8.
Beni ilk şey etkilemişti. İki askerin yakıldığı bir video vardı orada asker en son anne diyordu. Bir tanrı varsa neden o an müdahale etmez? En korkunç şekilde ölen bebekler, masumlar vs. Bütün bunları sınav olarak açıklamak aşırı acımasızlık ve psikopatlık gibi gelmişti. Bir tanrı varsa erkek ve sadist olmalı diye düşünmüştüm. Bir süre Allaha inansam bile bu tür olaylar beni ona karşı aşırı sinirlendiriyordu.
Sonra ibadetlerin insan doğasına aykırı olması ve yüzde yüz yapmanın imkansız olması. (Setting people up for failure) başarısız olacağını bile bile insanları buna zorlamak, sonra onların tövbesinden zevk almak. Niye?
13 yaşından 25 yaşına kadar beş vakit namaz kılan biri olarak söylüyorum bunu. Sosyal hayatım kalmamıştı, dışarıda sürekli abdest alma, namaz yeri arayacağıma evde kalmayı tercih ediyordum. İşe başlamak istemiyordum sırf namaz kılmak zor olur diye. Oruç aynı şekilde öldürüyordu, hayat bu kadar çileli olmamalı diye düşündüm. Hayat zaten zor ve merhametli olduğunu iddia eden bir tanrı var ama işimizi daha da zorlaştırıyor? İbadetlerin manevi yardımı hiç olmadı yani ancak yük olmuştu. Tesettür de aynı şekilde.
Sonra cinsellik neden öcü gibi bir şey? Bütün hayvanlar yapıyor dünyanın en doğal olayı? Biz neden evlenene kadar bekliyoruz? Evleneceğimizin garantisi de yokken.
Böyle çok şeyi sorgulamıştım.
En son Kuranın mealini tekrar bi okuyayım dedim, ona göre karar veririm. Çok az okuduktan sonra diline katlanamadığımı fark ettim. Çok ayrıştıran, nefrete sürükleyen bir dili vardı. İman edenler mükemmel, bir kere Allaha inanıyorum demeyense pis kafir ve sonsuz bi azaba çarpılacak. Eşcinsellere karşı olan nefret de aynı şekilde soğutmuştu.
Cezaların orantısızlığı da aşırı sinir bozucuydu. Bir insan ömrü boyunca iyilik yapmış ama sadece müslüman olmadığı için sonsuza kadar cehennemlik olacak ama bebeğe tecavüz eden ve müslümanım diyen günahını çektikten sonra cennete gidecek?? O sıralar Emma Watson hayranıydım ve onun cehenneme gidecek olması beni çok üzüyordu.
Kendi içindeki tutarsızlıklara girmiyorum bile.
Dualarımın hiçbirinin kabul olmamasına kızıyordum mantıklı gelmiyordu. Yani biri desin ki dualar fiziksel hayatta bir şeyi değiştirmez ama öteki dünyada faydası olur cennette daha güzel arsan olur vs. ona bile okaydim. Yok kabul olmazsa o senin için daha hayırlıymış vs. Kanser olan kuzenime o kadar dua edildi ama öldü. Ne oldu şimdi o duaların kime faydası oldu? Neden insanlara boşu boşuna umut veriyorsunuz?
Böyle çok örnek verebilirim. En sonunda sinirli, kısıtlanmış, hırçın, aksi, kıskanç, özgüvensiz bir insan olduğumu fark ettim ve sorunun kaynağı belliydi.