ozguven eksikliginizin sebebi nedir?

1. Annem. Onu çok seviyorum çok seviyorummm ama annem. Çocukken şu arkadaşım bunu yaptı dediğimde sen de bişey yapmışsındır hadi git derdi. Misafirlikte yerimizden kaldırtmazdı. Bir arkadaşım annesine öğretmen şöyle yaptı dese annesi öğretmeni bile suçlama pahasına kızını savunurdu benim annem haklıdır öğretmen bir şey yapmışsındır derdi. Bana hep baba tarafına çektiğimi onlar gibi kavgacı, öfkeli biri olduğumu ta küçüklükten aşıladı. Sürekli iyiliğim için güya ekmek yememi engellemeye çalıştı toplu bir çocuktım ama obez değildim. Yaptığım ev işlerine yemeklere bahaneler buldu hep daha 13-14 yaşlarındaydım. İlkokulda beni hep yakın arkadaşlarımla kıyasladı ben 85 aldım derdim o x kaç aldı derdi. Bir resim yapardım keşke şurasına şunu çizseydin derdi. Bunları benim iyiliğim ben daha azimli olayım diye yaptığını söyledi. En son benim eşim ve arkadaşımın eşini karşılaştırdı mesela onunki daha iyi kalpli birisi dedi. 30 yaşındayım annem iyiliğim adı altında beni böyle özgüvensiz kıskanç bir insan yaptı. Ama onu yine de çok seviyorum.

2. Anne olmayı planlıyorum bir gün anne olursam da çocuğuma özgüvenli olmak ve şımarık olmak arasındaki o ince çizgiyi bilerek pısırık ve içe kapanık olmadan yetiştiricem. Onu benim gibi biri yapmayacağım elimden geldikçe. 

3. annem. hep daha iyisini bekledi ve sürekli eleştirdi.

4. İşte hala yetersiz hissediyorum -3. Senem- bir de cildim kötü durumda onun dışında özgüvensizliğimi tetikleyen bir şey yok takribi 4 senedir terapi alıyorum tabii fkgkgl

5. uzağa gitmeye gerek yok benim de annem. terapi alıyorum çok fayda da gördüm. iyi yaptığım bir şey varsa hiç takdir edilmezdi zaten görevim gibiydi ama bir hatam olduğu an bu çok büyütülürdü. hep bir şeyler eksikmiş de ben de tamamlamak için çabalamalıymışım gibiydi. hep eleştiri odaklıydı. yetersizlik hissi, hata yapmaktan korkma, hiçbir zaman sesli bir şekilde onaylanmama derken içime kapandım. sonra da sen böyle değildin, bak elalem nasıl özgüvenli sen niye böyle sessizsin kime çektin diye eleştirmeye başladı :d komik ama değil.

6. annem sürekli eleştiriyor dir dir ediyor, eleştiri kaldıramıyor onunla asla tartisamam bu da içimde birikmesine neden oluyor tabi. evden kaçmak istiyorum kaçamıyorum aptallığımin bedelini ödüyorum. iş hayatında da ozguvensizim aşk hayatı arkadaşlık vs her şeye yansıyor, içinde çok şey birikti kurtulamıyorum. cildim de bok gibi stresten o da bir etken tabi çok güzel olsaydım bu ozguvrnime de yansirdi

7. Fakirlik. Kendim gibilerle aynı ortamdayken o kadar belli olmazdı ama kendimden iyi durumda olanların arasına girince kendimi çok kötü hissederdim. Benden iyi durumda olanlar da dümdüz memur çocukları ya da babası esnaf falan olanlar. 

Bir de biz doğuluyuz, annem babam okula bile gidememiş, hatta Türkçesi bile kötü. Okuyup iş güç sahibi olunca çevremdeki çoğu kişinin ailesi lise mezunu vs olunca hep içimde o eziklik kaldı benim. Lisede sınıf arkadaşlarım annemi görünce acayip bir şey gibi bakmışlardı. Hepsinin anneler memur vs olunca geleneksel olarak başına beyaz örtü örten ve Türkçesi çat pat olan annem onlara tuhaf gelmişti herhalde.

33 yaşıma geldim, evliyim işim gücüm var ama hala o ürkek kız çocuğunun ezikliği var içimde, en ufak bir olayda tetikleniyor o hisler 

8. İzmir'in köklü bir lisesinde ( Anadolu) okudum. Herkesin marka spor ayakkabı giydiği cep telefonu olduğu, evlerinde internet olduğu zamanlarda ne telefonum vardı, ne bilgisayar. Ayakkabılarım, kıyafetlerim pazardan alınırdı. İzmir'in bir lisesi bugün nasılsa o zaman da öyleydi.

Geçen birkaçının instagramına baktım, biri ABD'de yaşıyor, biri İzmir'in en lüks muhitlerinden birinde oturuyor, biri hakim olmuştu, diğerleri de gayet iyi hayatlar yaşıyor. Doğduğun ev kaderindir gibi ben sadece ailemden daha iyi oldum. 

9. Babam. İmkanı olduğu halde her şeyi esirgedi benden. Uzun uzun anlatsam bile kimse inanmaz yaptıklarına. Bir keresinde başıma gelen bir olayı anlatırken(küçücüktüm) bana "ben x senelik esnafım insan sarrafıyım yalancısın bana hikaye anlatma" demişti, o kadar rezillik yaşadım ama bu lafın yeri ayrıdır, çöp falan da derdi bana zaten. Üstteki süslünün yaşadıklarını ben de yaşadım ama bizim imkanlarımız vardı. Bir keresinde kış günü giyecek hiçbir şeyim yoktu, gerçekten yoktu ince eski püskü kıyafetler vardı ama üşüyordum yani. Azıcık harçlığım vardı onunla çok ucuz bi kazak almıştım, görünce "bizi sömürüyor şuna bak" demişti, ruh hastası ya.

10. Benim de annem