neden herkese mesafe koyuyorum?

insanlarla sosyalleşebiliyorum ama kimseyi özel hayatıma ve yakın arkadaş statüsüne alamıyorum. aramızdaki o mesafeyi bir türlü kaldıramıyorum. bu düşük enerji ve isteksizlik yüzünden birçok yakın arkadaşlığım bitti. ailemle iletişimim bile bu şekilde seyrektir. bazen yalnızlıktan çok bunaldığımda arıyorum ama bu da yetmiyor. oysa ben o samimi her gün görüşen birbirine güvenen insanları çok kıskanıyorum. sanırım bu durum geçmişten gelen duygusal bir savunma mekanizması. neden bu kadar mesafeliyim? o kadar samimiyet kuranları kıskanmama rağmen neden ben kendi duvarlarımı yıkamıyor ve o bağı kuramıyorum? bu psikolojik mesafeyi aşmayı başaranlar nasıl bir yol izlediniz?

cevaplar