yalnızlıktan benim gibi sıkılanlar, yalnız yaşlanma korkusu, toplumdaki kıyaslamalar?

1. bu arada gün geçtikçe herkesin en çok kendi sevgilisine vakit ayırdığını artık arkadaşlarımla eskisi gibi takılamadığımı fark ettim. herkesin başına gelen ilk acı tatlı olayı anlattığı yakın arkadaşları vardır. Arkadaşlarım için artık o kişi değilim, o kişi sevgilileri oldu. Bu durumdan da çok sıkılıyorum, herkesi teker teker kaybediyor gibi hissediyorum.

2. Benim her zaman en büyük korkum yalnız yaşlanmaktı. Büyüklerimden gördüklerimden etkilendim sanırım. 33 yaşındayım. Hala hayatımda biri yok ve istediğim gibi birini bulamadım. Sanırım yanlış şeyler denedim hep. Saldım yaa modunda değilim hala bundan korkuyorum. Ama hayatımda nasıl bi insan olması gerektiğini daha iyi biliyorum. Yani önce nasıl biriyle hayatını geçirmek istediğini kafanda belirle ve ilişkilerini o yönde kur. Evet yaş ilerledikçe gerçekten zorlaşıyor. Eğer hayatının bi döneminde evlenmek isteyen biriysen benim gibi birileriyle tanış. Ama sana uygun olmayan insanlarla asla vakit kaybetme. En büyük pişmanlığım senin yaşındayken gereksiz ilişkilere harcadığım zaman. Belki o ilişkilerin içinde olmasam hayatıma istediğim gibi biri girerdi. Kendi kısmetimi kapatmışım resmen 

3. 27 yaştan selamlar :)) süslü benimle sevgili olmak isteyenler oluyor ama benim biriyle bunu yapabilmem için tamamıyla aklıma ve gönlüme yatması gerekiyor. İleride bulur bulunmaz orasını bilemem ama insanlar evlenip boşanıp tekrar evleniyorlar her yaşta olabilir bu işler. Ne yapalım bizim de karşımıza uygun birileri çıkar bir gün elbet dkkff

4. Yazdığın yorumu da şimdi gördüm. Sen bi de o arkadaşları evlendiklerinde gör :') sapoğlu sap gibi kalıyosun ortada

5. Uzlaşmacı olmamak ayrı, karakter olarak zıt olduğun biriyle olmamak ayrı şeyler. Mesela ben çevremde gayet uyumlu ve uzlaşmacı biri olarak bilinmeme rağmen ilişkilerde başarılı olamıyorum çünkü karşıma çıkan kişiler bu yönümden faydalanıp beni kendi isteklerine göre manipüle etmeye çalışıyorlar. Tabii ki her zaman alttan alan ve uyumlu bir tipseniz kolayca ilişki kurabilirsiniz ama belli bir karakter çizginiz ve standartlarınız olduğunda sizi istedikleri gibi yönetemeyeceklerini anlayıp uzaklaşıyorlar. 

6. anonim4 seni anlıyorum. Ama geçimsiz, uyumsuz biri olduğumu düşünmüyorum ve sırf bir ilişkim olsun diye de kimseyi idare etmek zorunda değilim. Prensiplerine sıkı sıkı bağlı olanların, ilişkiler konusunda kesin yargıları olanların da senin tabirinle, idare etmeyi bilen uyumluların da yalnız kaldıklarını ya da ciddi ilişkilerin içinde olanları gördüm. Bence konunun bununla bir ilgisi yok. Arkadaş çevresi geniş olmayanları, otuzlarında app kullananları herkesi ayrı ayrı yargılamışsın. Bak valla benim şikayet ettiğim şey yalnızlıktan çok toplumdaki bu tutumlar. iş yerinde 39 yaşında bir kadın var, Instagramdan birileriyle tanışıyor, buluşuyor diye herkes arkasından bana bak birini bulamazsan onun gibi olursun diyor. benden 1 yaş büyük iş arkadaşım nişanlanacağı için sen de onun arkadaşlarından birine bak falan diyorlar. senin gibi istemediğim halde tavsiye veriyorlar. bu kafayı değiştirin artık.

7. Süslü şu bahsettiğiniz paragraf benim iş yerim gerçekten ben yazsam bunları yazardım.

" iş yerinde bile bul birini artık, ileride hiç bulamazsın laflarını falan duyuyorum. bence tipim fena değil, kendimi beğeniyorum, özgüvenle ilgili bir sorunum yok. ama yine de zaman zaman kafam karışıyor, bence 25 yaş büyük bir yaş değil, acele etmeye gerek yok ama insanların sözleri kafama takılıyor. "

Öncelikle ben bunları söylenmesine sempatik bakamıyorum... Etrafımda gördüğüm en düzgün ilişkideki problemleri de görüyorum ve ben şuan bu problemleri çözebilecek güce sahip miyim biliyorum... Problem olmayan ilişki var mıdır yok mudur bilemem ama bu yüzyıl tüm sekülerliğine rağmen bir ilişki olmadan hayatına devam eden kadınları yermeye çalışan bi dönem bana kalırsa. "aa nasıl kimse yok ama sen de dene birilerini" diyenler bi yandan, kendini ilişki gurusu zannederken kendi ilişkilerinin her yeri yamalı bohça gibi olanlar bi yandan...

Ben artık nasip kısmet diyip laflarını ağızlarını tıkıyorum süslü. Mesela benim suan derdim biraz kariyerimle açıkçası. Çünkü kariyerim hayl ettiğim gibi olmadı planlarım hep aksadı biraz pandemi biraz ailesel sebeplerden.

Kalkıp da ilişkisi olmadan 3-5 ayı zor geçiren ayağı yere doğru dürüst basamayan kimseden tavsiye almayın derim süslü. Erkeği kontrol etmeye, ilişkideki problemleri minimuma indirmeye çalıştığım bir ilişkide kalmaktansa hayatıma bu şekilde devam etmek cok daha kolay ve Cool geliyor bana.

8. A4 yazdıklarının bir kısmında haklılık payı var fakat  son cümlene katılmıyorum. Yalnız kalmak istemeyen bi insan neden bile isteye buna kendini mecbur bıraksın. O zaman senin dediğine göre yalnız kalmamak için hiç alakamız olmayan insanlarla da olalım. Mesela benim geçen yıl bi ilişkim vardı. Anlaşmazlık yoktu sadece pasif bi insandı. Sakin kendi halinde biriydi. İyi bi işi yoktu ama ailesinden gelen evi arabası vardı. Ailesi kafa dengi insanlardı. Ama ben bu adamı sevemedim. Aramızda bi tutku çekim yoktu öpüşmüyoduk bile. Ben şimdi sırf yalnız kalmamak için bu kişiyle mi evlenmeliydim. Bu kişiden ayrıldım diye yalnızlığı mı hakeder oldum. Saçma. 

Evet mükemmel değiliz ve dört dörtlük ilişkiler aramamalıyız. Ama kesinlikle uyumumuzun olmadığı insanlarla sırf yalnız kalmamak için beraber olur, adam her istediğini yaparken alttan alan kadın olursak, o zaman da yarın öbürğn burda "kocamın şu kadınla mesajını yakaladım" başlıklarını açanlardan oluruz.

9. Ss etrafındaki insanların baskısı saçma. Ama bence odaklanman gereken bu değil. Mesela başlıkta yalnızlıktan sıkıldım yalnız yaşlanmak istemiyorum demişsin ama konu biraz çevrenin baskısına evrilmiş. Çevreyi siktir et. Sen ne istiyorsun. Sen yalnız olmak istemeyen ileride kendini evli hayal eden bir insan mısın. Eğer öyleysen evet birileriyle tanış. Ama kendini tanı ve istemediğin durumların içinde istemediğin insanların yanında olma. Tanış olmadı mı thank you next

10. Valla a4 seni anlıyorum ama katılmıyorum. Umarım çok çok mutlu olursun. Yan çizmiyorum, doğru düşünmüyorsun diyorum.

Çok dağınık anlatmışım, toparlayayım. Toplumda aileye, evli olanlara, daha sonrasında anne olanlara aşırı bir değer yükleme durumu var, bu cepte dursun. Ben kendi içimde bekar olan veya evli olan insanın eşit olduğuna eminim, iki şekilde de kendime değer veriyorum. Normalde üzerine düşünmezdim bile, çünkü zaten maddi manevi bir sürü sıkıntıyla uğraşıyorum. Kariyerimde mutlu değilim ama işten çıkamıyorum, hem kendi kiramı ödeyip hem de aileme destek çıkıyorum hem de ciddi bir sağlık problemiyle uğraşıyorum. Eğer çevrem etkilemese yerli yersiz konuşmasa aklıma bile gelmezdi ama onların fikirleri istemeden de olsa hep yalnız mı kalacağım acaba korkusu uyandırıyor. Yoksa bir ilişkim olursa güzel olur, olmazsa da sorun yok diyen bir insanım. İ