bundan çok rahatsız oluyorum, üzülüyorum? help!?
süslüler merhaba, ben yapı olarak içe dönük biriyim. sosyallikten çok hoşlanmıyorum. gerektiğinde ortama uygun davranabiliyorum ama işin esası pek insan sevmiyorum. eskiden kendimi normal bulmayıp bu duruma çok üzülüyordum. şimdi hala normal bulmasam da ben de böyleyim dedim kabullendim, tek başıma mutlu hissediyorum. yakın çevreminde yanında, onlarla vakit geçirirken falan iyi hissediyorum ama araya mesafe girince birini bir süre görmeyince unutan bebeklere dönüyorum. annemi babamı bile bir müddet görmesem özlemiyorum, birlikte geçecek vakit gözümde büyüyor vs. yan yana gelince sıkıntı yok ama. bu dengesiz durum beni çok üzmeye başladı. en yakınlarıma böyle soğuk olmam ama yanlarında normal olmam. yalancı, iki yüzlüymüşüm gibi. çok rahatsız oluyorum. böyle şeyler hisseden var mı? nasıl geçer acaba?