hayatındaki her şey yolunda giden insanlar var mı sizin de çevrenizde ?

inanamıyorum gerçekten bunu nasıl yapabiliyorlar ben ekim ayından beri uğraşmadığım şey kalmadı. bir karar alırım ve sessizce uygulamaya çalışırım ve o sırada hayat: hello bitch!! bilmiyorum neyi yanlış yapıyorum insanlar bir karar alıyor ve onu yedi düvele de duyurmuş olsalar gerçekleşiyor bir şekilde ve başarıyorlar. abartmıyorum hiçbir konuda zorluk yaşamayan çok kişi tanıyorum ama benim gibi olan da çok kişi tanıyorum aynı zamanda. bu insanlar neyi farklı yapıyor?

4. Benim her işim iyi gider. Bir keresinde yeni tanıştığım bir kadın bana 'hayatında hiç pürüz olmadığını bir bakışta anlayabiliyorum' demişti. Öyle 'puruzsuz' bir hayatım var. Tek yaptığım önemsememek. Mesela vize alacaktik ama o dönem sistemde değişiklik oldu cevremizde çok fazla insan red aldı. Gitmeyi coook istiyordum çünkü bazı şeyler için son sansimdi. (Hamileydim ve cocuk sahibi olmadan harry potter studio tura katilmak istiyordum sjdjdndi) Ama buna rağmen 'tamam red gelebilir ama bu dünyanın sonu değil bosver uzulme' diye kendimi telkin ettim. Onaylandi. Onaylanmasaydi da uzulmeyecektim. Soyle dusunecektim; "Hala hayattayım ve denemek için sansim var. Hayal ettiğim gibi çocuksuz bir gezi olmak zorunda da değil bazen planlarda değişiklikler olabilir."

Benim için travmatik şeyler yaşadığımda bile bunlara fazla kafa yormuyorum. Mesela trafikte bir magandaya denk geldim bilerek arabama carpti. Acimadim ben de ona çarptım. Bir güzel boydan boya hem kendi arabamı hem onunkini hasat ettim. Iyi bok yedim cok korktum. Önümü kesti beni ölümle tehdit etti. Vs vs.... neyse uzun bir süre arabasiz kaldım ve bir sure herkesten korktum. Ama bir süre işte. Çok kısa bir süre. Sonra 'şükürler olsun ki bunu anlatabiliyorum çünkü hala hayattayım ve öldürülmedim . Ve şükürler olsun ki ben de ona captim xjjdndjjd' diye düşünüp rahatladım.

Yani hala hayattaysam ve saglik disinda bir şeylere kafa yorabiliyorsam her şeyin üstesinden gelebilirim diye düşünüyorum. Ben küçük yaşta sevdiğim birini kaybettim ve o günden beri de oyle her şeye kafa yormamayi öğrendim. Ve bu süreçte ilginc şekilde dilediğim her şeyin gerceklestigine tanık oldum.

Bir de hayatımın tıkandığı bir noktada kedi sahiplendim. Otoyolda bulduğum bir yavruyu ve ertesi gün halsizlikten bayılmış bir kediyi alıp eve geldim. Sadece benim değil ailemin de işleri hızla iyileşmeye başladı. Cok ciddiyim bu arada. Mesela babam yeni bir iş kurdu pandemi patladı o donem yeni is kuran herkes iflas etmeye basladi. Aynı dönem firmanın onune hasta bir kedi gelmis ve babam ona bakmaya başlamistı. Babam ayni donem hızla işi büyüttü. O alanda bilinen firmalar babamla görüşüp biz bile kemer sikarken nasıl ayakta kaldın ve işleri böyle büyüttün diye babamı sorguladı. Arkadaşım bebek sahibi olamıyordu. Defalarca denediler, tedaviler, sayısız dusukler vs. Yolda hasta bir kedi bulunca onu aradım. Bence bu kedi sana iyi gelecek sahiplenmek ister misin dedim. Kabul etti. Ve evet kısa süre sonra hamile kaldı :) şuan kedisi ve bebesi beraber büyüyor. Bu da hayat felsefemin ikinci ayağı olur: muhtaç olana karsiliksiz iyilik yapmak. Ben hayvanlara iyilik yapmayı tercih ediyorum. Çünkü bence insana en muhtaç olan mazlumlar onlar.

Benim ayağıma taş değmez. Kötü bir yola sapsam yolun sonu çok daha güzel bir kapıya açılır. Umarım senin de isteklerin kabul olur ve cok mutlu olursun ss. hala hayattasin ve hiçbir şey için geç değil. Daima bir umut vardır 🌸🌸