gönüllü çocuksuz egosu ile baş edememek ve o mahalleden olamama sorunu. var mı bunu yaşayan ?
kendim de 30'lu yaşların sonuna yakın, zamanında çocuk için tedaviyi bile red etmiş çocuksuz biriyim. yaş itibariyle çevrem çoğunlukla çocuklu ve bı yerden sonra görüşmek, buluşmak zor oluyor. kendim gibi çocuksuz olanlarda da zamanla değişik bı tavır gelişti. sürekli çocuksuzluğun harikalığına vurgu, çok daha hedonist, yaptığı en ufak aktiviteyi deli gibi abartma ne bileyim sürekli gezme isteği ve bunu tercih etmeyeni tuhaf görme vs vs bu sebeplerden arkadaşlığımi bitirdiklerim bile oldu. kimisi çekilecek gibi değil gerçekten. çocuk baskısı ile çocuksuz kişilerin mutluluk pankartı arasında sıkıştım kaldım resmen.