hayatta en büyük keskeniz nedir? benim üniversiteyi bitirdikten sonra aile evine dönmek?

1. En büyük denilecek bir şeyim birden fazla var. Hepsi aynı seviyede.

Aile evinde üniversite okumak

üniversiteyi boş okumak bir an önce atanmamak ya da işe girmemek

Herkese hemen güvenip sınırlarımı korumamak

Başarılı olmamak diyee gidiyor

2. a1 ben de doğru düzgün çalışmadım atanmam çok geç oldu aptallığımdan ötürü:(

3. Akademik kariyer yapacağım diye tutturup iş imkanı olmayan bir bölüme girdim. Sonuç: 25 yaşındayım, hem isteğim kaçtı ve bölümden soğudum hem de işsizim. Başka bir alana kaymaya çalışıyorum. Değerlendirebileceğim çok imkan vardı hepsini kaçırdım, umursamadım. Çok pişmanım.

4. eski sevgilimle sevişmek ve oral seks yapmak. çok pişmanım. ne ahlakıma uygundu ne o buna değerdi. aşamıyorum ama olan oldu

5. Yanlış bölüm seçmek. 

Kendimi geliştirmemek az kitap okumak pişmanlıklarım 

6. yanlış bölüm seçimi

mecburi atanmak ve istemediğim mesleği yapmak

alışveriş çılgınlığımdan vazgeçememek

7. liseye geçişte aldığım güzel puanımı g.t kadar şehrimin eski öğretmen lisesine harcamam. şu an aklım olsa kesinlikle büyükşehirde yatılı okurdum. kendi sınırlarımı aşmak için fırsat ayağıma kadar gelmiş ama ben tepmişim. kimse de böyle bir seçeneğimin olduğunu anlatmadı 14 yaşında. iyi güzel bir lisede ufkum o kadar açılırmış ki halbuki. 

8. Benim için de üniversite için aile evinden ayrılmamak, bir ikincisi de eski sevgilimle ayrıldıktan sonra barışmış olmak. Bu iki hamleyle hayatımın içine sıçtığımı düşünüyorum

9. bölümü bırakmamak oysaki gençtim ve başka bölüm okuyabilirdim. siz hiç değilse atanmışsınız bende o da yok bk gibi özel sektörde can veriyorum. Ve üstüne aile evinde okumak. Gençlik yaşamadım.

10. sınırlarımı korumamak

kendimi hep daha az düşünmek

insanlara çok fazla şans vermek

şimdi hepsinden sırayla kazık yiyorum çünkü. arkadaşlık ilişkilerine ne gereksiz önem veriyomuş. biri bana laf soksa bile kötü niyetli değildir diye düşüncek kadar maldım. şimdi terapistim sağ olsun, hayır demeyi öğreniyorum. şükür moment.