yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    6 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    sevmediği bir insanı, sırf karşı taraf da kendini sevmiyor diye takıntı haline getirmenin psikolojik bir açıklaması var mı?

    egoistlik vs gibi tek kelimelik sözler değil de neyin eksikliği insanı böyle bir takıntıya götürür onu merak ediyorum.

    tarih
    oy (güzelinden)

    1. Bu durumu sen mi yaşıyorsun? Biraz açar mısın?

    6 temmuz 00:17

    2. başlığı tam anlayamadım. sevmediğim birini takıntı haline getirmek derken?

    6 temmuz 00:22

    3. Ben yaşıyorum.Flörtleşme aşamasında karşı taraf beni istemezse o kişiyi takıntı haline getiriyorum ve o kişi beni isteyene kadar uğraşıyorum.ne zaman o kişi bana ilgi duymaya başlıyor o an sanki savaşı kazanmışım gibi tüm çabam bitiyor gram ilgim kalmıyor.bu boş beleş huyum hiç hoşuma gitmiyor.ne eksik sizce yani bende ne eksik, çocukluğumda neyden mahrum kaldım da böyle bir huyum var sizce

    6 temmuz 00:28


    4. kaçıngan bağlanma gibi kavramlara bakın. ayrıca sevgiye erişim konusunda bir sıkıntınız oldu mu mesela? ilgi için kendinizi yırttığınız, ilgi almayı bir başarı olarak gördüğünüz bir çocukluk? haliyle elde ettiğinizde ne yapacağınızı bilemiyor olabilirsiniz, sonuçta amacınız onu "elde etmekti". 

    6 temmuz 00:35

    5. oldu ya. çocukken sevilirdim ama sevgiyi belli ederek ilgiyle büyütülmezdim. takdir edildiğimde çok mutlu oluyordum örneğin. biri yaptığım basit bir tatlıyı övdü diye şu an tatlı ustası gibi tatlılar yapabiliyorum. o denli takdir edilme, ilgi yoktu. diğer anne babaların çocuklarına gösterdiği ilgiyi sevgiyi ayırdıkları zamanı kıskanırdım. 

    6 temmuz 00:43

    6. Tam olarak ayni degil ama benzer yerlerden geldigi icin yazmak istedim, ben de genel olarak sevme/baglanma yetisi olmayan kisileri takinti haline getirdim donem donem.  O ara belki duzgun insanlari da arada harcadim. Bunlar degersizlik hissinden oluyor. Icime islemis bir degersizlik hissim var ve bu cocuklukta sevginin kosullu verilmesinden, annemln sevgisini gosteren bir insan zaten olmayip mesela agladigim an beni kendinden uzaklastirmasi, sefkat gostermemesi, ancak onun standartlarinda uslu bir cocuk olursam sevilmeye layik olacagim gibi cocuklukta icime islemis inanclardan kaynakli. 

    Simdi de herhangi biri benden kacindiginda bu his oyle tanidik geliyor ki illa onun sevgisini ve takdirini kazanmak zorunda hissediyorum. Olmadikca o insani asiri gozumde buyutup takinti haline getiriyorum. Aslinda baksak belki bok gibi biri ama bana o an mutlaka elde edilmesi gereken dunyanin en super insani gibi geliyor.  Halbuki konunun o insanla alakasi yok. Hala icimdeki cocuk annesinden alamadigi kosulsuz sevgiyi takdiri ariyor. Bunu yetiskin halinizle kendi kendinize vermeniz mumkun. Cok zor ama o degersizlik hissini kendinize deger vere vere asabilirsiniz. En azindan terapiden cikardigim sonuc bu. Ugrasiyorum yapmaya.

    6 temmuz 07:34

    içerik sonu