imposter sendromu yasayanlar, cozumu?

1. Evrim agaci’ndan aldigim aciklamayi suraya birakiyorum oncelikle: Sahtekârlık Sendromu (İng: "Imposter Syndrome"), kişinin yeteneklerinden ve başarılarından şüphe duyduğu psikolojik bir fenomendir. Temelde, kişinin kendinden şüphe etmesini ve başkalarının düşündüğü kadar yetkin olmadığına inanması durumunu ifade eder. Daha basit bir ifadeyle yeterince iyi olamama inancını, yetersizlik hissini içeren bir tür utanç türü olarak düşünülebilir.

 Ben Akademisyenim, yurt disinda cok iyi bir universitede doktora yaptim, su anda da yine cok iyi bir universitede ogretim gorevlisi olarak calisiyorum. Ama basarisiz oldugum, yaptigim her seyin yanlis oldugu dusuncesinin bir turlu ustesinden gelemiyorum. Zaman zaman Kendimi cevremdeki baska basarili insanlarla kiyaslayip yetersiz hissediyorum. Ozellikle kariyeriyle ilgili boyle hisseden baskalari varsa sormak istedim, nasil ustesinden geliyorsunuz ya da gelebiliyor musunuz? 

 Altinda bircok sebep yatabilecegini tahmin ediyorum. Terapiye gitmiyorum ama bir gun gidersem ilk terapi konum bu olacak herhalde. 

2. selamlar, ben de bunu sıklıkla yaşıyorum o nedenle seni çok iyi anladığımı belirtmek istedim. ben altında yatan nedeni de bilemiyorum, kendi koşullarımda gerçekten çok iyi başarılarım var çabalayıp mümkünü olmayan şeyleri mümkün hale getirdiğim durumlar var. şu anda da işimde çokca takdir edilmeme rağmen sanki hiçbir şey bilmiyorum ve bir gün insanlar bunu fark edecek gibi geliyor. asla yeterli bulmuyorum kendimi, bazen nasıl başarıyorum inanamıyorum mesela. sanki şu an olduğum yerde eskaza başarılıyım ve başka yere geçtiğimde böyle olmayacak. bunun doğru olmadığını biliyorum ama bu histen kurtulamıyorum. 

kendimi başkalarıyla ben de çokca kıyaslıyorum yapmak mantıksız olsa da. 

daha kötüsü bazen sanki yaptığım eylemler benim fikrim mi yoksa başkasından mı esinlendim emin değilim. bazen sanki kendimi başkasının hikayesinde figüran rolünü oynuyormuşum gibi de geliyor bana, bana verilen rolü oynamam gerekiyor ve sanki o taklit ediyormuşum gibi. 

bence düzenli terapiyle üstesinden gelinebilecek bir durum, kendim dışımda başkasına hiç zararım yok benim aksine faydam var hep. düzenli terapi çok pahalı olması sebebiyle benim için seçenek değil. 

ben özşefkat ve çeşitli okumalar, dinlemelerle biraz üstünden gelmeye çalışıyorum.

en iyi gelen şey ise kesinlikle sosyal medyadan uzakta durmak. sana kendini öyle hissettiren bir durum varsa ona mesafe koymak da fayda sağlıyor. 

3. Cok tesekkur ederim a2, gercekten cok iyi anlatmissiniz. Sosyal medyaya ara vermeyi de deneyecegim, direkt kariyerle ilgili olmasa da kendimizi baskalariyla kiyaslamayi normallestiriyor sosyal medya.  

4. Bu konuda okuduğum en iyi makale Harvard business'a aitti sanırım, tam kaynağını hatırlamıyorum. Orada yazanlarla sizin durumunuzu yorumlarsam imposter sendromu ait olmadığını düşünmek değil, ait olmadığın yere ait olmadığını bilmek anlamına geliyor. Mesela akademidesiniz. Akademi son derece geri kafalı, çoğu şirketten daha geleneksel, fazla çalışmanın adam sömürmenin ödüllendirildiği, iş olanaklarının sınırlıligi nedeniyle mutsuz olana alternatif bırakmayan, hatta genelde gelecek garantisi de olmayan toksik bir yer. İs arkadaşlarınızın profilini bilmiyorum, ama sizinle aynı cinsiyette, aynı milletten, aynı aile yapısından gelme kaç is arkadaşınız var? O makaleye göre imposter sendromunun en çok görüldüğü yerler toksik is yerleri, en çok hissedenler de o ortamda azınlık olanlar zaten. 

5. Tavsiyem bunları kafanızda kurduğunuzu düşünmemeniz, sistematik farklılıklar nedeniyle belli bir stresle yaşadığınızı kabul etmeniz, kendinizi suçlamamanız. 

6. A3 tesekkur ederim, degisik bir bakis acisi kazandirdiniz. Bati avrupa'da bir universitede calisiyorum, dediginiz gibi is arkadaslarimin icinde avrupali olmayan bir tek ben varim. Bu yetersizlik hissi yeterince ait hissetmemekten de kaynaklaniyor olabilir.