vasatlıkla barışamamak, daha derin daha iyi şeyler yapmak istemek ama buna kapasitenin yetmemesi. var mı bununla mücadele edip kazanan?

1. ben de tam tersi istikrarsız ve hırssız biri olduğum için potansiyelimi harcıyorum. farkındalık çok yorucu. bi de başarmanın yarısı falan diyorlar ama bi halta yaramıyor "fark etmek" sadece daha çok üzülüyorsun :d

2. Süslü kendini çok güzel ifade etmişsin. Ben cümle bile kuramaz haldeyim

3. Farkındalık yorucu +1

Ben de böyleyim, dümdüz sıradan bir insan olduğumu kabullenmem zaman aldı hala bazen bu hislerle boğuşuyorum, ben de üzülüyorum ama sonra dünyanın anlamsızlığına kafa yorup kendimi bu düşüncelerden uzaklaştırıyorum, 3 günlük dünya diyorum herkes ölüyor, tadını çıkarıp siktir olup gideceğiz olayı bu.

4. Ben hep vasat olduğumu hissederdim. Ortaokulda sınıfımdakiler çok başarılıydı. Zeka olarak ortalama üzerilerdi çoğu iyi üniversiteleri kazandılar. Mühendis, doktor falan oldular. Hep başarısızdım. Söyleneni hemen anlamazdım. Sosyal değildim. Asosyaldim. Zorbalandım yakın arkadaş ilişkilerim olmadı. Bunun hep farkındaydım. Kötü liseye gittim. Kötü üniversiteye gittim. Orda bile sınıftakilerden daha geriydim zeka olarak. aşırı saf biriydim. Yüzümden anlaşılırdı bir de çok özgüvensizdim. Bunun farkındaydım hep. Ama üniversitede daha çok farkında oldum. Arkadaşlık ilişkisi kuramıyordum. Sonra kendimden de kötü birilerinin olduğunu gördüm. Dışardan beni de böyle görüyorlardır diye düşünüyorum. Bu sefer daha çok üzülüyorum. Önceden beri Farkında olmak bile üzülmemi değiştirmedi. Çok az kişi benden daha düşüktür zeka ve güzellik olarak. İnsanlar kolay anlayıp eli hızlı şekilde işlerini doğru hallediyor. Bana salağa anlatır gibi anlattıklarında bile yanlış yapıyorum.

5. vasatım diyorsun en azından. ben vasatın üstüyüm ve tüm potansiyelimi tembellikle harcıyorum. bu daha kötü.

6. Süslücüm o kadar subjektif şeyler ki, nedir mesela hedefinizde olan ama "vasat" olduğunuz için yapamadığınız şeyler, somut örnekleriniz var mı? Kendi vasatınızken bir başkasının ideali olabilirsiniz mesela. Bir de bu mükemmeliyetçi olup nasılsa mükemmeli yakalamayacağım diye başarısızdan korkmak eminim terapistlerin sık rastladığı bir konudur, terapi aldınız mı?

7. Ss, yazan anonlar resmen beni tarif etmiş. Dümdüz insanım ya figüran gibi hissediyorum kendimi, npc

8. Arkadaşlar çok trajik bir şeyler yaşanmadıysa o potansiyel dediğiniz şey sadece bilinçli olduğunuz için kendinizi biricik hissetmeniz. Üzgünüm...

9. insanlar zeka seviyesi/egitim düzeyi/parasal durumuna gore hayatta bir topluluga dahil oluyorlar ve oranin vasati oluyorlar zaten. su anda teorik fizikle de ugrassan oranin da vasati olacaksin. dunyanin en zeki insani olmadigin surece bu boyle. benim çevrem doktor/mühendis, ben de vasat hissediyorum ama zevk alabilecegim en iyi hayati yasamaya calisiyorum. bu potansiyeldir bilmem nedir soyut ve kapitalizmin urunu olarak pazarlanan kavramlar. sukur aklim kendime yetiyor, varsin x kisisinin tek seferde anladigi seyi ben uc kerede anlayayim ee nolcak yani hepimiz ölmeyecek miyiz, ya da bu dunyada kahir cekmeyecek miyiz sirf zeki oldugumuz icin ? bence bu surekli kiyaslama durumunuz icin youtubedan tulay kok/sema terapi videolarini arastirin.

10. "hiç bir şey de"