kendi ailesinden görmediği ilgiyi sevgiyi eşinin/sevgilisinin ailesinden gören var mı benim gibi?

1. Ruh hastalarıyla* olacaktı

2. Süslü alakasız bir cevap olacak. Allah daim etsin muhabbetinizi aranızdaki sevgiyi ama sen yinede çok kaptırma kendini.

Evlenince değişebiliyor aileler. "Gelin" olunca düşman belliyorlar nedense.

Umarım öyle olmaz ve içindeki boşluk dolar.

3. Sağol süslü. Bilmiyorum hiç kız çocukları yok ondan da olabilir, olsun istemişler ama hepsi erkek olmuş. Aramızın bozuk olduğunu filan öğrenirlerse hep arayıp soruyorlar, üzülmüyorsun değil mi diye. Sevgilim de "senin yüzünden evde bana yine yapmadıklarını bırakmadılar" filan diyor.

önemsenmek böyle bir hismiş, ben gerçekten kendi kendimi büyütmüşüm.

4. ss benim rahmetli kayınvalidem ve kayınbabam da sevgi ve destek konusunda kendi ailemden daha farklıydı. benim babam çok mükemmelliyetçiydi ve annem de biraz fazla para konusunda takık. senelerce onları memnun etmek için çok uğraştım, sınavlardan 90 alsam niye 100 almadım diye sorguya çekildim, milletin içinde şunu da yapamadı (tıp yerine mühendislik kazandım niye tıp kazanamadım ya da fen lisesi yerine şehrin en iyi anadolu lisesini kazandım niye fen lisesi olmadı gibi) diye çok rencide edildim, işe başlayınca hiç çiçek yollanmadı onun yerine benden maaş kartım ve bordrom istendi vs bir çok şey yaşandı. kayınvalidemler ise iş değiştirmemde direkt çiçek yolladılar iş yerine ve çok şaşırdım ben. yapamadıklarım değil de yapabildiklerim anlatıldı akraba ortamında ve yüceltildim sürekli. yemek yapamıyordum örneğin annem senin eline yakışmıyor beceremiyorsun derken kayınvalidem gel kızım bak şunu şöyle yapacaksın diye gösterdi her seferinde. bir şey alırken annem babam parayı nereden buldunuz bize maaşınızı niye söylemiyorsunuz saklıyorsunuz derken kayınbabam kızım ödeyebiliyorsanız istediğinizi alın hayırlı olsun, siz koskoca insanlarsınız bilirsiniz neyi nasıl yapacağınızı derdi. yani benim anne babamla tam tersi davranışları vardı. kötü yanları yok muydu tabi ki vardı ama destekleyici tavırları beni o kadar mutlu ediyordu ki tolere edebiliyordum. depremde rahmetli oldular. özlüyor onları.

5. Başın sağ olsun, okurken öyle bir son beklemiyordum çok üzüldüm. Allah rahmet eylesin.

Yaşadıklarımız çok benziyor süslü. Başarı konusu bizde de takıntıydı ve milletin içinde aşağılanırdım aynı şekilde. Takdir getirmişken bile "dersleri kötü, kafası basmıyor, zaten psikolojisi de bozuk" diye aşağılanırdım, keşke sebebini bilsem:(

Bunlardan ziyade bizimkilerde gerçekten inanılmaz acımasızlık var. Daha geçenlerde odamda hüngür hüngür ağlıyorum, annem yanıma gelmek yerine içeriden bağırarak "sessiz ağla, seni mi dinleyeceğiz" diye azarlıyor. Yani insanın içinde hiç mi anaçlık, merhamet filan olmaz. Ben Sokakta bir hayvan yavrusu ağlasa gider bakarım.

6. Onlar oğulları sen gelinlerisin. Yarın bir gün ciddi bir olay olduğunda seni mi tutacaklar sanıyorsun. Hemen diş kapının dış mandalı olursun. Ama her şey iyi güzelken ufak sorunlarda seni de düşünüyormuş gibi yaparlar tabii.

7. Ben de kendini kaptırma demeye geldim. En nihayetinde o kadar da tanımadığın insanlar. Örneğin aranızın bozuk olduğunu bilmelerine seni aramalarına falan gerek yok bence. Bu kadar ilişkinin içine dahil etmen yanlış. Tabii ki aranızın iyi olması güzel, seni de ailenden dolayı hissettiğin eksiklikten dolayı mutlu ediyorlarsa güzel ama araya belli bir sınır çekmek gerekiyor. Çünkü hiç belli olmuyor insanların asıl niyetleri. Kendini her koşulda korumaya almayı ihmal etme.

8. Ek olarak yanlış anlama ama şu an seni sevdiklerini önemsediklerini düşünerek yaptıkları hoşuna gidiyor ama erkek arkadaşının aranız bozuk olduğunda onlara aktarması falan da doğru değil ki :( bak burada evlenince eşinin ailesiyle arasına sınır koyamamasından, eşinin gidip aralarındaki sorunları ailesine anlatmasından yakınan ne kadar insan var. Geleceği görerek adım at. Yine sev onları, yine güzel olsun ilişkiniz, ama mesafeli de ol. Ablan dediydi dersin.

9. Bir dönem ayrılmıştık süslüler, aldatıldığımı düşünüyordum bir sebepten dolayı. Sevgilim Ayrıldığımızı söylememiş, kadının bir şeyden haberi yoktu, ben de sinirlendim çat diye söyledim biz ayrıldık haberiniz yok muydu böyle bir şey oldu diye. Evde kıyamet kopmuş çok üzerine gitmişler. Yoksa sürekli rapor vermiyorum.

10. ss bu ağlama konusuyla ilgili acımasızlığın bir farklı versiyonunu bende yaşadım. sevgililiğe doğru ilerleyen bir ilişkim vardı zamanında. bir gece arkadaşı arayıp kalp krizi sonucu sevdiğim kişinin öldüğünü haber verdi. sabaha kadar ağladım ve sabah annemin yanına gittim ama hala ağlıyorum gözlerim kıpkırmızı. annem dönüp bana "kocan değil ailen değil niye ağlıyorsun, git hazırlan yüzünü gözünü düzelt iş yerindekiler biz bir şey yaptık sanacak" demişti. ve ben o ölümden sonra çok uzun süreli bir depresyone girmiştim de annem hiç oralı olmadı. kayınvalidemler vefat edince de ne kadar mal kaldı size, bankadan ne kadar para çıktı diye sormuştu. çok farklı kafalar.

annen seni kendine ayak bağı rakip mi görüyor acaba? psikolojik olarak sorunlu ebeveynler çocuklarının kendilerinden iyi bir hayata sahip olmasını istemez ve bunun için elinden geleni yapar açıkçası. bizimkiler öyle değil en azından ama sizinkilerin davranışları böyle bir vaka gibi geldi bana. örneklerini okuyoruz sürekli çünkü.

sen kayınvalidenlere kendini çok kaptırmadan tek başına üstesinden gelebilmek için kendi kendinin doktoru olmak zorundasın. onların sevgisinin arkasında art niyet arama ama dünya hali çok da kendini kaptırma lütfen. umarım her şey gönlüne göre olur ve hep iyi insanlarla karşılaşırsın.