dertleşme, kendimi çok yalnız hissediyorum?

1. Aynı durumdayım ss. Yakın Arkadaşlarım vardı aslında ama evlilik, çocuk, başka şehre atanma vs derken hepsinden koptum. Cidden şans işi iyi arkadaş. Yakın Arkadaşları olanlara çok imreniyorum

2. Psikolog tuba dadaşoğlı diye bi kadının videoları var youtube da. Faydalı olabilir sizn için

3. Cok tatli bi kızsın buradan bile belli oluyo. Bazen çok çabalayan uğraşan kişilerin değerini bilemeyiz. Belki senin icin de böyle olmuştur. Burda kendini çok güzel ifade etmişsin, annenle de böyle konustun mu bunlari

4. Ah kuşum ya kötüler yalnız kalmıyor ki kötülük yapanın çevresi hep kötülüğünü bulaştırdığı kişilerle doku aksine iyiler yalnız kalır hep bu da seninle ilgili değil içinde bulunduğumuz düzen böyle maalesef. Boşuna dünya hassas kalpler için cehennem demiyorlar. Kaç yaşında hangi şehirdesin yaz da seninle çıkıp bir kahve içelim biz. kıyamam ya çok fena sarılasım geldu şu an sana <3 anlat bakalım ne oldu da patladın sen göz yaşını sildiğim?

5. Bende bundan biraz daha farklısı var, insanlar bana köpek gibi saldırıyor. herhangi bir ortamda öylece dursam bile durduk yere benden nefret eden, saldıran kadın/erkek muhakkak çıkıyor. Bir arkadaş grubunda bile sürekli kibar ve yardımsever olmama rağmen sürekli şaka adı altında laf sokmalar aşağılamalar falan oluyor. Hiç arkadaş olmadığım insanların da bana taktığı oluyor, üniversitede benden nefret eden sürekli hakkımda dedikodular çıkaran bir erkek grubu vardı mesela, hiç arkadaş da olmadık yani benden niye nefret ettiklerini bilmiyorum açıkçası, sürekli birileriyle aramda bir şeyler olduğu yönünde dedikodular çıkardılar yıllarca. Gerçekten hiçbir kötülük de yapmadım bu insanlara, öylece dursam bile sataştıkları oluyor.

6. Bu arada benim sınırlarım var, ben izin vermiyorum bana böyle davranmalarına ve hemen mesafe koyup uzaklaşıyorum zaten ama sonuçta yaşıyorum bunları.

7. A5 evet, o durumun benzerlerini ben de yaşamıştım hiç kimseye bulaşmadığım, kendi hâlimde takılan biri olmama rağmen gelip en cins insanlar beni buluyor ve bana sataşıyorlardı. Seni anlıyorum. Çok kötü bir durum ya bilmiyorum haksız yere bu tarz muamelerle karşı kalmak.

8. A4 çok teşekkür ederim yorumunu görünce çok duygulandım, iyi insanlar hâlâ varmiş demek ki :( yaşım 22, İstanbul'da yaşıyorum süslü. Siz?

9. A3 çok teşekkür ederim o sizin tatlılığınız. 🤍 anneme evet genelde diyorum "hep işe gidiyorsun bana /bize vakit ayırmıyorsun biz de gel diğerleri gibi kahve içelim, gezelim, bir şeyler yapalım" vb. ama oralı olmuyor. Bunun dışında da çok mesafeli bir ilişkimiz var. Yani mesela anneannemlere gider uzun süre orada şehir dışında kalır, geldiğinde hiç sarılmaz bile. Veya hiç diğerleri gibi erkek arkadaş vb konularını konuşmayız. Bir de abimler var onlar da beni hiç sevmez, konuşmaz. Yukarıdan bakar. Küçümser. Böyle hiç arkamı koruyup kollayan,ben yanındayım diyen biri yok, hep bir soğukluk, mesafe, sevgisini gösteremeyen bir aile yapısına sahibim. Bu da sanırım beni dışarıya karşı daha da savunmasız, yalnız hissettiriyor...

10. A1 evet süslü kesinlikle şans işi ben de buna inanıyorum, çabalasam da karşıma hiç doğru arkadaş da çıkmıyor. Acaba bir süre sonra da kendim mi çekiyorum (kötü kalpli insanları) bilmiyorum. :(