kendi çocukluk halinizi büyütseydiniz nasıl büyütürdünüz? ailenizden farklı ne yapardınız?

1. A1 kısmen katılıyorum. Cahil cahil kolun açık sen cehennemde yanıcaksın diye sürekli korku aşılayan köylü akrabaların çocuklarından uzak tutardım.

2. Bir de ilkokulda plastik sopayla döven doğru düzgün ders anlatmayan öğretmen lisesi mezunu diye öğretmenlik yapan sonradan sürgün edilen kişiyi şikayet eder çocuğumu da o okuldan alırdım. İlköğretim alt yapısı iyi olurdu. Ortaokulda sıkıntı çekmezdi ve o zaman da özel dersler aldırır yelken, yüzme kursuna yazdırırdım.

Özgüvenini yükseltirdim. Özgüvenli çocuk yetiştirirdim.

İlk 15 yaş çok önemli. Ondan sonrası arkadaş çevresi iyiyse zaten insan kendi kendini oluşturuyor.

3. eşimle ilişkimdeki sorunları çocuğa yansıtmazdım. çocuğa annen böyle/baban böyle diye anlatıp taraf tutturmak inanılmaz derecede yanlış. 

4. Öncelikle beni doğurmazdım, veya benden bi fikir alırdım.

Bana sormadan beni dünyaya getirmelerine çok kızgınım, ama bi yandan duruma ait mekanizma da yok.en azından lan biz biraz şeyiz diyebilseler olurdu.neyse.

Yaşım 32. Drama yapmıyorum.overthink kelimesi moda olduğu için bu cümlede kullanmıyorum.ben bir overthink bağımlısıyım.alkol gibi sigara gibi değil su gibi bağımlı olmak.intihar eğilimin hayatıma son verme gibi götlek isteklerim yok , fakat yaşama hevesim ve isteğim 0.hicbir açıdan istediğim değil bak-istediğime yakın dahi değilim.bask kutuplardayız.birisi dese ki aranızdan birinizin yok olması gerek , gğnahı yok , acısı yok dese ilk ben el kaldırırım derim ki "gel kardeşim buyur".hic mi şımarık hiç mi hayalperest hiç mi kontrolsüz büyümez bi insan.16mda da 47 hissediyordum 25imde de 32mde de...Yorgunum ve bu fiziksel değil.

5. Ilgi ve sevgi verirdim kucuk x'e. Bol bil sarilirdim, operdim. Ortaligi azicik dagitti diye, ustunu kirlettu diye o gunu ona asla zindan etmezdim. Onunla oyun oynar gerekirse birlikte dagitir, birlikte kirlenirdim

6. Sürekli anne-babası ne zaman kavga edecek diye gözlerinin içine bakan, sürekli bir gerginlik var mı diye check etmeye çalışan, ortam gerilmesin diye şaklabanlıklar yapan, anne-babasının kavgasından kendini sorumlu tutan (yeterince neşeli olsaydım ve ortamı yumuşatabilseydim kavga etmezlerdi) bir çocuk olarak yetiştirmezdim. Bir çocuğu böyle hissettirmek istismardır.

Annemi ve babamı asla affetmiyorum, ilişkilerim de berbat onlar yüzünden. 

7. kuran kursuna gondermezdim, din ogretmezdim.

buyuk erkek kardesi doverken ve hakaret ederken aktif mudahale ederdim (yillar yillarca cok kucuk yaslardan beri), en basta bir kardesin diger kardese boyle davranabildigi bir ortami yaratmazdim.

esimle olan herrrrr turlu derdimi, otumu b.kumu anlatmazdim, cok kucuk yaslardan, hatta hic anlatmazdim.

biyolojik babam gibi cocugumu yok saymazdim, var ama yok bir ebeveyn olmazdim. biyolojik babam hic ebeveynlik yapmadigi icin bunun disinda elestirecek bir sey yazamiyorum ama bu basli basina bir sorun zaten. yani yapmadiklarini yazip upuzuuun bir liste yapmanin anlami yok. zaten bazi maddeler (bkz. ilk iki madde) iki ebeveynmi de ilgilendiren hatalar.

cocugumu takdir ederdim, dertlerine karsi empatik yaklasirdim. ona duygularini paylastiginda guvende oldugunu hissedebilecegi bir yuva verirdim.

bunlari veremeyecegimi dusunuyorsam cocuk yapmazdim. zaten tam olarak bu yuzden cocuk yapmadim ve yapmayacagim.

8. Her sey ayni kalirdi da beslenmeme daha dikkat ederdim. Biraz kucuk porsiyonda verirdim en azindan. Canlarim benim.

9. çok güzel soru. fiske vurmazdım öncelikle. sonra da özgüvenini geliştirmesi için ne gerekiyorsa yapardım. regl ve cinselliğin aşırı normal şeyler olduğunu öğretirdim. 

10. Daha çok sevgi gösterirdim, annemi hep çok yorgun hep çok şikayet ederken hatırlıyorum, canım bile demezdi, sizi seviyorum demezdi. Bugün 40 yaşına yaklaştım hala annemi memnun etme, onu sevindirme derdindeyim. Anne olunca fark ettim ki benim çocuğumu mutlu etme görevim var onun beni sevindirme görevi değil. Ben çocuğumdan sorumluyum yani, bizde tam tersiymiş. Bu durumdan dolayı özgüvenim eksik bence, bir de kusurlarımızı hep bizim yanımızda başkalarına anlatırdı. Anadolu lisesi sınavını kazanamadığında platonik sevdiğim ilk aşkımın annesine benim için, tüm planlarımızı bozdu, sınavı kazanamadı, ablasından daha geride mecburen özel okula göndereceğiz minvali konuşmalar yapmıştı. Benim yanımda hem de. 12 yaşındaydım ve çok utanmış, çok üzülmüştüm.