1. 23 yasinda aile evinden kacarak basladim (kacmasam intihar edecektim muhtemelen) ve asla geriye donup bakmadim. Master yaparken kaldigim ogrenci studyosunu da, eskilikten cirkinlikten olen 1+1 evimi de kapidan girdigim an icimi huzur kaplatan evlere donusturmeyi basardim. Eski sevgilimle birkac sene beraber yasadik ve ne kadar ruhumun daraldigini ayrilip kendi evime cikinca anladim. Hele ki aile yaninda yasamak asla asla asla geri donmek isteyecegim bir sey degil. Istediginizi istediginiz zaman yemek, izlemek, istediginiz gibi dekore etmek, sessizlik, bugun istersem kanapede sizarim kimse de bana bir sey diyemez demek... kotu tarafi hasta olunca veya evde bozulan, tadilat gerektiren bir sey olunca evin yukunu paylasamamak. Ama olsun, hayatta her gun sukrettigim sey sadece bana ait bir yuvam olmasi.
yalnız yaşamanın olumlu ve olumsuz yanları hakkında konuşalım mı?
- cevaplar
7 ağustos 22:45
7 ağustos 22:58
7 ağustos 23:29
7 ağustos 23:38
8 ağustos 11:58