diyor, anlıyorum bunu. Ama zaten birlikte yaşamıyoruz, ayda 1-2 kere maks 5 günlüğüne birlikteyiz. Dışarı yemek yemeye çıkmışız, hiç konuşmadan birbirimizin yüzüne mi bakalım? Bilmiyorum, ben mi yanlış düşünüyorum burda?
Birbirimize uzak yaşıyoruz, benim evle onun ev arası toplu taşımayla 4.5-6.5 saat arası sürüyor. Arabayla 2.5. Normalde beni yakın bi şehire bırakır, ben oradan otobüse binerim veya kendim gidebileceğim başka bir şehre gider ve oradan otobüse binerim. Geçen son dakikaya kaldı, bayram da olduğu için bilet fiyatları 5 katına falan çıkmış gibiydi. Ben de dedimki beni x şehrinden alabilir misin? X şehri ona 1.5 saat mesafede. Bu arada normalde ben sormam hiç, kendisinin teklif etmesini beklerim. Fakat, bu kez o gün o şehrin yakınlarında bir iş halletçektim, sonra da oraya geçmem 2 saatimi alırdı diye sorayım dedim. Diğer türlü bir sonraki gün 5-6 saat yol yapacaktım. Hiç hoşuna gitmedi bu olay, mantıklı mı söylediğin? Ben en az 3 saat zaman kaybetçem diye konuşmaya başladı. O öyle yapınca da hem kırıldım, hem de inanılmaz sinirlendim. Yani, ben 6 saat zaman kaybetmiyor muyum diye? Neyse, sonra gitmiş kendi kendine düşünmüş evet ben biraz kendi açımdan bakıyorum olaylara, senin için nasıl diye pek düşünmüyorum diye geldi özür diledi.
Sürekli olan bir şey telefon konuşmalarımız mesala. Beni arıyor işte özledim 15dklık arayayım dedim diye. İşte güzelce konuşuyoruz, konu konuyu açıyor, bazen oluyor 30dk veya 1saat. Ama ben konuşuyorum gibi bir durum değil, karşılıklı oluyor. Sonra başlıyor, yine 15 dk dedim 1 saat kaybettim. Yapılacaklar kaldı diye. Sonra neden telefon konuşmalarını sevmiyormuş falan. Hep böyle oluyormuş, o yüzden aramak istemiyormuş. Burda ben kendimi çok kötü hisssediyorum. Yani hep ben konuşmuşum da, zamanını çalmışım gibi. Ama yani o bir şeyler anlattı. Böyle söyleyince benim artık 5 dk bile konuşcak hevesim kalmıyor ki? Kendimi pathetic, needy sadece ben konuşmak istemişim, o da zordan beni aramış konuşmuş gibi hissediyorum.
Kendi içinde sanki ben hep onu kullanıcam, ona zarar vericem gibi bir hissi var. Ona karşı kendini şimdiden korumaya alıyor. Bağımsızlığını kaybetcekmiş gibi. Tam anlamıyor olabilirim.