okb anksiyete ve depresyon teşhisim var?

1. İleri derece kaygı bozukluğu, obsesif kompulsif bozukluk ve düşük derece depresyon teşhisi konmuştu. Benim belirtilerim seninkinden farklıydı. Bana ilaç dışında tedavisi yok demişti. Çok iyi bir pskiyatrdı. 2 seneye yakın ilaç kullandım ve düzeldi. Tabikii şu an mutluluktan ölüyorum hayat harika diyemem ama bence sağlıklı düşünebiliyorum. Süslüm ilaç kullanıyor musun bilmiyorum ama ilaçlara karşı bu kadar önyargılı olma derim.

2. benim de aynı sıkıntılarım var 1 ilaç alıyorum günde ama bazı günler çok kötü hissedersem başka bir ilaç daha alıyorum. İsim vermem doğru olmaz ilaç için. Terapiye gidiyordum ama şu an bütçem pek müsait değil.

Süslü ben de senin belirtilerini yaşıyorum ek olarak sürekli diken üstündeyim. Mutlu olmayı çok istiyorum ama mutlu bir anda bile kendimi strese sokacak şeyler düşünüp modumu tak diye düşünyorum. Dalgalanmar eskiden 1-2 gündü ama artık gün içinde değişmeye başladı. Mesela işteyken birden güzel bir his geliyor ve arkadaşıma yazıyorum akşam şunu yapalım vs vs sonra eve bi gidiyorum kötü bir şey olmuş gibi battaniyeyi kafama çekip uyuyasım geliyor. Kendimi mutlu edecek bir şey yapsam bile hemen ardından kötü düşünceler zehir ediyor. Mutlu olmak ve normal olmayı istiyorum artık ya. Saçma sapan totemler yaparken buluyorum kendimi. Vallahi zor ya

3. Ben de böyleyim çaresi nedir acaba antidepresan kullanmadan başka bir yolu var mıdır. Bir insan nasıl her zaman kötüyü düşünebilir ki? Ve hep kötü bir şeyler oluyor zaten düşündüğüm için de

4. aynı şekildeyim. 2021'de okb küçük küçük başladı ama farketmedim takıntılı hareketleri devamlı yaptığımı. anksiyete ve panik atak ise 2022 yılının haziran ayında aldığım ani bir ölüm haberinden sonra başladı. 

2022'nin kasım ayında psikiyatriste gittim ama çoktan depresyona girmişim, bana da anlattığım semptomlarım üzerinden ilaç kullanmadan çözemeyiz dedi ve normal bir dozla başlattı. düzenli kullanmadım, yan etkileri nedeniyle bırakmak istedim vs. derken 2023 mayıs ayında terapiye katıldım fakat terapi sürecimi de sabote etmeyi başardım :) yarım bıraktım. bu arada 2023 ağustosta harika bir tatile gitme imkanı buldum. o benim en büyük şansımdı. hayatıma hayat kattı o tatil. imkanınız yoksa üzmek için demiyorum ama imkanınız varsa ufak bütçeli bile olsa hiç bilmediğiniz bir yere gidin tek veya çok güvendiğiniz birisi ile. ben erkek kardeşimle gittim. çok uzaklaşmaya bile gerek olmayabilir az ama öz 1-2 haftalık bir tatil çok moral verdi bana. dönüşünde ilacımı değiştirdim. 9-10 ay kullandım yine bıraktım (2024 haziranda) takıntılarım ciddi anlamda azaldı, kesildiği zamanlar oldu, kafayı toparladım diyebildim. anlık ruh hali değişimlerimin nedenlerini ve tetikleyenlerini güncel olarak listeyebilecek ve analiz edebilecek düzeye geldim. ama bunu sakin kafa ile stressizken yapabiliyorum.  hala anlık olarak müdahale etme konusunda çok başarılı değilim ama tetikleyicilerden uzak durmak beni daha sakin ve aklıselim birisi haline getiriyor en azından bunun farkındayım artık. benim hayatımdaki en büyük tetikleyici ve duygusal anlamda ruh hali iniş çıkışlarıma neden olan şey insanlar. dışarıya karşı çok hassas olmaktan kendime zarar verdiğimi keşfettim. hassas derken çok fedakar bir insanımdır ince düşünceliyimdir vs. değil demek istediğim. kendimi pek öyle görmem aksine daha bencil hareket eden biriyimdir. 

dışarıdaki insanları ve ne düşündüklerini kendimden ve kendi düşüncelerimden önceye koymak beni bu hale getirdi. 

 1- eski erkek arkadaşımla olan çok yorucu ve toksik olan ilişkim 2- akademik anlamdaki yüksek stres+   kendimi yetersiz hissetmeme bağlı olarak özgüvensizlik. en en en büyük tetikleyiciler bunlardı. bütün bunlar olurken çevrende yalnız hissediyorsan daha da katmerleniyor. seni anlayacak yargılamayacak ve götü başı ayrı oynamayacak düzgün sağlam bir insan bir arkadaş bulmak gerekiyor. derdini dinlemeye kendinden razı iyi birine denk gelmek çok büyük şans. dua ederdim allah'a bir dost gönder diye bana. gönderdi de. ondan aldığım destek de beni iyileştirdi kesinlikle. 

daha sonra da benden bağımsız olsa bile aile ilişkileri yine duygusal dalgalanmalarıma çok etki ediyordu. buna da birden fazla insanın psikolojisi devreye girdiği için yapabileceğim pek bir şey olmadığı için sadece idare etmeye çalışıyorum. 

5.  günlerdir pik yapan bir atakla uğaönceden kendimi telkin eder yola devam ederdim, izzet güllü, diğer podcastaşer bende işe yarıyordu ama artık pek götürmüyor. sol göğsümün üstüne bir endişe ve korku yerleşti gitmiyor zihnim sürekli bir şeye takılıyor o kadar ama o kadar yorucu ki. saçmalık biliyorsun ama devam edemiyorsun. çok yoruldum ben de gerçekten ve seni çok iyi anlıyorum. mesela sabahtan beri yatağım dağınık toplamadım neden? topladıktan sonra örtüyü 100 kere saymalıyım ama saçmalık biliyorum, bu da beni gördüğü için ekstra erteleyip duruyorum.

6. benim durumum da anonim 1 gibi, ileri derecede anksiyete, orta derecede depresyon tanısı koyulmuştu 1 yıl önce, 1 yıldır ilaçlarımı düzenli bir şekilde kullanıyorum. birkaç ilaç yan etki yaptı ama 3 4 aydır aynı ilaçlarla sorunsuz devam ediyorum.

bende de ilk olarak panik atak ve çevreme yabancılaşma olarak ortaya çıktı, 1 yıl bu devam etti ve benim aklıma tedavi olmak gelmedi :d kendiliğinden geçeceğini düşündüm. sonrasında bir sabah aşırı mide bulantısı, çok yüksek göğüs ağrısı ile beraber uykusuzluk baş gösterdi, 16 gün uyuyamadım. ölüyorum sandım. semptomların başlangıcından 1 hafta sonra ilaca başladım ve devamında az da olsa uyumaya başladım.

ilaca başladıktan sonra 2 hafta içinde (ben daha kısa sürede görmüştüm) etkilerini görüyosunuz zaten ama benim için kaygılarımın çok azaldığını söyleyebileceğim zaman 10. ay oldu diyebilirim. hala daha gereksiz yere kaygılandığım (balkondan atlamak, birisine zarar vermek vs.) oluyor ama çok hafif ve sıklığı düşük.

açıkçası size verebileceğim tavsiye ilk olarak psikiyatriye gitmeniz, daha iyi bir akıl sağlığına sahip olmak için ilk adımı atmanız. sonrasında maddi durumunuz el veriyorsa terapi, sonrasında da biraz içinize dönmeniz. namaz olur, meditasyon olur size hangisi uyuyorsa. ben günde en azından 1 vakit (genellikle yatsı) namaza kılmaya çalışıyordum, hala da çalışıyorum. içsel olarak bana çok iyi geliyor, içimi çok ferahlatıyor.

psikolojik rahatsızlığı yaşamayan anlayamaz gerçekten, ama bunları yaşayan o kadar çok insan var ki, yalnız değiliz yani. umarım hepimiz bir an önce sağlığımıza kavuşuruz kızlar <3

7. Resmi Bir teşhisim yok ama hayat çok zorluyor gerçekten. Sürekli inip çıkan duygular, kontrol manyaklığı, uykusuzluk, anksiyete vs bende normal sanıyormuşum onu anladım okuyunca. Şuan uyanıp uykuya dalmak için 1 saat uğraşacak olmamı normal sanmam gibi. Hepimizin kalbine ferahlık diliyorum. İyi insanlar ile karşılaşalım hep 🤍