1.
Merhaba herkese. Yeni doğum yaptım sayılır 1.5 ay oldu. Kardeşim yanımdaydı destek ve bakım için o da gitti geçenlerde. Eşim dün işten geldi ailemle telefonda görüntülü konuşuyor. Bende uzaktan çalışıyorum doğum iznindeyim ama destek veriyorum. Gün içinde hiç durmadı hep ağladı zorla uyuttum ki artık iş yapayım diye. Eşim geldi ekmek poşetinin ağzını kapatıyor dedim kalsın uyanmasın. Hem işim var hem uykusuzum bütün gün tektim falan kafayı yedim.
Sonra görüntülü konuşma başladı yüksek ses çıkıyor falan filan çocuk uyandı. Aşırı sinirlendim ve söylendim. Telefonu kapattı söyleseydin o zaman bilmem ne bi sürü şey dedi ve tekrar çocuk ağlamaya başlayınca hem ağlamaya hem emzirmeye başladım. O kadar kötü ağlamalı sancılı geçti ki dün bebekle öyle böyle ağlamadı gündüz.
Bunun üzerine biz tartışmaya başladık. İşte olay bundan sonra başlıyor. Alt tarafı bi çocuk bakacaksın , sanki uçak uçuruyorsun. Ben işin stresini sana yansıtmıyorum ben işte neler yaşıyorum sen biliyor musun eve huzur bulmaya geliyoruz evde de huzur yok vs diyip yan odaya gidip yattı. Ağlayan çocukla bi başıma kalınca yine çıldırdım bir sürü şey saydım. Belliydi bakamayacağın dedi. Sen bakamayadığın için o çocuk tüm gün ağlıyor dedi ve huzur bulmadığı evi de beni de sevmediğini söyledi. Şimdi ben ne yapayım ?
2.
henüz bir şey yazmamışsınız da başlık klasik bir hikaye anlatıyor.
yani kusura bakmayın da ben bu görmezden gelmelere ve bu bencilliğe kızıyorum.
şu zamana kadar sevilmediğinizi anlamadıysanız anlamak istememişsiniz demektir. bir de üstüne bebek yapmışsınız. bu bencillik kusura bakmayın. acilen aile terapisti bulup evliliğiniz kurtulabilir mi denemelisiniz. olmuyorsa da çocuğu mutsuz bir ailede büyütüp büyütmemek sizin ekonomik özgürlüğünüze ve yaşadığınız kültüre göre vermeniz gereken bir karar.
3.
ve evet o esnada mesajınızı yazdınız ve evet yine klasik hikaye. profesyonel yardımla bir şeyleri kurtarabilir misiniz bakın. şu yorgun ve yoğun halinizle kendiniz tek başınıza bir şeyleri kurtaramazsınız. eliniz de sizi dinlemez. profesyonel yardım almayı deneyin lütfen.
4.
Of çok üzüldüm ben ya. Kuzum canım çok benzer şeyler yaşadım sonunda konuşabildik ve eşim çok destek olmaya başladı. Sakinken oturup konuşmak bizim çözüldüğümüz nokta oldu. Şu an oğlumuz 3 yaşında. Sen de biraz sakinleşmeye çalışsan biliyorum zor ama destekle daha iyi hissedeceksin eminim. Tek başına bebek bakmaya çalışma lütfen mümkünse
5.
Bakmasında sıkıntı yok işten geldikten sonra zaten bakıyor eve de bebeğe de destek oluyor. Ben uyandığı için sinirlendim çünkü her ne kadar baksa da emzirmem gerekiyor ilgilenmem gerekiyor ve kendi işimi yapamıyorum. Evet maaşımı alıyorum o yüzden uzaktan iş yapıyorum.
Yani mesele bakım değil anlayışsız davranması. Yan odada konuşabilir sessiz konuşabilir ne bileyim yapar bi şey. Bütün gün durmadı sürekli ağladı peşine de tam uyutmuşken böyle bi şey olunca sinirlendim
6.
Ailem uzakta iş yerinin işlerini toparlayınca gitmek istiyordum zaten bi süre gidip kalayım diye düşündüm. Hem bebeği vs görürler ailem akrabam kimse yok burda. 15 gün kalırım diyordum ama uzatacağım sanırım 2 ay kalayım diye düşündüm. Biraz kafamı toplamak için. Ama sonra ne yapacağım hiç bilmiyorum ailem gelme demez dönsem. Ama yeni doğmuş bebekle de geri dönmek istemiyorum. Sıfırdan burada bi hayat kurma fikri ne kadar mantıklı sizce ? Ev benim değil bu arada benden önce alınmış
7.
Canım benim canım lohusam seni o kadar iyi anlıyorum ki ne yaşadığını ne hissettiğini bebeğine yetmeye çalışırken içinde ne fırtınalar koptuğunu. İşte böyle zamanlarda eşin bu davranışları içindeki sevgiyi bir bir götürüyor ama geçecek merak etme bebeğin çok güzel büyüyecek bu duygusal süreç gececek şu an o kadar yeni ki. Şu an bir karar alma kalk annenlerin yanına git ne kadar kalabiliyorsan kal kafanı topla bebeğine ve kendine odaklan. O da evinde yalnız başına huzuru bulsun bakalım.
8.
ikinizin de siniri gerilmiş birbirinize bok gibi şeyler söylemişsiniz. sırf bu olaydan çok büyük sonuçlar çıkarıp karalar bağlama. haftada birkaç kere sana yarım gün destek olabilecek birilerini bulsan iyi olur, bakıcı olur, akraba arkadaş vb olur. sana da nefes boşluğu olsun süslü. belli çok gerilmişsin kocan da seninle birlikte gerilmiş bazen böyle bulaşıcı hastalık gibi yayılıyor stres hele bir de arada bebek ağlaması sesi varsa. sakin ol, olay biraz soğusun sonra sakin kafayla konuşun.
a1 gibi tiplere de çok gülüyorum aferin amınakoyim her şeyin en doğrusunu ne de güzel biliyosunuz
9.
Bence önce sakin ol. Bence sen de , eşin de bebek bakmaya hazır değilmişsiniz. Esiniz akşam gelince destek oluyormuş zaten, kendiniz yazmışsınız/ benim de 8 aylık bir oğlum var ancak benim genel gözlemim kadınların anne olmaya hazır olmadan anne olması. Bebek bu ağlayacak da bagırscak da tabi ki onunla ilgilenmen lazım. Sürekli hayatı kendine neden zindan ediyorsun? Negatifliginle insanları da etkiliyorsun? Bence sen de biraz pozitif olmaya çalış, o senin bebeğin ve su an olanlar çok normal ağlaması, sürekli ilgilenmek zorunda olman vs vs herkes bu yoldan geçiyor. İnsanlara, etrafımıza hayatı zehir etmeyelim inan sonrası güzel oluyor geriye baktığında.
10.
süslüm normalde ben yolla gitsin tarzında bir insanım. İlk defa biraz sabırlı davran diyeceğim. Bebek 1 bucuk aylık ama kardesınız yeni gitmiş. Aslında başbaşa siz ve bebek yenice kalmışşsınız. Sizin hormonlar tavan, eşiniz muhtemelen sizden farksız. Erkeklere noluyo ayol diyoruz ama onlarda da hormonal değişimler olduğu konusu bilimsel bir gerçeklik. Malesef.
Eve gelince odasına kapanıyor deseniz yıne yol ver derdım ama anladığım kadarıyla akşam geldiğinde bebekle ve evle ilgileniyor ama siz haliyle tüm gün sabrınızın sonuna geldiğiniz için, eşinize toleransınız sıfır. Haksızsınız demiyorum bakın, ama ortada bir bebek varken biraz daha emek vermek ilişkiye, sonrasında iç rahatlığı doğurur bence. Eşinizin cümleleri ağır, ilk uyarınız ona bu konuda olmalı. Bana sanki siz de saydırıyorsunuz gibi geldi, siz de kelimelerinizde özenli olun lütfen. söz izi çok yara açar, unutulmaz sonradan.
Ailenizin yanına gitmeniz evliliğiniz için doğru bir karar değil. Eşiniz belli ki bebekli hayata uyum göstermekte zorlanıyor, 2 ay bebekten ayrı kalması baba bebek ilişkisi bakımından pek uygun değil. Zorlansa da tartışsanız da o sorumluluğu almaya devam etmeli ki, alışsın. ya da alışmayacaksa da ilerde sen çocuğu aldın götürdün savunması olmasın. Ben de doğuracağım az kaldı, yaşayacağımız çatışmaları şimdiden öngörebiliyorum. Çünkü karı koca olarak çok iyi olsak da (Ki onda da iyi olmayı zamanla öğrendik), anne baba olarak yeni ve bilmediğimiz bir arenaya çıkıyoruz. Kafalar kopacak illa ki haahshah. Annemlere gittiğimde benim de hayatım inanılmaz kolaylaşıyor, prenses gibiyim baba evinde. ama sonu yok, evimde kalmalı, tartışmalı didişmeli ama sonunda alışmalıyız. Eşime de bu şekilde ifade ettiğim için durumu, o da bunun bir süreç olduğuna inanıyor.
Eğer işinize ara verip sonrasında dönme ihtimaliniz varsa bence ara verin. Annelik hakikaten tam zamanlı bir iş, iş güçle yürürse o iş zorlaşıyor. Anne yetişmeye çalışmaktan tadını çıkaramıyor anneliğin.
