1.
hayat senı öyle bır noktaya getırıyor kı
buna mecbur kalıyorsun.
2.
Dış dünyayla kurduğum bağda pek çalışmıyor ama iç dünyamda çalışıyor. Yapa yapa alışıyor insan.
3.
Ben bunu hayatımın büyük bi çoğunluğunda yaptım. Gerçekten hiç olmayacak bi iki şey oldu. Ama büyük bi tesadüf de olabilir
4.
bu biraz işe yarıyor ama bir yandan da devamlı çalışmanız gerek. yani birine x dilini iyi biliyorum diyorsanız ve size güvenip iş veriyorsa oturup sabah akşam çalışıp x dilini öğrenmeniz lazım ki hem yalancı çıkmayasınız hem de o başarının bir devamı olsun.
bir de bazen fake ettiğiniz şey aslında yapmak istemediğiniz bir şey olabiliyor. fake ediyorsunuz, çalışıp gerçekten yapabilir hale geliyorsunuz sonra bir bakıyorsunuz ki aslında yapmak istemediğiniz bir şey. o yüzden fake edeceğiniz şeyi bile iyi seçmeniz lazım
en kritik nokta da fake ederken başkasının işini çalmamak. örneğin tasarım sektöründe fake etmek için başkasının portfolyosunu çalan insanlar oluyor. ortaya çıktığında tabii ki tüm kariyeri bitiyor, bir daha iş miş bulamıyor.
5.
Pr'da ise yariyor. Bunun nedeni bence internette kendini parayla ovdurmenin kolay olması. Ben bunu performansı kötü, ama sosyal medyada takipçileri olduğundan parayla kendini övdüren sporcularda görüyorum. Sanki performansları iyiymiş, başarılılarmis algısını güzel yayiyorlar. Siyasiler de bu gruba girebilir. Şarkı söyleyemeyen şarkıcılar, rol yapamayan oyuncular vs de bu grupta.
