merak ediyorum anksiyete sahibi kisiler ne oldu da bu sorunu yasamaya basladiniz?

1. Yıllarımı, her anımı birlikte geçirdiğim en yakın arkadaşım öldü.

2. Annemin kanser olması.

3. Annemin meme kanseri olması.

İşten atılmam.

4. Aile baskısı. Alanıma müdahale edecek endişesi. Her akşam babam telefonumu karıştıracak mı karıştırsa bir şey bulur mu? Gece vakti odama sigara içiyor muyum telefonla oynuyor muyum diye dalar mı? Beni okulda kontrole gelir mi? Annem benim yanımda durur mu? Okuldan almayla tehdit ederler mi? O kadar üzgünüm ki gençliğim adına. Resmen kalp krizi geçirerek yaşadım her akşam. Babam gelmeden uyumak için o kadar dua ederdim ki yatakta. Şimdi anksiyeteli her an kötü biriyle karşılaşabilirim korkusu. Sabah okula giderken hazırlanırdım ve bi tık sesine uyanmasın diye o kadar dikkat ederdim ki, çünkü çantama varana kadar her şeyi karıştırır, makyajı sildirir, saçımı bağlatır rezil günlerdi ya. Gençliğimi çaldılar inanılmaz derecede ve hiçbir şey yapamadım. 

5. Sürekli tetikte olmanı gerektirecek şekilde yaşadığını düşün ve günlerce değil aylarca değil yıllarca. Sürekli bir şeyimi bulur bana hayatı zindan eder diye uykuda bile odama dalar mı diye tetiktesin. Ben anksiyete olmayayım da kim olsun ya? Gençliğim adına gerçekten çok üzgünüm. 

6. Bu kadar çabaya rağmen beni asla koruyamamalarına da kırgınım sanırım. Çok yanlış şeylerden korumayı seçtiler oysa oturup olabilecekleri yaşayabileceklerimi ve bu hayatta herkesin tek olduğunu anlatsalardı ben zaten çok doğru bir şekilde yaşardım. Kısıtlamalar tehditler şiddetle daha fazla kötüyü merak ettirdiler. Bana çok yazık ettiler ya. Ölseler üzülürüm de kahrolmam herhalde. Allah yine de uzun ömür versin ne diyeyim. 

7. Kendimi bildim bileli var. Sebebi büyüdüğüm ailede değersiz hissettirilmem. Ve değer kazanabilmek için girdiğim her ortamda (eğitim/iş/hobi) en başarılı olmaya çalışmam. Aşamıyorum ben istemesem de yapılması gereken bir şey varsa boşver diyemiyorum gözüme uyku girmiyor. O aferini almam gerek. Köpek gibi çalışıyorum. Stresten saç kalmadı. Özel hayat 0

8. Çok sevdiğim bir öğretmenim vardı. Bir gece uykusunda öldü. Genç bir kadındı, bilinen bir hastalığı yoktu. Ölümün bir gece ansızın gelebileceği düşüncesi beni çok derin bunalıma soktu. Yaşım küçüktü, biraz baskıcı aile sebebiyle çok gönlümce yaşayamıyordum. İstediğim gibi yaşayamama durumu sebebiyle ciddi ölüm korkusu yaşadım. İki sene de tedavi gördüm. Tedaviler, ilaçlar evet bir ölçüde işe yarıyordu ama yine de içimdeki korkuyu atamıyordum. Çok basit şeylerden bile ürküyordum, boğaz köprüsünden geçmek gibi. Ne zaman ki biraz aileme karşı çıkıp kendime alan açtım ve kendi hayatımla ilgili büyük kararları kendim aldım, o zaman düzelmeye başladım. Hala biraz yapı olarak endişeli bir insanımdır ama öyle direkt ölüm korkusu gibi bir şeyim yok. Bazen düşünüyorum da çok da mühim değil yani bir anda ölcez gitcez. Anımı, günümü güzel yaşamaya bakıyorum. 

9. Control freak bir anne. Ustune iflas sonucu uzun yillar parasizlik cekmek.

10. Annemin hastalanıp ölmesi. Sevdiklerimi kaybetme kaygısı yaşamama sebep oldu. Ya da bana bişey olursa çocuğum ne olur korkusu. Zaten hali hazırda hep en kötüsünü düşünen biriydim şimdi her olumsuz olay sanki benim başıma da gelecekmiş gibi düşünüyorum. Kötü olayları izleyemiyorum. Empati kurmamak elimde değil.