sosyal fobi için ilaç tedavisi?

1. ilaç kullanmayı düşünmeye başladıysan bir zahmet hastaneden randevu alıp bir psikiyatr ile görüşür müsün? gerçekten burada yalan mı doğru mu söylüyor belli olmayan ne idüğü belirsiz insanlardan kırmızı reçeteli ilaç tavsiyesi mi alacaksın? tut ki sana x ilacını önerdiler, nasıl temin etmeyi düşünüyorsun? bir psikiyatriste gidip "x ilacını yazın, duydum ki sosyal fobiye iyi geliyormuş" diyemezsin çünkü. 

2. a1 ilaç önerisi mi istedim ya ne kıt kafalı insanlar var şu dünyada. süreçten bahsedilmesini istedim. çok bilmiş aklınızı kendinize saklayın. bendeki salaklık da toplumun yüzde 90ı böyleyken onlardan utanmam gerçekten :d 

3. A1 ss ilaç ismi mi istemiş? İlaç kulanan kişilerin tecrübelerini sormuş.

İşin uzmanı olmamakla birlikte psiklojik ilaçların insanlara sakinlik verdiğinden yola çıkarak stres ve kaygı bozukluğu konularında sosyal ortamda ilacın sizin sakin kalmanızı sağlamada faydası olabileceği ihtimali aklıma geldi. Bunun dışında tutumlarınıza bir katkısı olacağını sanmıyorum. Sosyal fobisi olan ve bunu zamanla en aza indiren biri olarak bu işin kendi sınırlarını zorlamak ve pes etmemek olduğunu söyleyebilirim. Deneyimledikçe korkularınız geçiyor, stres yükünüz hafifliyor. Dış dünyaya dahil olmaya çalıştıkça alanınız genişliyor, bir bakıyorsunuz ucundan kıyısından o dünyanın parçası oluvermişsiniz. Size zor gelen şeyler normalleşiyor. Benim deneyimlerim bu şekilde.

4. süslü ben devlet hastanesinde psikiyatristle görüşerek başladım ilaç verdi uzun süre.(psikolog için bütçemiz yoktu çünkü.) artık okulu bıraktığımda çünkü devamsızlıktan hazırlıkta kalacak kadar kötüyüm, sağ olsun yan odadaki psikoloğa yönlendirebildi. sonra aynı ilaçlarla devam ettim, psikologla iki haftada bir görüştüm, her hafta küçük görevler verdi zorluk derecesine göre sınıflandırıp. yapamadığım şeyleri yazdık, yapmaya çalıştım, yapamadığım zamanlar üzerinde konuştuk.defterimde hala durur, danışana selam vermek, otobüste boş koltuğa birinin yanına oturmak, dolmuşta müsait bir yerde demek, kasiyere teşekkür etmek, devlet dairesindeki işler vs. çok basit şeyler artık benkm için. online derslere bile giremeyecek, okulda sinifina kapisina kadar gidip sonra iki saatlik yolu tekrar gidip yurtta ağlıyordum,oda arkadaşlarımla kalamıyordum, kykda etüt odasında sabahlıyordum o kadar kötüydüm. ve işin kötü tarafı annem öylesine bencildi ki bu hallerimi göremiyordu bilmiyordu bile. ellerim bacaklarım titriyordu sürekli . sonra düzeldim yeni bir okula başladım işe başladım yine introvertüm ama sosyal fobim yok gibi diyebilirim. ama o psikolog olmasaydı yapamazdım çünkü birçok kitap okumuştum olmamıştı ve artık alışmıştım yani müsait bir yerde demek yerine iki durak önce ya da sonra inecek kadar kabullenmistim durumu. umarım devlet hastanesinde randevu bulursunuz ve iyi bir psikologla karşılaşırsınız. gerçekten çok zor iyi bir doktor bulmak , babam öldüğünde intihar edeceğime emindim, uzun süre aynı psikatriste gittim ve gerçekten ölmek istediğimi söyledim sadece ağlayarak. bana 6 ay sonrası için psikoloğa randevu verdi oysa düşündüm ben nasıl öleceğimi bile kararlaştırmıstım ona tam anlatmasam da ciddiydim yani . sonra bir aydınlanma yaşadım, babam öldü bir ben ağladım ben ölsem ağlayanım hatırlayanım bile olmayacak,ben ölmüşüm beni psikolog arayacak 6 ay sonra. aramadılar gerçi de, öyle işte ne ilaç ne tek başına kitaplar yeterli olmuyor