ilk defa beni çok seven biriyle birlikteyim ama?
sevme biçimi çok güzel, seks kusursuz, düşünceli ve daha önce bi sevgili de kesin olmalı diye düşündüğüm her şey bu adamda. ama ayrılmayı düşünüyorum. çünkü evden çıkmayı sevmiyor. ben de çok dışarı insanı değilimdir ama hareket etmeyi, bazen dışarda oturup güzel bi kahve içmeyi çok severim. kısa tatillerle modumu yükseltmeyi falan. 6 aydır birlikteyiz ama hiç böyle bir şey yapmadık. ikimiz de evden çalışıyoruz ve birbirimize çok yakın oturuyoruz. işini bitirip geliyor sohbet ediyoruz ve o çoğunlukla yorgun oluyor. işi harici kişisel projeleriyle de ilgileniyor. hafta sonları da genelde onlara bakıyor. maddi olarak sıkıntıda şu aralar, ben daha iyi durumdayım. ilişkinin başında ben maddi olarak daha vericiydim artık onu da yapmak istemiyorum. arada dışarı çıkıyoruz ama ya benim teşvik etmemle oluyor ya da o hissediyor benim buna ihtiyaç duyduğumu o yüzden çıkıyoruz. ben hayatımda beni bu konularda teşvik edecek biriyle olmak istediğimi söylemiştim ilişkinin 2. 3. ayında. ayrılmak istemiştim o da bana zaman ver söz veriyorum havalar ısınınca daha iyi olacak diyerek ikna etmişti beni. bir de bu kişi ilk günden beri evlilik ve yurtdışına taşınma planları yapıyor. ciddili gerçek planlar. bu da korkutuyor beni. ben henüz bu kadar ciddi düşünemiyorum. ilk başlarda hoşuma gitmişti ama şimdi boğuluyorum sanki. bilmiyorum. bir de birlikte olduğum en düzgün işinde gücünde, kibar, bilgili ve düşünceli yakışıklı adam bu heralde. sanki nankörlük yapıyormuşum gibi geliyor. hangi arkadaşıma söylesem tepki gösteriyorlar bana. böyle bir ilişkide bunları hissedeniniz oldu mu? nasıl çözümlediniz? şu an ona ayrılalım demeye de korkuyorum çünkü çok bi anda olacak şok etkisi yaratacak.
