bu zamana kadar hiç böyle düşünmemiştim ama?
iyi niyetli, görgülü, kibar ve eğitimli ailesi olanlara deli gibi imreniyorum. koca bayramı evde kendi kendime ders çalışarak geçireceğim ve ailemin ziyarete gittiği akrabalara asla gitmeyeceğim çünkü o vasıfsız ortama girip saçma sapan muhabbetlere katlanmak iyi ya da kötü dedikodu malzemesi olmak haftalık hatta aylık enerjimi sömürüyor. koskoca ailede iyi niyetli kucaklayıcı bilgili görgü sahibi yaşını başını almış sohbetini dinlemeye değer tek 1 kişi olmaz mı yok cidden yok yemin ederim yok ne anne tarafında ne baba tarafında. her zaman bir aile büyüğüne akıl danışabilen oturup hayatını anlatıp sohbet edebilen ona içten bir saygı duyabilen insanlara çok özendim keşke benim ailemde de böyle biri olsa dedim. annem babam eğitimsiz insanlar zaten akrabalara da komple öyle. eğitim olan kendini bir yerlere getiren yakın yaşlardan kuzenlerimde de inanılmaz bir sonradan görmelik var materyalist dünyalarında boğulmuşlar. eğitimsizliğin de doğrudan bu sığlığı doğurduğunu düşünmüyorum ne okumamışlar var filozof gibi... sırf bu yüzden birlikte olacağım insanın ailesinin özelliklerine çok dikkat eder hale gelmeye başladım böyle şeyleri önemseyen biri asla değildim... bir arkadaşımın babasıyla oturdum geçenlerde adam bana schopenhauer falan anlatmaya başladı yemin ederim duygulandım hahaha. öyle dertleşme sorusu açtım süslüler sizde akraba ziyaretleri ne durumda? bir görev gibi yapmıyorum içimden geliyor cidden diyeniniz var mı? bir yandan da utanıyorum kendi soyum sopum hakkında böyle hissettiğim için ya