küçükken "babasının prensesi" olmayan kızlar nasılsınız? ben benimle ilgilenen bütün erkeklerden biraz bile olsa hoşlandığımı fark ettim.?

1. Süslü bende bu tam tersi ya. Babamla annem ben kucuk yastayken bosandılar babam rezil bir adam zaten pek prenseslik durumum yoktu. Benimle ilgilenen değil de ilgilenmeyenlerden hoşlanma gibi bir patternim vardı. Şimdi evliyim tabi ama mesela eşimin peşinden de az koşmadım

2. herkes aynı tepkileri vermiyor yaşananlara. benim babam da sorunlu bir adam birçok özgüven problemi edindim sayesinde ergenliğim baya hasarlı. annemle ayrılar. yaşım 26 mesela 30 yaş bile çok büyük benim için hele yaşlanma belirtisi de varsa işte kelleşme göbek kırışıklık falan direkt tiksiniyorum kendinden 10-15 yaş büyük adamlarla takılan kadınlarda mide falan yok ya. benimle ilgilenmeyen bana kötü davranan adama da selam dahi vermem ilgime karşılık bulamıyorsam soğuyorum hemen. sevgililerim de hep bana çok düşkün oldu. 

3. Türk babaların çoğu iskele babası olduğu için çok yaygın bu. Ondan yaş farkı çok olan evlilik de fazla 

4. Ben tam tersi hep kendimden küçüklerden hoşlandım :/

5. ben benden hoşlananlardan tiksinip nerede beni istermiş gibi yapıp istemeyen adam varsa onların peşinden koşuyordum. hatta sonradan fark ettim seksi de birçok defa onay için kullanmışım falan üzücü.

artık toksik paternlerimi sergilememek adına kendimi baya geri çektim. davranışları falan iyice değerlendiriyorum o arada bırakan tiplere eskisi gibi cevap verme olayım da yok. ama yapayalnızım yani. bu patterni keşfettiğimden beri hoşlandıklarımın benim için yanlış olduğunu bildiğimden uzak duruyorum; benden hoşlanıp da ısındığım kimse de olmuyor kaldık sap gibi ortada.

allahcım sabır ve selamet versin ne diyim ki

6. ben prenses olmadım hiç. yaşı büyük erkekleri sevmem. yaşıtlarımdan hoşlanırım. yukarıdaki anonim gibi göbek, kellik gibi şeyleri de sevmem. bana ilgi duymadığını hissettiğim tüm erkeklerden direkt soğurum. beni sevmesini ilgi göstermesini beklerim. öyle bad boy sevme falan yok yani bende. beni düşünmesini, değer vermesini, üstüme düşmesini beklerim. kıskançlığa, kısıtlanmaya, bana karşı güvensizliğe falan asla tahammülüm yok. yani asla "kötü" davranmamalı bana bir erkek. asla erkeklerin peşinden koşmak istemem. peşinden koşan taraf konumuna düştüğümü hissettiğim an soğuma gelir direkt. benim erkeklerle ilgili yaşadığım en büyük sorun, kafa dengi biriyle tanışınca hemen samimiyet kurmak, arkadaş olmak istemek olabilir. bazı erkekler bunu hiç hak etmiyor malesef ve sorun çıkabiliyor benim nezdimde. ikincisi de hoşlandığım kişilerden karşılık almamak. yani genel olarak yaşadığım en büyük sorun erkeklerle samimiyet kuramamak, daha doğrusu onlardan samimiyet görememek diyebilirim. bence de herkeste farklı sonuçları var bunun.