uzun zamandır ilişkisi olmayan süslüler bu duruma üzülüyor musunuz?

1. 27 yaşındayım. hiç ilişkim olmadı. artık üzülmeye başladım süslü. işin kötüsü kendimi bir ilişkinin içinde de hayal edemiyorum artık. bir sevgili eş olduğumu düşünemiyorum.. 

2. Umrumda degil. Cevremde de cok fazla basarili iliski goremiyorum zaten, ben mi gec kaldim acaba diye dusunurken patir patir bosanmay basladi herkes su aralar. Kismetse olur ama ustunde dusunmuyorum asla. Olursa olur olmazsa olmaz cok da muhim bir sey degil

3. Arka arkaya uzun ilişkiler yaşandım, sonuncusunun üzerinden neredeyse 4 yıl geçti, tık yok. Önce üzülmüyordum ama şu son birkaç ay anne babamın da umrunda olmadığımı çok acı şekilde anladım, bir iki yakın arkadaşım var - ayrı ülkelerdeyiz diye onlarla da çok sık görüşemiyoruz. Eş dost tanıdık, iş güç günler bir şekilde geçiyor ama hayatta iliklerime kemiklerime kadar yalnız olduğumu hissettiğim bir dönemdeyim.

4. üzülmüyorum çünkü olmaması benim tercihim. sadece ilişkim olsun diye herkese tamam olsaydım ne kendime saygım olurdu ne bir şey. vasat bir adamla vaktimi harcamaktansa ölürüm daha iyi.

5. üzmez olur mu ben kalbimin yandığını hissediyorum, yani gerçekten kalbim yanıyor. aciyor ya, bende sevmek ve sevilmek istiyorum. hayat boyu böyle olmuş ki bu, sanata müziğe sinemaya yansimamis mi bu istekten doğanlar? tarihte yer tutmamis mi? padisahlardan, krallara oradan mitolojilere efsanelere kadar bir sekilde görmüyor muyuz sanki? ya duygusal ihtiyaçlarımız arasında yok mu sevmek sevilmek.. o yuzden canımın acidigini itiraf etmek çok normal geliyor lütfen yargılayıcı insanlar uzak durabilir misiniz sizin hayatınız sadece erkek mi vs seklinde yorum okumak da istemiyorum akışta olan ilerleyen bir hayatımız oluyor zaten.. neyse, işte sevmek ve sevilmek diyorduk ama bazen iste olmuyor, sadece hayat da suçlu degil yani çok değişken var. ben de son kez buraya yazıp, belki bir itiraf gibi? bu konuyu kendi içimde kapatmak istedim, nasıl kapatacağımı da bilmiyorum çünkü bazı olmayislarin acısı çok kötü hissettiriyor.

6. ben 26 yasindayim, hiç ilişkim olmadı, belki bazı flortler ilişkiye dönerdi ama o da olmadı. aşık olmak ne hiç bilmiyordum, çekim duyduğum birinin elini tutunca ne hissederim bilmiyorum, bırakın sarılmayı, el tutmayi, çiçek buketleri almayi.. bir cadde vardi yaşadığım şehirde mesela benim için özel kisiyle o caddede yavaş yavaş yürüyüp sıradan bir günde yaşamak nasıl hissettirirdi çok merak ediyorum, kaygıdan uzak o ana ait, yaşama ait hisseder miydim? sevmenin sevilmenin huzurlu bir yani varsa hissetmek nasıl olurdu? her gün yolu oradan gecen bir suru çift var o caddede ve bu kadar basit bir eylemin bana uzak oluşu çok üzüyor beni, belki de en çok üzen şeylerden biri. aslında çok basit çok olası ama bir o kadar uzak, ziplasan değecek gibisin ama ulasamiyorsun.

7. ben zaten özgüveni düşük bir genç kizdim, ailemin de ustumdeki baskısının sonucu burayı da etkiledi onlar belki kendilerince beni korumak istediler ama keşke korumak için bu yolu secmeselerdi keşke biraz daha alan tanisalardi sadece özgüven de değil aslinda ben bu yaşıma kadar özsaygı ozsevgi konularında da çok gerideymisim onu fark ettim ve yakin ilişkiler konusunda ebeveynlerimden bir şekilde bu baskıyı hissetmek beni iyice içe kapatti. yani tek ailemi suclayamam ama üstüne tuz biber olmuştur gibime geliyor. hadi tüm bunları bir yana bırakayım da kızlar iç dunyam böyle karisikken ben çevremdeki insanlardan yorum duymaktan çok yoruldum mesela. bir ilişkin hala mi yok? neden yok? bu tarz sorular.. aciklayamiyorum da yanı yok. nasip de geç ama kalbim acıyor, yalan değil. içinden cikamadigim sarmalı anlatamıyorum, gerçekten sevmek ve sevilmek isterken nasıl korktugumu anlatamıyorum anlamsız sorularla baş başa kalıyorum. çok yoruldum o anki gelen yutkunma hissinden artık onu hissetmek istemiyorum mesela. bir iki arkadaşımın konuşma esnasında beni yaralayan belki onların da istemeden yaptığı tepkileri beni üzüyor mesela, kimin nasıl gönül yarası var bilemiyormussun, çok düşünüp az konuşmak gerekiyormuş bunu anladım, her şeye yorum yapmamak lazımmış mesela.

öyle işte. bu zamana kadar hep bir şekilde yoluna gireceğine inandım, girmedi, zaten olmadı da ben de olduramadim.

bir dönem cevremdeki çiftlere maşallah der imrenir kendim için de isterdim geçti, bir dönemin oflaya puflaya çok isteyerek eee benim sıram ne zaman gelecek ben ben ben diye sorarak ve daha böyle kıskanma imrenme arasında geçti, şimdiyse böyle ince bir sızı. birbirini gören ciftlergörünce mutlu oluyorum o sevilmemenin sevememenin de bir acısı var onu hissetmedikleri için. ne bir baskasinin ilişkisinde gözüm var ne bir kiskancligim ne de hani ben diyen iç sesim. hissettiğim cidden böyle bir sızı. bilemiyorum ya belki de sevmek ve sevilmek, bulmak ve bulunmak çok güzel hislerdir ama herkes için değildir. artık nasip diyorum, allahin merhametine siginiyorum. olursa güzel olur, olmazsa zaten benim hayatım buydu. böyleydi, bir şekilde iyi olma çabasına devam, eminim yaşam cizgisinde tatmin edecek yapılabilecek başka işler uğraşlar bulur bir şekilde bu yaşami tamamlarım.