yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    11 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    kadin yalnizligi vs erkek yalnizligi hakkinda?

    eksi'yi ciddiye alip baslik acmazdim ama bilmiyorum icimi dokesim geldi. siz de yorumlarinizi ya da fikirlerinizi paylasabilirsiniz cok soru cevap gibi degil aslinda.

    tarih
    oy (güzelinden)

    1. Ne yazik ki oldum olasi yalnizdim. Bunu romantik partner anlaminda soylemiyorum, ki romantik partnerim varken de genellikle anlasilmadigim, duygusal, cinsel, ruhsal doyurulmadigim icin yalnizligi iliklerime kadar hissederdim. Belki de bu yuzden uzuun suredir o islerden elimi ayagimi da cektim. Keza ciddi iliskilerim varken de, oylesine takildigim tiplerlerle de asla asla ama asla cinsellik sirasinda benim zevkimin umursanmadigini gorunce (ki oyle uc taleplerim de olmadi) iyice biraktim bu taraklari. Bunu niye soyluyorum, hani Kadinlar her istediginde cinsellige ulasabiliyormus gibi bir algi var ya aslinda cok bos bir iddia bu. Tabi her an sevisecek birini bulabilirim ama bu devirde hemen hemen herkes icin bu boyle, ve buldugumda da sadece karsi tarafi tatmin eden bir sey oluyor yani aslinda cinsellige yine ulasamamis oluyorum.

    Ailemse beni asla anlamadi, baba dedigim varlik hicbir zaman olmadi zaten, annemse “fedakar” anne olmanin gerekliliklerini yerine getirme pesinde kosarken beni hicbir zaman anlayamadi. Hakkini yiyemem ama hicbir zaman derdimi, tasami paylasabilecegim biri olmadi. En basitinden yillarca baska bir aile bireyi tarafindan duzenli maruz kaldigim duygusal ve fiziksel siddet’in olduguna asla inanmiyor. bu dedigim bir iki kere olan bir sey degil, ben buna sikca maruz kaldim ve beni korumasi gereken insanlar kafalarini diger tarafa cevirmeyi sectiler ve ben yetiskin olunca da boyle seyleri uyduruyormusum gibi bir muamaleye yapiyorlar. Sirf bu yuzden maruz kaldigim cinsel istismari hic bilmezler, onu da dillendirdigimde uyduruyormus gibi bir tavirla karsilasirsam kafayi yerim herhalde. Neyse bu konuya derinlemesine girmek istemiyorum ama demeye calistigim ailemden sadece annemle biraz yakiniz ama onunla da (kendimi duygusal anlamda korumak adina) hep yuzeysel paylasimlar yapabiliyorum. O da bu durumdan memnun degil ama onu degistiremeyecegimi gorunce uzaklasmak en iyisi diye dusundum. Ozetle ailem tarafindan da yalniz birakildim.

    Arkadas deseniz, etrafimda sevilen biri oldugumu dusunurum yani, uzaktan bakan hic arkadasim olmadigini dusunmez ama yine hep yuzeysel kalan, aslinda arkadaslik olarak nitelendiremeyecegim yuzeysel sosyal iliskiler. Tabi ara ara gercek ve yakin arkadaslarim oldu ama en kucuk bir seyde vazgecilen, kalbi kirilan insan ben oldum. Yani hep alttan alan, karsisindakinin hassasiyetlerini dusunen taraf, kalbi kirildiginda hicbir sey olmamis gibi her seyin aynen devam ettigi taraf bendim. Zaten uzun sureli arkadasliklarim benim bu tutuma evet dedigim surece devam etti. Ama son yillarda bu tutuma da evet demeyi kesince arkadasliklarim da birer birer kesildi. Pisman miyim, degilim.

    Ya aslinda bunlari boyle yazdim da gunluk hayat kosusturmacasinda zaten oturup “ay ne kadar yalnizim” diye dertlenmiyorum. Hatta o yuzden de biraz o moda girmisken duygularimi yazmak istedim. Ozetle yasadigim yalnizligin cinsiyetimle cok ilintili oldugunu dusunmuyorum ve cogu kiside olan kadinlarin aslinda o kadar yalniz olmadigi iddiasi garip geldi ya da ben cok istisnayim, bilmiyorum. Mesela yurt disina tasindim, olmasi gerektigi gibi her isimi kendim hallettim, hallediyorum. Tabii ki bana destek veren bir hayat arkadasim olsun isterim ama yokken de yalniz yalniz hayatimi yoluna koymaya calisiyorum. Kadin oldugum icin gordugum tek ayricalik bu ulkeye tasinirken literally kendim kadar olan valizleri tasirken trene binip trenden inerken insanlarin ben talep etmeden yardim etmesiydi. Acidiklari icin muhtemelen, minyon bir erkek olsaydim da aynisini yaparlardi. Sikayetci miyim, degilim yine de hayatimin hicbir alaninda Kadin oldugum icin bir seylerin daha pozitif olduguna sahit olmadim ve hicbir zaman ustune de dusunmedim, olmasi gereken buydu cunku. Boyle deyince butcher tipli biri oldugumu dusunmeyin, minyon, kendince cilveli (partnerime karsi, eger varsa tabi), guleryuzlu biriyim. Boyle olmayan daha az kadindir demiyorum ama ne bileyim ne diyecegimi de bilmiyorum. Oyle iste, belki siz de kendi hissettiklerinizi yazarsaniz dertlesiriz.

    21 haziran 18:35

    2. Ss sen ben misin? Yurtdışına taşınış hikayemiz, aileyle ilişkilerimiz, arkadaşlık ortamlarımız, ilişki geçmişimiz bire bir aynı (bir tek ek olarak benim en yakın arkadaşım var hakkını ödeyemeyeceğim!

    21 haziran 18:40

    3. o arkadasinla birbirinize siki siki sarilin a2. su an hayatimda bir sevgiliden cok yakin arkadas eksikligi cekiyorum, uzun suredir boyle.

    21 haziran 18:42


    4. Çok haklısın - en yakın arkadaşım türkiye'de ben yurtdışındayım, herhalde aynı şehirde olsak kimseye ihtiyacım olmazdı. birkaç sene öncesine kadar partneri olmayınca yokluk hisseden insanları anlamıyordum çünkü etrafımda sürekli çıkıp jafa dağıtabileceğim bir grup insan vardı - süper uyumlu değildik belki ama sosyal hayatta eğleniyorduk. Ne zamanki herkes bir yerlere dağıldı ben yalnızlığı hissetmeye başladım. Yeniden arkadaş bulmak sevgili bulmaktan zor geldiği için de ya acaba bir hayat arkadaşım olsa en azından iş çıkışı arayıp naber napıyosun derim diye bir düşünce geldi. Ama işte dediğin gibi, arka arkaya uzun süreli ilişkiler yaşadım ve hepsinde çift içinde yalnızlık çektim, o da çözüm değil. Sorun bende sanırım.

    21 haziran 18:47

    5. ben bu yalnızlığın deep connection arayan bünyemizden kaynaklandığını düşünüyorum. daha derin düşünüyoruz, daha derin şeyler arıyoruz, hayatın her alanında öyle. bunu yeni farkına vardım ben de, şöyle oldu: çok yakın bir arkadaşım var, sevgilisi yabancı. ona dedim ki ben sanırım ingilizceme bu kadar güvenemem, daily olarak sorun yok ama deep talk giremezdim herhalde. kendimi tam ifade edemezdim. o da bana hiç öyle şeyler konuşmadıklarını söyledi. bunu kafam almıyor mesela. hayatımdaki insanla da derin konuşamayacaksam, duygularımı tamamen açamayacaksam ne yapacağım? arkadaşlarımla da istiyorum bu derin bağlantıyı, ailemle de. ama karşılığını bulmak çok zor. bazısının arkadaş kavramı benim gözümde aşırı yüzeysel. ben gerçek ilişkiler istiyorum. bu yüzden de yalnızım. çok arkadaşım olduğu dönemde de, ailemle çok iyi olduğumda da, bir yerde hep yalnız hissediyorum. böyle yazınca ergen gibi kimse beni anlamıyor yia diyorum gibi oldu ama durum farklı. self awareness hakkında yazılan şeylere bakabilirsin. kişi kendini ne kadar farkında olursa o kadar yalnızlaşıyor. ne kadar analiz edersen o kadar anlıyorsun ve o kadar derine giriyorsun. daha yüzeysel olmak isterdim açıkçası. daha kolay olurdu. 

    21 haziran 19:54

    6. A3 tabi senin dediğin gibi bir yalnızlık boyutu da var ama benimki çok öyle değil. Derin bağlantı arama kısmına katılıyorum en azından yakın arkadaşım ve sevgilim dediğim kişiyle veya ailemle öyle olmasını isterdim ama benim yalnızlığım derin bağlantı olmadığı için benim seçimimden kaynaklı bir yalnızlık değil de yalnız bırakılmakla ilgili. Yalnızlıkla ilgili bir yerde bir şey okumuştum, yalnızlık kimseye nazınızın geçmemesi hatta naz yapacak kimsenizin olmamasıdır gibi bir şey. İşte bu beni anlatıyor. Ne bileyim ihtiyacım olsa derdime ortak olacak, maddi ya da manevi destek olacak kimsem olmadı hiçbir zaman. Çok şükür ihtiyacım da olmadı, yani ihtiyacım olmaması için çabaladım hep. Bu durum benim normalim olduğu için zaten şikayetçi de değilim. Ama zaman zaman hayatımda destek olacak yakınlarım olmadığı için tükenmiş hissediyorum sanırım. Ne bileyim geleceğe dair endişelerimle kendimi yerken şefkat gösteren yakın bir arkadaşım, yorgun bir günün sonunda başını omzuna yaslayabileceğim anlayışlı bir hayat arkadaşım olsun isterim tabii ki. Derin bağlar da zamanla kurulur, bir anda olmuyor benim için zaten.

    21 haziran 22:02

    7. Cok iyi anlıyorum- her şeyi kendin yapa yapa zaten yardim istemeyi unutuyorsun, etrafimizda nazimizi cekecek insan vardir belki ama sormadigimiz icin bilemiyoruz. 40 derece atesliyken mecbur suruklene suruklene kopegimi gezdirmeye cikariyorum veya eve agir bir şey geldiginde bir el atsana sunu cikaralim diyebilecegim insan yok, parayla tutuyorum hepsini. Ufak bir operasyon geçirdim anesteziyle, hastane tutturdu biri gelip almadan taburcu olamazsin, anestezi protokolü diye. Dedim yok kimse, is arkadaslarima diyemem hadi izin al beni hastaneden cikar. Bel bel bakti hastane görevlileri, en son basima bir sey gelirse hastaneyi suclamayacagim diye bir kagit imzalayip saldilar. Turkiye'de kalsak en azindan boyle seyler daha rahat olurdu. Annem aylar boyu aramaz oldum kaldim bilmeden, babamla en derin muhabbetim "aksam ne yedin?" Ama en azindan arabayla bir yerlere götürürlerdi, kopegime bakarlardi...

    21 haziran 22:12


    8. Kadının yalnızlığı= kalabalıklar içinde yalnızlık, vasat erkeklerin boş ilgisinden kusacak olmak, anlaşılamamak.

    Erkek yalnızlığı= sıfır dm, sıfır ilgi, uzun süredir (yıllardır) sevgiliye sahip olmama durumu, ilk adım erkekten beklendiği için risk alıp adım atmadığı sürece daha da uzun sürecek yalnızlık olgusu...

    İkisi birbirinden bok. Allah yalnızlara kolaylık versin.

    21 haziran 23:07

    9. süslü ben de aynı durumdayım, ben mi yazdım dedim hatta okurken.

    1-2 yakın arkadaşım bir de 1-2 daha yüzeysel arkadaşlıklarım vardı. yüzeysel arkadaşlıklarda bana saygısızlıklar yaptılar, ben sınırımı çizince de bitti. yakın olanlardan birinin birkaç ay önce yeni ilişkisi oldu ve bana yazmayı vs kesti. sonra ben benlik bir durum mu var görüşmedik bayadır dedim yok çok yoğundum falan demişti ama en son 1.5 ay önce ben yazdım yani yalnız bırakıldım yine. sınırımı çizdiğimde (ki çiziyorum) kalıcı bitecek bu da. biriyle de hayatlarımız inanılmaz farklı, ikimiz de farkındayız bunun ve iletişim kurarken garip olduğu için ikimiz de azalttık. ben yine de daha çok çaba veren tarafım ama farklılıklar olabilir vs diye işte kendimi kandırıyorum.

    aşk konusuna girmiyorum bile. sevilmediğimi o kadar kanıksadım ki, yolda yürürken veya dizi film izlerken el ele tutuşan sarılan öpüşen çiftler gördüğümde çok yabancı geliyor bana içim soğuyor görünce. o kadar ikna olmuşum ki sevilmediğime ve sevilmeyeceğime. sanki hayatım boyunca biri bana biraz sevgiyle bakmayacakmış bana sarılmayacakmış gibi.

    aşk ve sevgi nedense hep benim uğraşıp didinip kazanmam gereken bir şey gibi.

    annem de aynı. beni duymadı zaten de anlayamadı hiçbir zaman. çabalıyor iyi niyetle görüyorum çabasını da ama beni dikkate almıyor, ciddiye almıyor, benim ihtiyacım olan şeyleri görmüyor kendi ezberine olan anneliği yapıyor. bana elma lazımsa bana al armut diyor veya ona bile uğraşmıyor bazen. gerçekten iletişimi minimumda tutuyorum artık çünkü çok fazla yoruldum iletişim kurmaktan. 

    içimden bazen soruyorum hani şu kadarcık bile mi değer vermediniz ya bana? her şeyin ayaklarımın altına serilmesini de beklemiyorum sadece karşılıklı bir bağ istiyorum, bana mı çok bunlar diye. neyse çok drama da bağlamak istemiyorum:(

    çalışıyorum, çabalıyorum, kendime yatırım yapıyorum, sporlar, beslenme, eğitim, etkinlikler... ama hep tekim. tatile çıkarken bile tekim. 

    22 haziran 00:24

    10. a4 cok sikma canini ya. tabi en yakinlarin tarafindan anlasilamamak koyuyor ama ben hala umutluyum yeni insanlara karsi. yakin arkadas acligi cekiyorum cok, onu da daha yuzeysel sosyal iliskilerle telafi etmeye calisiyorum. hani ask kirintisiyla doymak demis ya teoman iste ben de arkadaslik kirintisiyla doymaya calisiyorum. yasin benden genctir diye dusunuyorum, ben 36 yasindayim, o yuzden hepsi zamanla olur diye bir teselli vereyim. iste arkadas zor cidden bir yastan sonra ama bana kendimi degersiz hissettiren insanlar olacagina hic olmasin diyorum. sevgili, hayat arkadasi konusunda umutluyum ama hala, mutlu bir cift gorunce de mutlu oluyorum ben de sebepsizce. sadece baslikta dedigim gibi cok kadina veya erkege ozel bir yalnizlik oldugunu dusunmuyorum, yalnizlik yalnizliktir iste, oldukca yalniz hissettiren bir sey.

    22 haziran 00:52