1.
Evet en büyük korkum diyebilirim. Yalnızlığın bi insanı ne hale getirdiğini babaannemde gördüm. Dedem çok erken vefat etmiş. Ama sırf bu yüzden de evlenmiş olmak için evleneyim kafasına girecek bi insan değilim
2.
bu soru kaygılı bir anımda içimden geçmişti bak sen sormuşsun :')
ya ben çok korkuyorum, gerçekten çok korkuyorum ve gerçekleşme ihtimali de beni çok üzüyor ama hani bilemeyiz ki yaşayıp göreceğiz umarım her şey umdugumuzdan güzel olur 🤍
3.
hayır. ben gençliğimi yalnız geçirdikten sonra yaşlılıktan korkmayı ne eyleyeyim? allah beterinden muhafaza, en kötüsü başıma gelmiş zaten.
4.
Hayir korkmuyorum .kendime cok huzurlu ve guzel bir hayat yasatiyorum . Bir iliskim olacaksa beni daha yukari tasimali . Aksiyse direk hayatimdan cikariyorum
Kadinlar yalniz kalma korkusu yuzunden cok les iliskiler ve evliliklerde kaliyorlar cok uzucu . Sosyal baski yuzunden bu
5.
boşanmış bir kadın olarak hayatımın bu evresinde yalnızlıktan korkmuyorum ancak yaşlılık dönemimi yalnız geçirmek de kormak denilemez ama tercihim olmaz.
belki anne babamın arasındaki dayanışma çok iyi olduğu için bilemiyorum, yalnızlık yaşlılıkta zor olacakmış gibi geliyor.
Ancak toksik bir ilişkim/ evliliğim olacaksa yalnız olmayı yeğlerim, yani olsun diye olacak biri değil, hayatı birlikte paylaşacağım huzurla yaşayacağım birini diliyorum.
6.
yardimci tutabilirsiniz. yatili yardimcilar var. bazilari saglik mezunu da olabilir. unutkanlik baslarsa ilaclarinizi size hatirlatir. tansiyon seker olcumu de yapar.
7.
Ben korkuyorum ya. Sadece birisi benim sağlığıma hastalığıma falan baksın yemeğimi yapsın hizmetçi tutarım falan diyerek hafifletemiyorum. Yaş 29. Herkes eşinden çocuğundan bahsediyor. Benim bahsedecek kimsem yok anne babam dışında ki yarın onlar da olmayacak. İnsan yanında yol arkadaşı istiyor. Muhabbet edecek hayatını paylaşacak. Yanımdasın iyiki diyecek biri gerek. Yaşlıların dert ettikleri yalnızlık zor dedikleri bu aslında. Arayıp da muhabbet edecek bir yakınlık kuracakları kimse yok. Sevilme ihtiyacı her yaşta var.
