yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    8 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    turk anneler neden inanilmaz dramatik?

    benim annem ben kucukken bile hep endiseli bir insandi ve surekli oluyorum fenalastim cok hastayim falan der. yani basi agrisa yataktan cikmaz, bir gun alisverise gitsek yorulsak fenalastim diye erkenden uyur. en ufak bir seyi abartmaya bayilir. erkek arkadasimin annesi kanser gercekten buyuk bir sey yani bu kadin yakinda kemoterapiye baslayacak ne zaman konussak iyiyim bir sikintim yok, ben gucluyum her seyin ustesinden gelirim diyor. bu mentalite farkini anlamiyorum bunun sebebi cografya mi benim annem mi hastaligi ilgi almak gibi goruyor? bugun patladimn artik disim agriyor ben ne kadarsizim falan demeye baslayinca bozuldu nasil kotuyum bilmiyorsun sen diye ama dayanamiyorum artik gercekten

    tarih
    oy (güzelinden)

    1. muhtemelen sadece hastalandığında ve buna söylendiğinde hali soruluyor ve ilgi görüyor. o da sürdürüyor haliyle. çocuk gibi düşünün onu. eğer beklediği ilgiyi vermezseniz bir süre sonra bırakır. duymazlıktan geleceksiniz. yok sayacaksınız. benim eşim böyleydi eskiden. ben bu şekilde komple bitirdim bu ağlanmalarını. o da ailesinden öyle gördüğü için yapıyordu mesela. benim ailemde kan kussak kızılcık şerbeti içtik deriz. ölmüyorsak ağlanmayız. tüm ailede böyle. o yüzden ben hiç tahammül edemiyorum bu ağlanmalara.

    17 mart 18:22

    2. suslu yok sayiyoruz daha da agresiflesiyor kimse bana nasil oldugumu sormadi diye mesela dinlenmeye uyumaya gidiyor 2 saattir odadayim kimse oldum mu kaldim mi diye bakmiyor diyo ki baktik uyuyor yani

    17 mart 18:24

    3. Benim annemin geçmeyen okbsi dirençli depresyonu var istediği şey onun istediği gibi olmadı mı bıktınız benden öleyim de kurtulun allahım al canımı deyip ağlıyor. Her gün acaba bugün neden olay çıkaracak yine ne olmayan şeyleri olmuş gibi kafaya takıp dünyamı karartacak diye düşünmekten çok yoruldum. Tamam artık Çocuk yaparız dediğim dönemde anneme annelik yapıyorum bumerang gibi her an kendi sıkıntısının içine çekiyor beni.

    17 mart 20:31


    4. evet suslu bir sey istedigi gibi olmaisn ortaligi ayaga kaldiriyor ama ben her sey benim istedigim gibi olsun istiyorum diye de kendini savunmaya calisiyor bize soyledikleri seyleri biz ona soylesek 3 ay konusmaz bizimle

    17 mart 20:43

    5. benim annem bunun aynısı. hatta öyle ilgi delisi ki bir yerime bir şey olsa neyin var demek yerine benim de oram hasta diyip rol çalar. kendim kalp hastasıyım ilaç kullanıyorum mesela çarpıntım olunca, benim de çarpıyor diyor mesela o an hiç öleceğimi kalacağımı umursamaz ben de ben de sadece. küçükken hatırlıyorum bademcik ameliyatı oldu annem sanki ölüm döşeğindeymiş gibi hallere girdi, hatta beni çağırdı yanına diyor ki mutfaktaki yemeklerin altını kapat, dedim mutfakta yemek yok ki bana ben az önce kalktım gezdim diyor. halbuki yanımda yatıyordu sözde ölüyor ve ruhu evde geziyomuş bunu bana yaptığında gerçek sandım ve travma geçirdim 10 yaşındaydım. bi kaç yıl önce çenemde kemik kaynaması oldu ameliyat olucam refakatçi lazım söyledim bana benim de çenem ağrıyor diye cevap verdi gelmedi neden o da hastaymış. böyle bi ruh hastası. cahil bi aileden geldi diye bebekliğimi çocukluğumu böyle böyle sömürdü beni istismar etti duygusal olarak. 28 yaşındayım artık gram acımıyorum ona. annelik kutsal değil herkes de anneliği beceremiyor. ben saldım hiçbir sıkıntısında neyin var demem sormam. annesiz yaşamayı öğrenmek gerekiyor, biz ebeveynlerimizin travmalarını ilgi şımarıklığını düzeltecek doktorlar değiliz. hasta olan gidip tedavisini olsun

    17 mart 20:56

    6. Turkiyede herkes çok dramatik ve arabesk

    18 mart 12:10

    7. a5'e katılıyorum. kültürel olarak algımız arabesk şekillenmiş acı çekmenin insanı ileriye götürdüğünü düşünen bir kültürümüz var. herkes birbirine hayatı dar ediyor bu yüzden. dizilerimiz bile kaos şiddet vs dolu. "en çok acıyı ben çektim ben daha fazla hak ediyorum" kafasıyla hareket edip olmayanı kendine hak görüyor insanlar annelerimiz bunun küçük bir örneği. bireyselleşmeyi işte bu noktada yanlış bulmuyorum bu şemadan psikolojik sağlık için (anne problemleri de dahil) bilinçlenip sınır koyarak uzaklaşmak ve şemayı kırmak gerekiyor

    18 mart 14:18


    8. benim annem sağlıkçı az çok bilinçli bir de rahat biri olduğu için bunun tam tersi, babaannemin lakabı hastalık hastasıdır mesela anneme haler hafta suyum var ben şu bölüme götür cartcurt der durur annem bir cacigin yok senin diyip sallamayarak çözdü. sorunun cevabı doğu batı kültürü farkı direkt bunun sebebi coğrafya yani. en basit cenazelerden de anlarsınız Avrupa'da daha basit konuşma anma gibi tören yapilirken Türkiyede daha yas feryat kültürü vardır, hatta Türkiye'nin de doğusuna gittikçe cenaze-ölüm işi dramatiklesir. 100 yıllık klişe örnek soğuk iklimlerde bizim gibi aman bebek usutmesin diye 100 kat giydirme kültürü yoktur böyle şeylere takıntılı değillerdir bunlar hep kültürel. yani çoğu şey batıdan doğuya gittikçe daha "abartililasir"

    başka faktörler de var tabi yaşlandıkça sadece hastalık durumlarında ilgi görmeleri gibi yazılanlar da doğru o yüzden bu kültürde yaşayan insanlarimiz yaşlanınca iyice sapitip hastalık hastası oluyor.

    18 mart 15:36

    içerik sonu