dertleşme sorudur. gönlüme göre birini bulacağıma olan umudum tamamen sıfırlandı?
arkadaşlar ben gerçekten sevdiğime aşırı değer veren (omzunu incitti diye uyuyamayan evine ilaç götüren biriyim). sevdiklerime canımı veririm her şeyi yaparım. ama bu ailem ve gönül ilişkisi yaşadığım kişi için geçerli sarece. arkadaşlık ilişkilerinde bu kadar fedakarlığım yok. aynı şekilde sadakat duygum çok yüksek. ezik bir insan da değilim gururluyum ama cidden tanıştığım insanlar beni sürekli hayal kırıklığına uğratıyor. aldatmayacak bir ömür bana sadakatla bağlı kalacak cimri olmayan merhametli birini bulmak artık imkansız mı. evlenince mutlu olma olasılığı yüzde 20 bile değil anladım artık. etrafımdakilerin eşi ya kumar oynar ya sorumsuz ya alkolik ya kıskanç ya narsist ya cimri yani iyiye denk gelen yok gibi bir şey bekarlık her türlü daha avantajlı görünüyor. cidden soruyorum sonunda üzülemeyeceğim bir aşk hala mümkün mü hala umudu olan var mı